زلزله ۸. ۳ ریشتری شهر شیراز هیچ خسارت جانی و مالی نداشت اما فضای مجازی را برای ساعات متوالی لرزاند. با توجه به شوخی رایج در مورد آسان‌گیری مردم شیراز و آرامششان در برابر وقوع حوادث، واکنش‌های کاربران شبکه‌های اجتماعی مجازی مانند توییتر، فرندفید و فیس‌بوک به این موضوع قابل توجه بود.
این کاربران ایرانی که بعضی از آن‌ها شیرازی هم بودند در مورد این روحیه شیرازی‌ها در زمینه‌های فرهنگی، اجتماعی و حتی سیاسی مطالبی نوشتند که بار‌ها توسط سایر کاربران بازنشر شد.
یکی از کاربران نوشته بود که شیرازی‌های زلزله‌زده درخواست کردند فقط نیروهایی که «مشت و مال» بلد هستند به مناطق زلزله‌زده فرستاده شوند و یا «خوبه زلزله تلفات نداشته وگرنه کی حال دارد در شیراز از زیر آوار بیاید بیرون؟»
به نوشته یک کاربر دیگر، «خدا به مقام معظم رهبری رحم کرد؛ چطور با آن حالش می‌خواست به شیراز برود» و یا «کورش آسوده بخواب که زلزله‌اش فقط ۳ ریشتر بود.»
یک کاربر دیگر نیز توصیه کرده بود که «شیرازی‌ها لباس مناسب بپوشید، گشتارشاد از زیرآوار خواست ما را دربیاورد شوکه نشود» و در توییتی دیگر نوشته شده بود که «فعلا نیازی به خون نداریم تا می‌تونید پول بفرستید، خودمان خرجش می‌کنیم.»
این جمله‌ها گاه با مایه‌های طنزآمیز درحالی در شبکه‌های اجتماعی مجازی نوشته می‌شد که تنها ۱۱ روز از زلزله شدید آذربایجان شرقی که به کشته‌شدن ۳۰۰ نفر و زخمی‌شدن ۴۵۰۰ نفر منجر شد، می‌گذشت و برخی کاربران از این واکنش‌ها انتقاد کردند.
از جمله برخی کاربران نوشتند که «آدم چطور می‌تواند درباره جایی که می‌داند در آن چند صد نفر زیر آوار جان می‌دهند، مسخره‌بازی در بیارد» و یا اینکه «از این بعد زلزله جنبه شوخی داره در ایران و مردم برایش جک می‌سازند و می‌گویند و می‌خندند؛ اینجا ایران است.»
واکنش‌ها ادامه یافت و یکی از کاربران با اعتراض نسبت به این انتقاد‌ها نوشت که «واقعا سوال اینجا است چرا با زلزله نمی‌شود شوخی کرد؟ یک دلیل منطقی؟ خوب معلوم است در این مملکت احمدی‌نژاد رئیس‌جمهور است.»
یک کاربر شیرازی نوشته بود «حال می‌دهد که شوخی کنید با شیراز، اینجا هم زلزله کوچک زیاد میآید و جای نگرانی نیست» و یا اینکه که «این شوخی‌ها در اصل شادی است؛ شادی از اینکه اتفاق بدی نیفتاده.»
در نظری دیگر، کاربری گفته بود که «الان بیشتر با شیراز دارند شوخی می‌کنند تا زلزله که خب باید حق بدهید» و یا «زلزله که میآید من یکی که بیشتر از فجایع زلزله بترسم، از رفتار مردم که می‌خواهند به جان هم بیافتند و برای هم خط مشی تعیین کنند، می‌ترسم.»
