به نظر شما چند نفر از موافقین حمله نظامی واقعا مزه جنگ را چشیده اند ؟. آیا اگر از اونها به پرسی بوی باروت  که با خون قاطی میشه ،چه احساسی بهت دست میده؟ چی بهت میگه بگی وقتی راکت تو خیابونتون افتاد و کودکان بدون کفش با وحشت و لباس پاره در سوز سرما در بدر بدنبال خانوادها یشان میدویدند، رو دیدید ؟  شک دارم ...  اما از طرف دیگر آنانی که باید در این روزها به فکر چاره ای باشند خورجین هایشان را پر از کتاب کرده اند و بدنبال سویت هتلی میگردند که اتفاقان باید پنجره رو به طبیعت و پشت به شهر داشته باشد تا بتوانند در خلوت کتاب های رساله دگران را بخوانند ،حفظ کنند، بعدا نشخوار کنند ، و اگر کمتر از دکتر به انها گفتی ، مثل بچه ای که آبنبات چوبی را ازش گرفی قهر میکند، جوابت را نمیدهد، به عقب مانده بودن متهمت میکند. که تو اصلا ” کانت، گوته، مارکس، نیچه ، بتهوون،کوفت زهر مار........” را میشناسی ؟ و تو را در بی سوادیت  بیشتر مطمعن میکنند، ...جرمت چی ؟،،فقط گفتی عزیزم سی و دو ساله داریم از این رژیم به در و دیوار و زمین و زمان و خدا و پیغمبر ناسزا میگیم، ولی نتونستیم دور هم جمع بشیم یک حزب قوی درست کنیم که بتونه نقش دولت در تبعید رو بازی  کنه که امروز دولتهای بشر دوست دردشون رو با ما هم که بخشی از اون مردم مادر مرده “ایران خانم”بی سرپرست در میون بزارن و بگن که شما هم آدمیت. پس ما شما رو هم فراموش نکردیم،... اما راستی ما هم خودی نشون دادیم ؟اصلا یه چیز دیگه وقتی ما خودمون دلمون برا خودمون نمیسوزه ،  ومیدونیم که هیچ کس هم به ما قرض بدون بهره نمیده ، حالا چه فرق میکنه کی تو این جنگ کی میبره کی میبازه ، فکر میکنید حرفهام پرته ؟؟؟ شاید درست میگید.. پاشم پنجره رو به طبیعت رو باز کنم ، کمتر حرس بخورم.

مانا جان، شماره‌ی کاریکاتورها درست است؟ این باید ۲۳۹ باشد و قبلی ۲۳۸. ولی هر دو ۲۳۷ شماره خورده‌اند.

مینو جان
کی میگه مرگ یکبار شیون یکبار عزیزم. جهنم انتها ندارد.
قربانت

الحق و الانصاف
که کارت نا ناز است

در کار بصیرت
ثمرت دلنواز است

گاندی چو بیاید به سایتت بگوید
مانا کلک و لوطی  و  اهل تراز است

مرگ یه بار شیون یبار!
چه فرقی میکنه کی بکشه؟ وقتی هی داریم کشته میدیم؟

حمله نظامی به ایران مساوی با تجزیه ایران است. اسراییل، ایران بزرگ و قدرتمند چه با دموکراسی چه بدون دموکراسی نمیخواهد. بد از حمله هم دموکراسی به ارمغان نخواهد آمد، زیرا تلفات ایران در جنگ قابل مقایسه با کشور هایی که در بالا نام بردید نیست. بوسنی نفت نداشت بد حمله چیزی برای چپاول آنجا نبود. حمله به پایگاههای اتمی ایران میلیونها نفر را سرطانی خواهد کرد برای چند نسل. نیروهای صدام و قدافی Ideolojy دینی نداشتند ولی این آشغال ها نیروهای جان بر کف دارند که به دنبال شهادت هستند.  .

به نظرم که این گمان بد نسبت به دخالت خارجی کاملا درست و به جاست. واقعا حاضرید وضع لیبی در ایران پیش بیاید؟ چرا به جای آنکه امید به بقیه داشته باشیم خودمان کاری نکنیم؟
دموکرات شدن جامعه از بالا محال است و باید مردم آن دموکرات شوند. مردمی با توانایی تحمل آرای مخالف

ممکنه چنین اتفاقی هم بیفته ولی در عوض بارها بوده که بجای استفاده اینچنینی، قفل قفس را باز کرده اند و پرنده را خیلی راحت و آرام به هوا پرواز داده اند.
نباید به هر دخالت بشر دوستانه ظنین داشت چه نظائر آنرا در نقاط مختلف جهان دیده ایم (کوزوو، بوسنی، لیبی، حتی عراق و افغانستان). بیاد داشته باشید که مولد نا آرامیها در دو کشور عراق و افغانستان حکومت کشورهای همجوار است که برقراری رژیم خود را در شکست دموکراسی در این دو کشور میداند!

دوست عزیز:
اگر امریکا یا اسرییل  بخواهد به ایران  حمله کند،احتیاج به اجازه و نظر من وتو ونیما را ندارد همانطوری که به عراق و کشورهای دیگر حمله کرد. حالا چه ازادی بخواهد یا نخواهید.
نیما جان یادیگران انقدر این موضوع را شلوغ نکنید.

مانا تو بهتريني

به زودي اوضاع اونقدر خراب ميشه كه دعا مي كنيم كاش حمله كنن و ما رو نجات بدن!

به فكر زندانيهايي باشيد كه 2 سال از عمرشون تلف شد، ما كه عرضه نجات دادنشونو نداريم

کارِتون مثله همه ی کارتون هاتون عالیه.
مخالفت با کشته شدن انسانها، به عنوان هزینه ای برای هدفی والا، حتی آزادی، و ارج نهادن به جان آدمی و مقدم داشتن آن بر همه چیز (حتی آزادی) امری اخلاقی ست و یادآوری امر اخلاقی ، در اینجا احتمال وقوع جنگ، لاجرم به یکی از اهداف زیر امعان نظر دارد:
1. تبیین مساله ای غامض برای تسهیل در فهم آن (جنگ بد است چون انسانها را می کشد و زیرساخت ها را نابود میکند)
2. مقابله و خنثی کردن توطئه/فتنه (آنچه صحیح مینماید و نیست)/کلامی حق که بدان باطلی خواسته شود (دخالت بشر دوستانه که منظور حمله ی نظامیست)
3. معطوف به منافع گروهی الیگارکی حاکم بر کشور بوده و با ایجاد/انتشار/دامن زدن به ترس منجر به انفعال سیاسی در میان مردم  از یک طرف و نمایش اقتدار نظامی و هماورد طلبی متظاهرانه از طرف دیگر، خوهان اتحاد/ائتلاف/همدلی/سکوت و انفعال مردم و مخالفین زیر چتر ژنده و بی رمق “استقلال کلاسیک” میشود.

این گروه ها، گر چه از خواستگاه های متفاوت/متضاد هستند و اسب خود سوی اهداف ناهمگونی می رانند، ولی لامحاله در منزل “حفظ نظام موجود مرجح بر تهدید نظامی” با یکدیگر خواسته یا ناخواسته هم سفره میشوند.

از دگر سو، بعضی موافقان با جنگ، با نوعی از ساده اندیشی/گنگ اندیشی عوامانه و سانتیمانتال رنج میبرند (محل ورود گروه اول مذکور در بالا) رنج و درد و هجرت و تحقیر و ستم و چندین واژه ی باردار دگر آبشخور خشمی بوده اند که میوه های درخت آنالیز “دورکمی” و تفکر انتقادی را نرسیده بر زمین می ریزند و فغان دادخواهی سوی هر شنونده ای سر میدهند.
بعضی دگر با تشکیک در عواقت احتمالی جنگ بر همان سکسک گروه اول موافقان ولی با توازن فکری بیشتر میرانند و توصیه ها و نگرانی های مخالفان را سطحی دانسته و شواهد مخرب بودن جنگ در کشورهایی چون لیبی، عراق و افغانستان را ضعیف و نامجوه می شمرند که آوردگاه ایشان محل نزاع گروه دوم مخالفان و احتجاج پروران است.

گروهی دیگر اما موافقت یا مخالفت با جنگ را از منظر پراگماتیک تری می نگرند. نه سلاحشان دگماتیزم اخلاقیست که آن را بالذات غیر اخلاقی میدانند و نه بر مرکب توجیه جنگ سوار شده و نقش اندک و بل هیچ خود را در تعیین خط مشی و تاثیر بر اراده ی قدرت های خارجی، به توهم، بزرگ میشمارند و نه با دم میهن پرستانه و اخلاق گرایانه، کورمالان، بر کوره ی استبدادیان می دمند.
خوب پس چه می کنند؟
باید نشست و دید...

1- دموکراسی با گلوله و موشک به وجود نمیاد
2- فاصله ی اسراییل تا دموکراسی کمتر از فاصله ی ایران تا دموکراسی نیست، چطور بعضیا انتظار دارن که اسراییل برای ما آزادی بیاره

اگر دخالت بشر دوستانه نبود هنوز صربها در بوسنی و کوزوو مشغول نسل کشی بودند و صدام حسین روزانه هزاران نفر را در عراق قتل عام می کرد و سیف السلام قذافی هم جوی خون راه انداخته بود. نمی دانم خودتان را به ندیدن زدید یا واقعا نمی بینید

مرگ آهسته یا سریع ؟ زندکی زیر ستم و رنج های طولانی یا آزادی برای آزادی باید بها هم داد تا ملت ما بدانند اسلام برای آنها فقط فقر و بدبختی خواهد داشت تا دیگر شعار الله اکبر ندهند

حالا فکر میکنید نکوبیده ما مثلا زنده ایم؟

دوستی خاله خرسه