نخستین نشست نمایشنامه‌خوانی و تحلیل آثار «اکبر رادی» به نقد و بررسی نمایشنامه‌خوانی «از پشت شیشه‌ها» اختصاص داشت.
نمایشنامه «از پشت شیشه‌ها» با کارگردانی «محمد یعقوبی» و «رضا شفیعیان» خوانده شد و سپس «بهرام بیضایی» این نمایشنامه را نقد و بررسی کرد.
بهرام بیضایی در این نشست که در فرهنگسرای ارسباران برگزار شد گفت: سه نمايشنامه «از پشت شيشه‌ها»، «ارثيه ايرانی» و «پلكان» از محبوب‌ترین نمایشنامه‌های رادی برای من هستند چرا که او با نوشتن این سه نمایشنامه از حوزه شخصی بیرون آمد و پا به عرصه تئاتر تجربی گذاشت.
به گفته این نمایشنامه‌نویس، فضای حاکم برهنر دهه 40 جنبه واقع‌گرایی به خود گرفته بود و اگرهنرمندی اثری خلق می‌کرد که نسبت به این موضوع بی‌تفاوت بود خیلی زود از سوی جامعه هنری پس زده می‌شد .
بیضایی در ادامه یادآوری کرد که زمانی که رادی نمایشنامه «از پشت شیشه‌ها را» نوشت با چنین فضایی روبرو شد.
بیضایی یکی از دلایل گرایش به نمایش عروسکی در این دهه را فرار از نقد روشنفکری آن دوران عنوان کرد و سردسته نقادان این دوران را «جلال آل احمد» معرفی کرد که شیوه و مرکزیت خاصی در نقد آن روزگار داشت.
این کارگردان معتقد است یکی ازمهترین مسایلی که به هنر آن دوران لطمه زد شیوه نقد هنری بود که توسط آل احمد درمیان روشنفکران باب شد، شیوه‌ای که بعدها خود رادی نیز در نقدهایش از آن بهره برد.
بیضایی در حالی که نقد دهه 40 ایران را حول دو محور «با مایی» و یا «ضد مایی» تعریف می‌کند گفت: در چنین فضایی دیگر به این موضوع توجه نمی‌شد که یک نمایشنامه از جنبه‌های چون شخصیت‌پردازی و دیالوگ‌نویسی اهمیتی دارد یا نه.
