با وجود تدوین قوانین مختلف در زمینه عدم بکارگیری کودکان در مشاغل مختلف، هم‌اکنون درصد قابل توجهی از کودکان و نوجوانان به جای رفتن به مدرسه ترجیح می‌دهند در بازار کار کشور فعالیت داشته باشند و یا این‌که هر دوکار را در یک زمان انجام دهند.
به دلیل وجود ممانعت‌های قانونی در مورد کودکان؛ کارگران نوجوان بیشتر در مشاغل فیزیکی مانند آجرپزی و شیشه‌گری به کار گرفته می‌شوند. به عبارت دیگر، زمینه پذیرش کودک در محیط‌های بخش دولتی و بنگاه‌های بزرگ خصوصی وجود ندارد و این گروه‌ها مجبور می‌شوند برای اشتغال فضاهای دیگری را جستجو کنند.
در بعضی از کارگاه‌ها به علت فشردگی جمعیت و ویژگی خاص محیطی خطر آزار جنسی به کودکان وجود دارد. این کودکان در کش و قوس پاس‌کاری مسئولیت مدیران اجرایی به یکدیگر مانده و در خیابان‌های شهر بزرگ می‌شوند و در معرض انواع آسیب‌های جسمی و رفتاری و یا انواع بزه‌کاری قرار دارند.
