کراک ایرانی از هروئین ساخته می‌شود و ترکیبی متفاوت از کراک اروپایی دارد که از کوکائین گرفته می‌شود.

آخرین تحقیقات اجتماعی خبر از گسترش مصرف کراک در سطح جامعه و رواج آن به مدارس ابتدایی برخی نواحی در تهران را می‌دهند.

براساس این تحقیق ، در زمینه مصرف مواد مخدر در ایران، بسیاری از افراد متعلق به گروه سنی زیر 18 سال با موادی چون «کراک»‌ و «شیشه» کاملا آشنا هستند و استفاده از این مواد در بین این گروه سنی بسیار رواج یافته است.

اما موضوع به همین جا ختم نمی‌شود. متاسفانه مصرف کراک ایرانی بسیار آسان است و برخلاف سایر مواد مخدر چون هروئين ، ترياک و حشيش بو ندارد. آنچنانکه يک يا دو دقيقه پس از مصرف آن در يک محيط در بسته و کوچک نيز ، کسي متوجه نخواهد شد.

بدین ترتیب،‌ زنگ خطر این ماده مخدر در مدارس با صدای بلندتری شنیده خواهد شد چراکه کنترل استفاده از آن در محیط بسته و با جمعیت زیاد دانش‌آموزان بسیار مشکل‌تر است.

این نشان می‌دهد که نتایج تحقیقات اخیر درباره افزایش تکان دهنده میزان مصرف کراک در سطح جامعه چندان دور از ذهن نخواهند بود.

چنانکه در تحقیقات اجتماعی اخیر آمده است، در حال حاضر 15 درصد سهم بازار مواد مخدر به کراک اختصاص دارد. این در حالیست که هروئین با بیش از 40 سال سابقه، سهمی 21 درصدی از بازار مصرف مواد مخدر ایران را دارد.

کراک ایرانی نتیجه پایین بودن قدرت خرید ملی

کراک ایرانی هیچ شباهتی به کراک اصل رایج در اروپا رواج ندارد. در نتیجه بالا بودن قیمت کراک اروپایی در ایران، این نام به ماده‌ اعتیادآوری که از هروئین و ترکیبات شیمیایی بسیار مضر دیگر تشکیل شده تعلق گرفته است.

ماده‌ای که در اروپا با عنوان کراک مورد استفاده قرار می‌گیرد ماده‌ مخدریست که از کوکائین گرفته می‌شود و موجب ایجاد سرخوشی و خیال‌پردازی ناگهانی در شخص می‌شود.

این حال روانی به گونه‌ایست که فرد معتاد را به لحاظ روحی به شدت به این ماده وابسته می‌کند و کنترل ذهن وی را از او می‌گیرد.

برخلاف هروئین که با وابستگی‌های جسمی موجب اعتیاد می‌شود، کراک اروپایی با ایجاد وسوسه‌های شدید روحی فرد را گرفتار کرده و ترک این ماده را غیر ممکن می‌کند.

این ماده مخدر در ایران با نرخ بالای گرمی 50هزار تومان تنها در اختیار اقشار مرفه قرار دارد و در برخی میهمانی‌های خاص متعلق به افراد با در آمد بالا به چشم می‌خورد.

در نتیجه بیشتر اقشار محروم به کراک کوکائینی دسترسی ندارند و آنجه در میان اکثریت معتادان به کراک در ایران رواج یافته ماده دیگریست که تنها نام کراک را گرفته‌است.

این ماده ترکیب ناخالص و بسیار مضریست از هروئین و ترکیبات شیمیایی دیگر که اثرات بسیار مخربی بر بافت عضلانی فرد معتاد دارد.

تحقیقات بر این ماده نشان داده است که این ماده موجب فعال شدن نوعی باکتری در زیر پوست فرد مبتلا می‌شود.

این باکتری‌ها از نوع باکتری‌هایی هستند که معمولا برای تجزیه سلول‌های بدن پس از مرگ فعال می‌شوند. با فعال شدن این باکتری‌ها کرم‌هایی در زیر پوست تشکیل می‌شوند که شروع به خوردن بافت عضلانی می‌کنند.

نمونه‌های یافته شده از مبتلایان به این ماده با آسیب‌های فجیع و پوسیدگی بافت عضلانی بدنشان مواجه بوده‌اند. در مواردی این پوسیدگی‌ها موجب جداشدن اعضاء بدن می‌گردد.

اگر کراک اروپایی موجب اختلالاتی چون از دست دادن وزن بدن، يبوست، بي خواب، ضعف جنسي،اختلالات تنفسي، اشكال در ادرار كردن، تهوع و غیره می‌گردد، ترکیب کراک ایرانی باعث اضمحلال و پوسیدگی بدن شخص پیش از مرگ خواهد شد.

70 میلیون بودجه ستاد مبارزه با مواد مخدر در ممیزی «علی سنتوری» سوخت

اولین سئوالی که ممکن است پس از شنیدن نتایج خوف‌ناک تحقیقات اجتماعی به ذهن برسد این است که نیروهایی چون ستاد مبارزه با مواد مخدر برای مبارزه با این فاجعه در نسل جوان ایرانی چه می‌کنند؟

به نظر می‌رسد که نمایش پیامدهای دردناک اعتیاد و در معرض دید گذاشتن واقعیت کریه و چندش‌آور آن یکی از راهکارهای موثر ستاد مبارزه با مواد مخدر در جلوگیری از رواج اعتیاد در میان نسل جوان بوده است.

نصب آکواریوم شیشه‌ای در چهارراه طالقانی کرج برای نمایش بدن در حال انهدام یک جوان معتاد به کراک، که به خواست خود وی و در روزهای پایانی عمرش برای عبرت دیگران صورت گرفت، یکی از نمونه‌های موثری بود که با نمایش چندش‌آور کرم‌های زیرپوست این مصرف‌کننده کراک موجب آگاهی بسیاری از جوانان از نتایج انزجارآور مصرف کراک شد.

اما در این عرصه نیز متاسفانه عدم هماهنگی سیاست‌های فرهنگی و اجتماعی سیاست‌گذاران در دوره‌های مختلف ضربه‌های جبران‌ناپذیری را بر راهکارهای در دست‌ اجرا وارد می‌کند.

نمونه بارز چنین ضربه‌ای لغو امتیاز فیلم علی سنتوری بود که با بودجه 70 میلیونی ستاد مبارزه با مواد مخدر و به منظور به تصویر کشیدن سیاهی اعتیاد و خانمان‌سوز بودن آن با هنر داریوش مهرجویی به تصویر کشیده شده بود.

در بحث داغ ممنوعیت اکران فیلم علی سنتوری، خبرنویسان و منتقدان از تمامی شایعات موجود در مورد دلائل عدم اکران فیلم تا سانسور بخش‌های گوناگون آن نوشته بودند اما از بودجه ستاد مبارزه با مواد مخدر که در این ممیزی بی‌صدا سوخت حرفی شنیده نشد.

آنچه اصل انگیزه مهرجویی در ساختن فیلمی به تلخی سنتوری بود در جنجال‌های پر ماجرای عدم اکران این فیلم گم شد.

فیلم مهرجویی، که در دوره دولت سید محمد خاتمی با عنوان «تولدی دیگر» و با تصویب بودجه ستاد مبارزه با مواد مخدر آغاز به کار کرد، قصد داشت تا با تصویری هنرمندانه و سیاه، چگونگی تباه شدن زندگی یک هنرمند در دام اعتیاد را به تصویر کشد.

سناریوی تهیه شده موفق به دریافت اجازه ساخت از وزارت ارشاد نشد و سرانجام در سال 1384 با تغییر نام این فیلم به «علی سنتوری» و انجام برخی تغییرات در سناریوی آن، مهرجویی توانست در کنار دریافت اجازه ساخت، وام بلاعوض 80 میلیونی ارشاد را نیز به مبلغ اهدایی ستاد مبارزه با مواد مخدر بیافزاید.

اما با لغو امتیاز اکران این فیلم توسط وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دولت نهم و جنجال‌های پس از آن، نه تنها پیام گویا و تلخ‌ این فیلم تاثیرگذار به مخاطبان نرسید، بلکه بودجه 70 میلیونی ستاد مبارزه با مواد مخدر نیز به فنا رفت.