انتشار خبر مانور نظامی اسرائیل در مرزهای آبی یونان توسط جراید آمریكایی از دو جهت قابل تفسیر است، اول آنكه احتمالا اسرائیل به عنوان یك رژیم شرور و بی‌آبرو در منطقه، بخشی از پازلی را تكمیل می‌كند كه آمریكایی‌ها به‌دلا‌یل داخلی و بین‌المللی قادر به انجام آن نبوده و انجام این امر را به پادوی خود در منطقه سپرده‌اند.
این بخش از پازل تكمیل‌كننده زنجیره فشارهای آمریكا برای پذیرش بسته پیشنهادی جدید 551 است. آمریكا بر این باور است كه چنانچه ایران را با یك تهدید جدی مواجه كند، شاید تهران به پایان دادن به آنچه كه از نظر آنها ماجراجویی است، تن دهد.
بخش دوم ماجرا می‌تواند به ماجراجویی‌های خودسرانه رژیم اشغالگر در خصوص نگرانی‌هایی كه از توان بالا‌ی نظامی و سیاسی ایران دارد، مربوط شود.
در این سناریو با توجه به گل‌آلود بودن آب و فشاری كه دولت‌های غربی بر ایران اعمال می‌كنند، آنها به این فكر افتاده‌اند كه شاید اعلا‌م چنین خبری می‌تواند دو حسن برایشان داشته باشد، یكی آنكه با كمترین هزینه و تنها از بستر جنگ روانی تهران را به آنچه مطلوبشان است وادار نمایند و در اقدام دیگر از عكس‌العمل ایران در این رابطه آگاه شوند.
تردیدی وجود ندارد كه مقامات اسرائیل و بخش‌هایی از سران آمریكا بی‌میل نیستند تا شانس خود را برای انجام عملیات نظامی در ایران بیازمایند. این موضوعی است كه بارها توسط سران هر دو كشور مطرح شده است.
جمهوری اسلا‌می ایران بارها اعلا‌م داشته كه اهدافی صلح‌آمیز را در این راستا دنبال می‌كند و جالب آن است كه بر اساس اكثر نظرسنجی‌های داخلی و خارجی، ایرانیان از اقدامات حكومت در راستای دستیابی به انرژی صلح‌آمیز هسته‌ای استقبال می‌كنند.
آنها به روش قلدرمابانه آمریكایی‌ها كه خود را كلا‌نتر جهان می‌دانند اعتراض دارند.
آگاهی آمریكایی‌ها از این تصور ایرانیان، محتملا به تردید بیشتر آنها در اعمال عملیات نظامی علیه ایران افزوده است، چه این اقدام می‌تواند به انسجام ملی و هماهنگی بیشتر ایرانیان بینجامد.
فارغ از انتقادهای فراوانی كه گروه‌های سیاسی در داخل كشور به عملكرد محمود احمدی‌نژاد و سیاست‌های داخلی و خارجی او دارند در این امر تردیدی وجود ندارد كه در صورت انجام هرگونه تحركی از سوی آمریكا و یا پادوی حقیرش اسرائیل، علیه ایران عزیز، ایرانیان درسی به دو كشور خواهد داد كه برای آنها عبرتی فراموش ناشدنی باشد.
اما در این میان واكنش مقامات بین‌المللی نیز در نوع خود جالب توجه است.
اظهارات بان كی‌مون دبیركل سازمان ملل متحد و محمد البرادعی رئیس سازمان انرژی اتمی نشان می‌دهد آنها از روندی كه آمریكایی‌ها و اسرائیل در پیش گرفته‌اند ناراضی و البته نگران هستند اما در ایران بسیاری این تهدیدات اسرائیل را جدی نمی‌گیرند زیرا ارتش اسرائیل كه طعم نبرد با حزب‌الله لبنان را چشیده، بهتر از هر ارتشی می‌داند كه انگشت تهدید به سوی ایران گرفتن چه معنایی می‌تواند داشته باشد.
البته در این مجال جا دارد به مسوولا‌ن مربوطه توصیه شود با هشیاری و دقت، اوضاع و تحولا‌ت منطقه را زیر نظر داشته باشند، از انجام اقدامات و اظهارات شتابزده و نسنجیده پرهیز نمایند و كاری نكنند تا دشمنان این ملت از آنها حربه‌ای تبلیغی علیه ملت بزرگ ایران بسازند. در این مرحله این بزرگ‌ترین خدمت به منافع ایران اسلا‌می است.
