سیدضیاءالدین امامی، نگارگر و نقاش صاحب سبک ایرانی در سن 86 سالگی در اصفهان درگذشت. برخی او را «میراث‌دار مكتب اصفهان» نامیده‌اند.

سیدضیاءالدین امامی، نگارگر و نقاش صاحب سبک ایرانی در سن 86 سالگی در اصفهان درگذشت. موزه‌ هنرهای معاصر تهران نیز درگذشت این هنرمند را به جامعه هنری و عموم هنرمندان کشور تسلیت گفت.

سیدضیاءالدین امامی که عمر خود را برای هنر صرف کرد، مكتب جدیدی در رشته‌های خط، نقاشی و تذهیب آفرید که آن را با عنوان «هنر مدرن اسلامی» یاد می‌کنند.

برخی نیز او را «میراث‌دار مكتب اصفهان» نامیده‌اند.

سیدضیاءالدین امامی با خلق آثاری با شكل‌های سایه‌‌وار و شبح‌گونه در تركیب‌بندی‌های افقی و عمودی به همراه خوشنویسی آیات قرآن و اشعار فارسی، سبک نوینی را در هنر ایرانی – اسلامی ابداع کرد. تصاویری كه گفته می‌شود تمثیلی و نمادگرا هستند و بیشتر گرایش مذهبی و به ویژه شیعه‌گرایی او را بازمی‌نماید.

این هنرمند در یکی از نمایشگاه‌های خود گفته بود: پس از عمری تلاش هنری، حس می‌كنم زنده‌ام و برای همیشه جاوید خواهم ماند، چرا كه آثارم را همواره در كنار قرآن خلق كردم. بنابراین تا قرآن هست، من هستم؛ مرگی برای من نیست.

او معتقد بود که هنر ایرانی و اسلامی به قدری غنی است که نیازی به تقلید از هنر غربی وجود ندارد، اما متاسفانه امروزه دانشگاه‌های هنر در ایران، تقلید از هنر غربی را آموزش می‌دهند.

همچنین وی در یکی از مصاحبه‌هایش چنین گفته است: اگر هنر و دانش عصر صفویه را كنار بگذاریم، در كشور ما چیزی برای افتخار هنر نقاشی وجود نخواهد داشت. اكثر شاهان صفوی طالب هنر بودند؛ حتا شاه سلطان حسین نیز كه انتقادات بسیاری نسبت به او می‌شود، طالب هنر بوده و زیباترین اثر هنری را با نام «مدرسه چهارباغ» عرضه كرده است.

انتشار فرهنگ مصور قرآن یکی از پروژه‌های سیدضیاءالدین امامی بود. ابعاد هر برگ از این قرآن 70×100 و تعداد 500 تا هزار برگ در نظر گرفته شده است.

تابلوهای مشهور این هنرمند عبارتند از خطاطی آیات قرآنی،‌ حجاب، الرحمن، شهادت حضرت علی، غار حرا و پیامبران اولوالعزم، اصحاب كهف، هبوط عیسی مسیح و تصویری از «جهنم» كه از نظر خود او در دنیا بی‌نظیر است.

مختصری از زندگی‌نامه‌ استاد امامی

امامی درسال 1301 در شهركرد متولد شد و پس از گذراندن تحصیلات ابتدایی به اصفهان مهاجرت كرد. وی درسال 1317 وارد هنرستان تازه تاسیس هنرهای زیبا اصفهان شد.

در همان سال با عباسعلی پورصفا و جواد رستم شیرازی همكلاس شد. اما پس از گذراندن هنرستان در دبیرستان‌های اصفهان به تدریس هنر، ادبیات و معارف اسلامی مشغول شد و سپس به استخدام آموزش و پرورش درآمد.

وی در سال 1338 به همراه خانواده راهی تهران شد و در سال 1340هم‌زمان با اولین سال تاسیس هنركده هنرهای تزئینی در آن دانشگاه پذیرفته شد و از همانجا مدرک لیسانس خود را دریافت کرد.

امامی پس از انقلاب به اصفهان بازگشت و بیشتر وقت خود را به تدریس و خلق آثار هنری صرف کرد.

او در یازدهم تیرماه سال جاری پس از گذراندن بیماری و به علت کهولت سن درگذشت و در اصفهان به خاک سپرده شد.