در پایان حضور ایران در بیست و نهمین دوره المپیک، ورزشکاران کشور تنها با دو مدال به کشور باز می‌گردند که یکی از این دو مدال توسط یک ورزشکار زن کسب شده است.

زهرا کریمی ووشوکار کشورمان با راه‌یافتن به دیدار نیمه‌نهایی این رشته در المپیک پکن حداقل مدال برنز دریافت خواهد کرد.

خانم کریمی در وزن 60 کیلوگرم در این مسابقات شرکت کرده است.

به این ترتیب در پایان حضور ایران در بیست و نهمین دوره المپیک، ورزشکاران کشور تنها با دو مدال به کشور باز می‌گردند که یکی از این دو مدال توسط یک ورزشکار زن کسب شده است.

این در حالی است که تنها چهار نفر از 55 ورزشکار ایرانی شرکت کننده در این رقابت‌ها زن هستند.

البته اگر مدال خانم کریمی در رده‌بندی مدال‌های المپیک محسوب می شد، قطعا ورزش ایران در رده بنـــدی مدال‌هــای المپیک 2008 پکن چند پله صعود می‌کرد. این مطلب به دلیل آن است که ووشو در رقابت‌های المپیک 2008 پکن برای اولین‌بار و به صورت آزمایشی حضور دارد.

زهرا كریمی شنبه صبح در مرحله‌ی نیمه نهایی به مصاف «ماریان» از فیلیپین خواهد رفت.

مدال برنز ایران توسط مراد محمدی در رشته کشتی آزاد بدست آمده است.

ورزش بانوان با حجاب چالشی برای زنان ایرانی

در چند سال اخیر حضور زنان در رشته‌های مختلف ورزشی افزایش یافته است.

پس از این‌ که لباس فرم ورزشی آنها مطابق با استاندارد‌های حجاب اسلامی طراحی شده و به تایید مسئولین مربوطه رسید، تیم‌های ورزشی زنان در رشته‌های مختلف تشکیل شدند و به فعالیت پرداختند.

همواره، مساله پوشش کامل اسلامی که اجازه تحرک و فعالیت آزادانه را به زنان نمی‌دهد، چالشی برای ورزشکاران زن بوده است.

با این وجود بسیاری از ورزشکاران زن ایرانی تلاش خود را بر روی موفقیت‌های ورزشی متمرکز کردند و اجازه ندادند که پوشش کامل اسلامی با همه مشکلاتش آنها را در طی مسیر متوقف کند.

در این میان آنها به سراغ ورزش‌هایی رفتند که پوشش کمترین مانع را برایشان ایجاد می کرد و پس از آن به تدریج حضور خود را در بقیه رشته‌ها گسترش دادند.

هما حسینی پرچم دار ایران در مراسم افتتاحیه بازی‌های المپیک 2008، در مورد مشکل‌ بودن ورزش با داشتن پوشش کامل می‌گوید: در مسابقات با همه فرق می کردم و این حس خاصی به من می داد. البته اینجا جای این نیست که به این چیزها فکر کنم چون [بلاخره] در همه مسابقات ما با همه فرق می کنیم.

در عین حال هما حسینی در جایی اظهار می‌کند که به خاطر رطوبت زیاد و پوشش کاملی که دارد، عرقش درست تبخیر نمی شود و مشکل پوستی پیدا کرده است.

اما نجمه آبتین تیرانداز در مورد پوشش اسلامی می‌گوید: لباس ما چندان تفاوتی با لباس سایر تیراندازن ندارد. ضمن اینکه ما همیشه با همین لباس ها مسابقه می دهیم و به این پوشش عادت داریم.

با این وجود مشکلات زنان ورزشکار در بعضی از قسمت‌ها به طور جدی وجود دارد. به طور مثال رقابت های آنان با وجود داشتن حجاب کامل نمی تواند از تلوزیون پخش شود.

چندی پیش نیزامام جمعه مشهد نسبت به پرچم داری هما حسینی در مراسم افتتاحیه بازیها ی المپیک اعتراض کرده و آن را منافی ارزشهای اسلامی و آماده سازی جامعه برای ظهور امام زمان دانسته بود.

دستاوردهای زنان ورزشکار ایرانی

به علت اینکه ورزش بانوان ایرانی نسبت به مردان دیرتر در عرصه بین‌المللی مطرح شده است از همان ابتدا بسیاری انتظار موفقیت چهار زن شرکت کننده در این دوره بازی‌ها را نداشتند.

مهری رنجبر، خبرنگار ایران ورزشی، که سابقه طولانی در نگارش اخبار ورزش حوزه بانوان دارد، در این باره گفته بود: بچه های ما جوان هستند، انگیزه دارند ولی کم تجربه هستند. اما این را نباید نادیده گرفت که حضور در این المپیک، قدم اول برای موفقیت های بعدی است. همین که طلسم زنان ما شکسته شد، باید خوشحال بود.

به گفته رنجبر در واقع پس از این‌که زنان ایرانی موفق به کسب 3 سهمیه المپیک شدند، انگیزه دیگر ورزشکاران زن بالا رفت و مسیر حرکاتشان عوض شد. ضمن اینکه مسئولان هم دید بهتری به ورزش بانوان پیدا کرده اند و توجه بیشتری را به این حوزه اختصاص می دهند.

پریسا غفاری، خبرنگار خبرورزشی، نیز نظر مشابه رنجبر دارد. او طرح ادغام را یکی از دلایل پیشرفت ورزش زنان می‌داند.

به گفته او قبل از ادغام انجمن ها و فدراسیون ها روند حرکت بانوان خیلی کند بود اما بعد از آن روند رشد رو به تکامل پیدا کردند که یکی از مهم ترین دلایل آن، حضور مربی خارجی مرد در کنار بانوان ایرانی بود.

او اضافه می‌کند: قبل از ادغام، مربیان بانوان فقط محدود به داخل کشور آن هم خانم ها بودند و متاسفانه با علم روز آشنا نبودند و ما به مدال های داخلی و کشورهای اسلامی دلمان را خوش کرده بودیم. اما بعد از ادغام و با گذر زمان فهمیدیم که جهان در حال پیشرفت است و ما هم توانایی همراهی جهان را داریم.

در عین حال او اضافه می کند که امکانات ورزش زنان در حد صفر است.

تاریخچه حضور زنان مسلمان در بازی‌های المپیک

مشارکت زنان در بازی‌های المپیک از سال 1992 به بعد به بحثی فراگیر و مهم تبدیل شد و پیگیری آن مثمر ثمر واقع شد، چرا که در بازی‌های سال 1992 بارسلونا کاروان اعزامی 35 کشور جهان، که نیمی از آنها کشورهای مسلمان بودند، بدون هیچ ورزشکار زنی در المپیک حاضر شد.

از آن موقع تاکنون سیاست بسیاری از کشورهای اسلامی در مورد حضور زنان در المپیک تغییر یافته است.

در المپیک 2008 پکن همه کشورهای اسلامی به جز چهار کشور برونی، عربستان، قطر و کویت ورزشکار زن دارند.

از بین کشورهای حاشیه خلیج فارس که از لحاظ اجتماعی و در برخورد با ورزش زنان بسیار سنتی و سخت گیرانه عمل می کنند، عمان و ایالات متحده عربی برای نخستین بار است که زنان ورزشکار خود را به المپیک روانه ساخته اند.

این در حالی است که زنان ایرانی از سال 1964 در این بازی‌ها حضور یافته بودند.