مقاله حسین شریعتمداری در روزنامه کیهان در انتقاد از نامه مهدی کروبی که نسبت به تجاوز به زندانیان اعتراض کرده بود

1- می گویند پادشاهی با تعجب آمیخته به تقدیر، وزیر خود را گفت؛ فلان صاحب منصب از اردوگاه دشمن، در میان اهل دیار خود قدر و منزلت بالایی داشت و جز به مقام بلند در كشور خویش تن نمی داد، چه ارزان او را خریدی و به آستان بوسی ما آوردی؟ آنهم در جمع چاكران و غلامان، نه بزرگان و امیران؟! و زیر زمین ادب بوسید و گفت: او را هنگامی خریدم كه قدر و قیمت پیشین بر باد داده و به غایت ارزان شده بود! هنر من آن نیست كه متاع گران را ارزان خریده باشم، بلكه كالای ارزان را به قیمت خریده ام!

2- شامگاه روز یكشنبه 18 مردادماه 88 سایت اینترنتی حزب اعتماد ملی نامه ای از مهدی كروبی خطاب به آقای هاشمی رفسنجانی را منتشر كرد كه بلافاصله با استقبال گسترده خبرگزاری های خارجی و سایت های خبری گروههای ضد انقلاب روبرو شد.

در این نامه مهدی كروبی از رئیس مجلس خبرگان خواسته است «درباره شایعه تجاوز به دختران و پسران در بازداشتگاهها تحقیق كند»! این نامه تاریخ 7 مرداد، یعنی 14 روز پیش را دارد و پسر كروبی در توضیح آن می گوید پدرش این نامه را ده روز بعد از ارسال خصوصی برای آقای هاشمی رفسنجانی و در حالی كه جوابی از او نگرفته است برای عموم منتشر می كند!

در نامه كروبی آمده است «عده ای از افراد بازداشت شده مطرح نموده اند كه برخی افراد با دختران بازداشتی با شدتی تجاوز نموده اند(!) كه منجر به ایجاد جراحات و... گردیده است. از سوی دیگر افرادی به پسرهای جوان زندانی با حالتی وحشیانه تجاوز كرده اند، به طوری كه برخی دچار افسردگی و مشكلات جدی روحی و جسمی گردیده اند»! كروبی در این نامه از منابع خبری خود نام نمی برد و تنها می نویسد: «افرادی این مطالب را به من گفته اند كه دارای پست های حساس در این كشور بوده اند»!

3- «منبع سیاه» یكی از ترفندهای شناخته شده و معروف در عملیات روانی است كه بیشترین كاربرد آن در «شایعه پراكنی» است. در این ترفند، «شایعه» مورد نظر دشمن به نقل از یك منبع ناشناخته و نامعلوم، ساخته و منتشر می شود كه اصطلاحاً به «منبع سیاه-Black Source» معروف است.

انتخاب منبع سیاه با این منظور صورت می پذیرد كه مخاطبان شایعه فقط شنونده باشند و مراجعه به منبع و كشف واقعیت برای آنان امكان پذیر نباشد، چرا كه اگر منبع ارائه شده از نوع «سفید» -روشن و قابل دسترسی- و یا «خاكستری»- نیمه روشن و نهایتاً قابل كشف- باشد، علاوه بر رسوایی شایعه پردازان، كارآیی شایعه نیز از بین می رود. كارشناسان و صاحب نظران برجسته عملیات روانی، تاكید می كنند كه شایعات برخاسته از منبع سیاه، دوام چندانی ندارد و در فاصله كوتاهی پس از انتشار، بی اثر می شود. از این روی معتقدند كه از ترفند منبع سیاه فقط باید در فضای غبارآلود و با اهداف كوتاه مدت استفاده كرد.

«منبع سیاه» با واژه هایی نظیر «گفته می شود»! «شنیده شده است»! «افرادی كه نمی خواهند نامشان فاش شود گفته اند»! و... ارائه می شود و در برخی از موارد نیز برای این كه «شایعه» برخاسته از منبع سیاه، واقعی جلوه داده شود، سازندگان شایعه، ضمن ارائه «منبع سیاه» از مخاطبان می خواهند كه خود درباره صحت و سقم آن دست به تحقیق و بررسی بزنند!

در نامه كروبی به آقای هاشمی رفسنجانی، تمامی ویژگی های «شایعه سازی با استناد به منبع سیاه» دیده می شود. در این نامه به جای ارائه منابع قابل بررسی، از واژه هایی نظیر «عده ای از افراد بازداشت شده مطرح نموده اند»!، «از افرادی كه در كشور پست های حساس داشته اند، شنیده ام»! و... استفاده شده كه شامل افراد فراوان و بی شماری می شود و هیچكدام از آنان نیز بدون اشاره به نام و نشان آنها قابل دسترسی نیستند. نكته درخور توجه این كه در ادامه نامه مهدی كروبی به آقای هاشمی رفسنجانی از دومین شگرد در «سازه شایعه با منبع سیاه» نیز استفاده شده و خطاب به آقای هاشمی از وی خواسته شده است «مسئولیت تحقیق و بررسی جهت تعیین صحت و سقم این اخبار را برعهده بگیرد»!

همانگونه كه دیده می شود در نامه مهدی كروبی از یكسو شایعه ای خطرناك و مشمئز كننده ساخته می شود و از سوی دیگر هیچ منبع قابل دسترسی برای تحقیق درباره آن ارائه نمی شود. یعنی دقیقاً شایعه ای برخاسته از منبع سیاه ساخته و منتشر شده است و با شناختی كه از مهدی كروبی در دست است و مخصوصاً طی چند ماه اخیر آشكارتر شده است به جرأت می توان گفت وی در حد و اندازه ای نیست كه خود این شایعه را با رعایت تمامی ترفندها و ریزه كاری های فنی تهیه كرده باشد. اما چه كسانی آن را ساخته اند؟ كافی است به اطرافیان مهدی كروبی و سوابق شناخته شده آنها نظری افكنده شود!

4- در آموزه های عملیات روانی، شایعه برخاسته از منبع سیاه در حد یك شبنامه ارزیابی می شود كه فاقد اثرگذاری مورد نظر شایعه سازان است، كارشناسان عملیات روانی برای جبران این نقیصه توصیه می كنند كه ارائه «منبع سیاه» را یك «شخص حقیقی» و شناخته شده برعهده بگیرد تا نگاه مخاطب قبل از «منبع» به شخص ارائه كننده «منبع سیاه» جلب شود كه این وظیفه را مهدی كروبی برعهده گرفته است. اما، همین كارشناسان، از این حالت با عنوان «ترفند كثیف DIRTY TRICK» یاد می كنند و معتقدند شخصی كه مأموریت ارائه منبع سیاه را برعهده می گیرد باید از شخصیت خود عبور كرده باشد و یا به اندازه ای كم شعور باشد كه قدرت درك پایان ماجرا را نداشته باشد، چرا كه شایعه برخاسته از منبع سیاه، بسیار كم دوام است و بی اساس بودن آن خیلی زود بر ملا شده و برای شخص مفروض رسوایی برانگیز خواهد بود. باید توجه داشت كه میزان این رسوایی با نوع شایعه ارتباط مستقیم دارد و هر چه شایعه مشمئز كننده تر، رسوایی حاصل از آن بیشتر...

و اما دشمن در مهدی كروبی كدام ویژگی مورد لزوم برای «ترفند كثیف» را كشف كرده كه او را برگزیده است؟! آنچه به جرأت می توان گفت این كه؛ كروبی طی چندماه اخیر به یكی از سهل الوصول ترین شخصیت های مورد نیاز برای دشمنان ایران اسلامی و مردم شریف آن تبدیل شده و به قول وزیر آن پادشاه، ارزان شده است كه ارزان خریده می شود!

5-چرا كروبی نامه مورد اشاره را خطاب به آقای هاشمی نوشته است؟ این نامه، مطابق معمول و به روش جاری و معقول باید خطاب به آیت الله هاشمی شاهرودی رئیس قوه قضائیه نوشته می‌شد. ولی تهیه كنندگان نامه كذایی می دانسته اند كه نامه نگاری به قوه قضائیه و درخواست بررسی از این قوه الزاماً بایستی با ارائه سند، دلیل و یا شواهد و قرائنی همراه باشد و دست كروبی- بخوانید تهیه كنندگان اصلی نامه- از این اسناد و شواهد خالی است. و اساساً هدف از ارسال نامه یاد شده، شایعه پردازی و فضاسازی برای سوءاستفاده دشمنان بیرونی بوده است و چنانچه كروبی این نامه را برای آیت الله شاهرودی می فرستاد، ایشان بلافاصله از وی درخواست سند و شاهد كرده و بررسی برای صحت و سقم این شایعات را در دستور كار قرار می داد. در این حالت -مفروض- اولا؛ دست كروبی - بخوانید دست های پنهان در پشت ماجرا- خیلی زود برملا می شد. و ثانیاً كروبی نمی توانست ادعا كند كه نامه را ابتدا به طور خصوصی برای آقای رفسنجانی فرستاده و بعد از آن كه پاسخی نگرفته اقدام به انتشار عمومی آن كرده است! و حال آن كه مقصود اصلی نامه، سیاه نمایی علیه اسلام و انقلاب و مقصد اصلی آن، رسانه ها و محافل بیگانه بوده است و اگر نامه خطاب به آیت الله شاهرودی نوشته می شد، این مقصود و مقصد به دست نمی آمد، چرا كه ارزشی بیشتر از یك ترفند نداشت. دقیقاً مانند این كه، شخصی با ارسال نامه به یكی از مسئولان غیرقضایی و غیرامنیتی ادعا كند «برخی از افراد و كسانی كه قبلاً در كشور مسئولیت داشته اند، خبر داده اند كه مهدی كروبی تعدادی از جوانان را به بهانه اشتغال به یك خانه تیمی متعلق به حزب اعتمادملی كشانده و سپس به طرز فجیعی آنها را به قتل رسانده است»! و از آن مسئول بخواهد كه «صحت و سقم این اخبار را بررسی كند»! و سپس این نامه را برای رادیوهای بی بی سی، آمریكا، اسرائیل و سایت خبری بهایی ها و... بفرستد. این حالت با آنچه مهدی كروبی نوشته است چه تفاوتی دارد؟! هیچ! و از نظر قضایی و حقوقی چه ارزشی دارد؟ باز هم؛ هیچ!!... پس «ای هیچ برای هیچ بیهوده مپیچ»!

6- اگرچه مهدی كروبی برای بسیاری از اطرافیان خود نیز قدر و منزلتی ندارد تا آنجا كه مسئول ستاد انتخاباتی وی، پای صندوق رای، برگه رای خود را به همه نشان می دهد تا بدانند او آنقدر كم هوش و كودن نیست كه به كروبی رای بدهد! ولی مردم برای قدر و منزلت انقلاب و نظام اسلامی خود ارزش فراوانی قائلند و اجازه نمی دهند افرادی مثل مهدی كروبی برای خوشامد عوامل سیا و موساد، با حیثیت آنها بازی كند! بنابراین وظیفه قطعی و غیرقابل تردید دستگاه قضایی آن است كه مهدی كروبی را احضار كرده و از او برای اتهامی كه وارد كرده است دلیل و سند بخواهد و اگر دلیل و سندی ارائه داد كه ماجرا با جدیت و بدون اغماض پی گیری شود. و اگر دلیل و سندی ارائه نكرد- كه ندارد و نمی كند- او را بدون كمترین ملاحظه ای مجازات كنند. بدیهی است كه در این زمینه باید به قول حضرت امام(ره) نگاه حكومتی داشت و جرم انجام شده را عادی تلقی نكرد.