پرونده سیاسی آقای موسوی طی 30 سال گذشته حاوی خدمات قابل توجهی در حق انقلاب و نظام است اما عملكرد دو ماه گذشته ایشان دو نكته تاریك دارد كه اهمیت و بزرگی آنها به حدی است كه آقای موسوی باید قبل از تشكیل حزب یا تشكل جدید سیاسی، تا حد امكان آلودگی این دو لكه سیاه را از كارنامه سیاسی خود پاك كند.

اخیرا اعلام شده است كه آقای میرحسین موسوی و دوستانشان قصد دارند حزب یا تشكلی سیاسی بنام «راه سبز امید» تشكیل دهند.

تاسیس حزب و فعالیت سیاسی در چارچوب قانون و با شناسنامه به دست چهره‌های با نفوذ سیاسی، حركتی مفید و مقبول است و می‌تواند فرهنگ تحزب را در كشور نهادینه و منافع فعالیت سیاسی در چارچوب تشكل‌های شناسنامه دار را نصیب كشورمان كند.

هر چند بخش تحلیلی الف در اولین روزهای پس از انتخابات با شكوه 22 خرداد، تشكیل حزب و ادامه فعالیت سیاسی را به آقای موسوی پیشنهاد داد اما با توجه به عملكرد دو ماه گذشته وی، تشكیل حزب یا تشكل سیاسی به‌دست آقای موسوی در شرایط فعلی را باید به شكل مشروط پذیرفت.

پرونده سیاسی آقای موسوی طی 30 سال گذشته حاوی خدمات قابل توجهی در حق انقلاب و نظام است اما عملكرد دو ماه گذشته ایشان دو نكته تاریك دارد كه اهمیت و بزرگی آنها به حدی است كه آقای موسوی باید قبل از تشكیل حزب یا تشكل جدید سیاسی، تا حد امكان آلودگی این دو لكه سیاه را از كارنامه سیاسی خود پاك كند.

لكه تاریك اول، ادعای تقلب آمیز بودن انتخابات 22 خرداد بود. ادعایی كه نه تنها طعم حماسه ملی 22 خرداد را در كام اكثریت ملت تلخ كرد و به آبروی بین‌المللی كشورمان به شدت آسیب زد، بلكه منشاء اصلی تحولاتی تلخ و تكان دهنده بعد از 22 خرداد بود از جمله اغتشاشات، ناامنی‌ها، خونریزی‌ها و فجایعی كه البته باید مقصران در هر مورد شناخته و قاطعانه و عادلانه مجازات شوند.

لكه تاریك دوم در كارنامه سیاسی دو ماهه اخیر آقای موسوی، عدول ایشان از روش‌های قانونی اعتراض به انتخابات و تمسك ایشان به راهپیمایی‌های غیرقانونی برای تحت فشار گذاشتن جامعه و مسوولان برای به كرسی نشاندن نظراتشان و نادیده‌گرفتن رای 25 میلیونی است. راهپیمایی‌هایی كه خیلی زود ابزار سوء استفاده اغتشاشگران و بیگانگان با بهره‌گیری از احساسات جریحه‌دار جوانان معترض قرار گرفت و با اقدامات برخی ماموران حكومتی به فجایعی تلخ منجر شد.

هر چند به تخلفات و جرایم اغتشاشگران و مسوولان ذیربط در رده‌های مختلف باید با قاطعیت و بدون ملاحظه رسیدگی شود و مقصران به‌طور عادلانه مجازات شوند، اما این مسایل چیزی از تاریكی كارنامه دو ماه اخیر آقای موسوی نمی‌كاهد و خطاهای اغتشاشگران و مسوولان مهار آ‌شوب‌ها، عاملی برای برائت آقای موسوی از دو اشتباه بسیار بزرگشان نیست. گرچه بسیاری از حقوقدانان مسئولیت آقای موسوی را محتاج رسیدگی قضایی نیز می‌دانند.

آقای موسوی قبل از تشكیل حزب یا تشكل راه سبز امید باید به این سوال پاسخ دهد كه بر اساس كدام شاهد و دلیل نتیجه انتخابات را تقلب آمیز دانست؟ در ساعات پایانی روز جمعه 22 خرداد ماه و در شرایطی كه رای‌گیری جریان داشت، چرا خود را در جمع خبرنگاران پیروز انتخابات معرفی كرد؟ چرا بعد از انتخابات شكایت خود را نسبت به نتیجه و فرایند انتخابات، از مجاری قانونی پی نگرفت و هواداران خود را به تجمعات غیرقانونی فراخواند؟ چرا به دعوت شورای نگهبان برای استماع شكایاتش از برگزاری انتخابات پاسخ نداد؟ چرا نماینده‌ای برای بازشماری صندوقها معرفی نكرد؟ ...

با گذشت بیش از دو ماه از انتخابات 22 خرداد، آقای موسوی دعوت رسانه‌ها به مصاحبه را رد كرده و از مواجهه با سوالات فوق طفره رفته است. آقای موسوی نباید فراموش كند كه منشاء اصلی و سرسلسله حوادث فاجعه بار پس از انتخابات، ادعای ایشان درباره تقلب آمیز بودن انتخابات بوده است.

بنابراین قبل از تشكیل حزب یا تشكل سیاسی، ایشان باید تكلیف این ادعا را روشن كنند: حال كه نتوانسته‌اند ادله كافی قانونی ارایه كنند، باید بابت این اتهام سنگین و غیرقابل گذشت، از مردم، مجریان و ناظران انتخابات عذرخواهی كنند. این استخوان نباید لای زخم بماند.

شاید عذرخواهی از تهمت بزرگ مهندسی آراء در حماسه ملی 22 خرداد برای آقای موسوی بسیار سخت باشد اما بی‌تردید برای شروع و موفقیت فعالیت سیاسی آینده ایشان، از جمله « راه سبز امید»، ضروری است. راه دیگری پیش روی آقای موسوی نیست.