از فیلم جدید امیر نادری که در آمریکا فیلم‌داری شده و تمام دست‌اندرکاران آن آمریکایی هستند در جشنواره ونیز استقبال شده است.

آخرین فیلم امیر نادری که قبل از اكران، بحث‌ها و گزارش‌های متناقضی درباره آن منتشرمی شد، با استقبال خوب منتقدين و تماشاگران جنشواره فیلم ونیز همراه شد.

این فیلم که «وگاس: بر اساس یك داستان واقعی» نام دارد، دوشنبه 11 شهریور ماه در بخش رقابتي جشنواره‌ فيلم ونيز به نمايش درآمد.

به گفته کارشناسان سینمایی فیلم تازه نادری شباهتی به فیلم‌های سابقش ندارد و به نوعی بازگشت به سینمای آمریکای قدیم است.

نادری دراین‌باره می گوید: «مي‌خواهم تلاش كنم و بتوانم به سينمايي قديمي‌تر بازگردم.»

در فیلم «وگاس: بر اساس یك داستان واقعی» مارك گرینفیلد، نانسی لااسكالا و زاچ توماس نقش‌های اصلی را بازی می‌كنند.

فیلم، داستان زندگی ادی پاركر است كه همراه همسر و پسر نوجوانش درحواشی لاس‌وگاس زندگی می‌كند.

او كه در زندگی‌اش با تنگدستی روبرو بوده است سعی دارد تا برای پسرش زندگی بهتری را رقم زند.

در این میان با پیشنهاد مالی خوبی برای خریدن خانه اش مواجه می شود و .....

نادری مانند همیشه که از دل روایت‌های بومی مفاهیم عمیقی را به تصویر می کشد، این بار نیز با تکیه بر مشاهدات و تجربیات شخصی خود تصویر متفاوتی از «سین سیتی» ارائه می دهد.

او در جواب سوالی درباره واقعی بودن فیلم که بر اساس عنوان آن برای خبرنگاران پیش آمده است می گوید: «چند سال از زندگی من در لاس‌وگاس و اطراف آن گذشته است. در شهر بیابانی و متل‌های آن. من از همه آن مناطق فیلم و عكس گرفته‌ام. از آنهایی كه برده‌اند و آنهایی كه زندگی‌شان را باخته‌اند. من داستان زندگی همه آنها را شنیده‌ام برای همین فكر می‌كنم این فیلم، زندگی واقعی در لاس‌وگاس است.»

سازنده فیلم های دونده وتنگنا در ادامه افزود: «شيوه‌اي كه هاليوود فيلم‌هايش را درباره‌ لاس‌وگاس مي‌سازد، صحيح نيست. من مي‌خواستم فيلمي بسازم كه درباره‌ مردماني‌ است كه آنجا زندگي مي‌كنند، آنجا به‌دنيا آمده‌اند و بزرگ شده‌اند.»

استفاده از نماهای لانگ شات و مدیوم شات و دیدن بازی ها در چنین فاصله ای شکلی تجربی به این فیلم داده اند.

فیلم آمریکایی، سازنده ایرانی

می‌توان «وگاس: بر اساس یك داستان واقعی» که تمامی دست اندر کارانش آمریکایی هستند را از محصولات سینمای مستقل و غیرهالیوودی امریکا بشمار آورد.

امیر نادری فیلمنامه این اثر را با همکاری «سوزان برمن» نوشته وفیملبرداری آن حدود 9 ماه زمان برده است.

نسخه نهایی فیلم در ژوئن 2008 آماده و برای شرکت در جشنواره لوکارنو و جشنواره ونیز از آن دعوت به عمل آمده است.

امیر نادری با بیش از بیست سال فاصله از ایران

امیر نادری متولد 1325 درآبادان است.

او که به گفته خود مانند همه بچه های آبادانی عشق به فیلم و فیلم دیدن داشت ، پس از نقل مکان به تهران در نوجوانی شروع به عکاسی به طور تجربی کرد.

در ساخت فیلم «قیصر» به کارگردانی «مسعود کیمیایی» به عنوان عکاس انتخاب و به این ترتیب وارد فضای حرفه ای سینمای ایران گشت.

پس از آن نادری به کارگردانی فیلم روی آورد و در سال 1350 با ساخت فیلم «خداحافظ رفیق» بحث‌های زیادی را پیرامون خود برانگیخت.

دو فیلم دیگر او نیز در سال 1352، سازدهنی و تنگسیر، واکنش‌های متفاوت منتقدان و اهالی سینما را در فضای فیلم فارسی آن سال‌ها منجرشد.

وقتی در سال 1363 فیلم دونده او به نمایش درآمد، امیر نادری نام خود را به عنوان یکی از پیشروان سینمای جدید ایران ثبت کرده بود.

آخرین فیلمی که او در ایران به ساخت آن اقدام کرد فیلم «آب، باد، خاک» بود که جایزه های متعددی را نیز در جشنواره‌های خارجی از آن خود کرد.

او در سال 1369 ایران را ترک گفت و در نیویورک سکونت گزید.

اینک بیش از بیست سال است که امیر نادری در ایران فیلم نمی سازد. اما اخبار تولید آثارش و خلق تصاویر بدیع و بی همتای ذهنش هنوز مایه دلگرمی سینماگران ایرانی است.

امیر نادری فیلمسازی را با دیدن آموزش و به صورت آکادمیک فرا نگرفت.

او فیلم ساختن را با فیلم دیدن و شنیدن تجربیات کسانی که پای صحبتشان می نشست آموخت.

در فیلم های او جستجو و جستجوگری بیش از هر چیز به چشم می اید چنانکه دو فیلم او در سال های 1980 و 1981 میلادی نیز «جستجو» نام گرفتند.

این‌طور که از گزارش‌های متعدد در روزهای برگزاری جشنواره ونیز برمی آید ، این فیلمساز ایرانی در نظر دارد فیلمی الهام گرفته از تلاش‌های زمینیان برای راهیابی به کره ماه بسازد که به گفته وی سال‌هاست که به آن فکر می‌کند.