فیلم سینمایی «درباره الی» چهارمین فیلم اصغر فرهادی کارگردان سی و شش ساله ایرانی، نیمه دوم شهریور ماه در فرانسه اکران شد و مورد استقبال مطبوعات فرانسه قرار گرفت.

فیلم سینمایی «درباره الی» چهارمین فیلم اصغر فرهادی کارگردان سی و شش ساله ایرانی، نیمه دوم شهریور ماه در فرانسه اکران شد و مورد استقبال مطبوعات فرانسه قرار گرفت.

درباره الی در هفته اول اکرانش سی و چهار هزار ورودی داشت و در لیست بیست‌تایی پرفروش‌ترین‌های فرانسه در رده هفدهم جای داشت.

این فیلم در پنجاه و نهمین جشنواره فیلم برلین با به‌دست آوردن خرس نقره‌ای بهترین کارگردانی تحسین همگان را برانگیخت و توانست جایزه بهترین کارگردانی را در جشنواره فیلم فجر به خود اختصاص دهد.

لیبراسیون: هر رهایی‌ای هم وزن یک خیانت است

اریک لوره در لیبراسیون شروع درباره الی را به شروع فیلم‌های فرانسوی تشبیه کرده و آن را قصه عشقی توصیف می‌کند که از میان درها و پنجره‌ها با میزانسنی کلاسیک برپایه چرخیدن نگاه‌ها و هارمونی لطیف جابه‌جایی دوربین و بازیگران فیلم‌برداری شده است.

وی ناپدید شدن ناگهانی «الی» را عاملی معرفی می‌کند که فیلم را به فیلمی حادثه‌ای و بعد پلیسی، کمدی و درام روانشناسانه تبدیل می‌کند.

لوره می‌نویسد: فیلم اگر هیچ وقت حوصله‌مان را سر نمی‌برد به خاطر سوالاتی درباره شخصیت‌ها که ذهن را به خود مشغول می‌کند نیست بلکه به این دلیل است که ما مردمان اهل غرب که هرگز به ایران پا نگذاشته‌ایم مطمئن نیستیم که درست متوجه مسایل سیاسی و اجتماعی‌اش می‌شویم، به ویژه در روابط میان زن و مرد در قلب فیلم.

وی ادامه می‌دهد: کنجکاویم که ببینیم فرهادی چگونه این کشمکش میان صفات «الی» را که ناپدید شدنش خلق کرده، به پایان می‌برد. الی چیست؟ قدیسه، فاحشه، غرق شده یا قاتل؟

لوره این کشمکش را جنگی تعبیر می‌کند که سپیده را هم درگیر می‌کند، کسی که در نهایت باید درباره هویت الی تصمیم بگیرد و گویی با معلوم کردن هویت الی، هویت خودش را رقم می‌زند.

از نگاه وی اصغر فرهادی تاکید کرده است که شخصیت‌هایش متعلق به طبقه بورژوازی نیستند بلکه از «طبقه متوسط تحصیل کرده‌ای که هم از سنت و هم از مدرنیته تغذیه می‌شوند» می‌آیند.

از این نگاه اصغر فرهادی به طبقه متوسط انتقاد می‌کند که چگونه با بی‌رحمی قضاوت می‌کند، چیزی که خودش مدعی است سعی کرده در مقابل شخصیت‌های فیلم از آن پرهیز کند.

لوره معتقد است که به تصویر کشیدن این نگاه غیر اخلاقی بر دوش کودکان بوده است که با بازی‌های درخشان به یاری داستانی می‌آیند که بزرگ‌ترها به آنان و خودشان تحمیل می‌کنند.

وی در ارزیابی بازی کودکان در فیلم می‌نویسد: این کودکان همه‌شان یا بازیگران معرکه‌ای هستند و یا به خوبی از آن‌ها بازی گرفته شده است.

لوره بر این باور است که به پایان رسیدن فیلم بدون حکمی اخلاقی عده‌ای را ناامید می‌کند و درباره احساس تماشاچی در پایان فیلم می‌افزاید: ما با تلخی دلنشینی بر جای باقی می‌مانیم از آن جهت که به نظر می‌رسد هر رهایی‌ای، هم وزن یک خیانت است.

فیگارو: «درباره الی» یک فیلم هیجان‌انگیز روانشناسانه

امانوئل فروا در فیگارو «درباره الی» را درامی تند و تیز توصیف می‌کند که به مانند یک فیلم هیجان‌انگیز روانشناسانه ساخته شده است.

او می‌نویسد: خانه به سرعت پس از ناپدید شدن مرموز الی محل تاخت و تاز جنگ و دعوایی می‌شود که هر کدام از شخصیت‌ها تقصیر را به گردن دیگری می‌اندازد و تنش و اضطراب در این دادگاه پشت درهای بسته که دریایی خروشان محاصره‌اش کرده، اوج می‌گیرد.

وی معتقد است که اصغر فرهادی که بسیار کمتر از دوست و هم‌وطنش عباس کیارستمی در فرانسه شناخته شده است پس از به دست آوردن خرس نقره‌ای جشنواره فیلم برلین به زودی این بی‌عدالتی را جبران خواهد کرد.

لوموند: جوانان «درباره الی» زندانی این داستان هستند

توما سوتینل در لوموند که از زاویه دیگری به «درباره الی» می‌نگرد، می‌نویسد: از فرانسه، اکنون و از اینجا، چند ماه بعد از شورش‌هایی که بعد از انتخابات ریاست جمهوری ایران به وقوع پیوست، درباره الی به شدت پرمعناست.

او می‌افزاید: نمی‌توانیم جلوی خودمان را بگیریم و فکر نکنیم که سپیده و دوستانش شبیه این تظاهرکنندگانی هستند که خیابان‌های تهران را اشغال کرده بودند.

از نگاه سوتینل فیلم اصغر فرهادی ایده دیگری از موانعی می‌دهد که انقلابیون مجبور بودند کنار بگذارند و از آن‌ها با عنوان شیوه‌های معمول عمل کردن و عقاید قدیمی و سنتی به ارث برده شده سی سال جنگ و انقلاب اسلامی یاد می‌کند.

وی بر این نظر است که جوانان «درباره الی» که هم‌زمان با خود الی متولد شده‌اند بیشتر زندانی این داستان هستند تا زندانبان.