نسخه آرشیو شده

درگذشت بانوی هنر آشپزی ایران
از میان متن

  • رزا منتظمی را می‌توان نخستین بانوی ایرانی دانست که با نگاهی نو و زیباشناسانه، دستور پخت و پز آشپزی ایرانی و خارجی را توسعه داد و برای درک عموم مردم آن را به رشته تحریر درآورد.
موضوع مرتبط

مردمک
یکشنبه ۰۳ آبان ۱۳۸۸ - ۰۷:۱۰ | کد خبر: 46027

رزا منتظمی، نوبسنده کتاب «هنر آشپزی» و یکی از مشهورترین استادان آشپزی در ایران روز جمعه در 87 سالگی، به دلیل کهولت سن درگذشت.

رزا منتظمی، نوبسنده کتاب «هنر آشپزی» و یکی از مشهورترین استادان آشپزی در ایران روز جمعه در 87 سالگی، به دلیل کهولت سن درگذشت.

کتاب «هنر آشپزی» یکی از پرفروش‌ترین کتاب‌ها در ایران است.

بی‌گمان رزا منتظمی را می‌توان نخستین بانوی ایرانی دانست که با نگاهی نو و زیباشناسانه، دستور پخت و پز آشپزی ایرانی و خارجی را توسعه داد و برای درک عموم مردم آن را به رشته تحریر درآورد.

دو جلد کتاب «هنر آشپزی» منتشر شده با نام او، دستور تهیه بیش از 1700 غذای ایرانی و فرنگی را شامل می‌شود.

این کتاب که یکی از محبوب‌ترین کتاب‌های آشپزی شمرده می‌شود، برای نخستین‌بار در سال 1343 با 600 دستور غذایی منتشر شد. از آن زمان تاکنون کتاب «هنر آشپزی» 50 بار تجدید چاپ شده است.

البته در سال‌های اخیر چاپ مجدد آن دچار مشکل شد، زیرا وزارت ارشاد از اختصاص کاغذ کافی به آن خودداری می کرد.

به گفته منتظمی تا پنج سال گذشته، هر سال 20 هزار نسخه از کتاب چاپ می شد، اما به دلیل محدودیت کاغذ هم اکنون تنها پنج هزار نسخه چاپ می شود.

رزا منتظمی با نام اصلی فاطمه بحرینی خود ناشر کتاب‌هایش بوده و به گفته خودش تا مدت‌ها در منزل کتاب‌ها را می فروخته است.

منتظمی در جوانی کلاس‌های آموزش آشپزی هم برگزار می‌کرده است و هزاران نفر زیر نظر وی هنر آشپزی آموخته‌اند.

گفته می‌شود کتاب آشپزی رزا منتظمی در خلال جنگ هشت ساله ایران و عراق و دوران کمبود کاغذ و مشکلات چاپ در کشور، برای جلوگیری از فروش با قیمت بالاتر با «دفترچه بسیج اقتصادی» فروخته می شد.

رزا منتظمی در یکی از آخرین گفت و گوهایش که در خبرگزاری میراث فرهنگی منتشر شد، می‌گوید: «انگار 200 سال زندگی کرده‌ام. طاقت دیدن رنج مردمم را ندارم. نمی توانم ببینم چگونه پدری که به دختر بچه‌اش تجاوز کرده و او را کشته، تبرئه مي‌شود. وقتی می‌بینم مردمی هستند که شب‌ها در کارتن می‌خوابند و از سرما می‌میرند، دلم ریش می شود. درد مردم لاعلاج است انگار. جوان‌های ما به خدا با هوش هستند. بیچاره‌ها پای برهنه خودشان را می‌رسانند خارج و آن جا شاگرد اول می شوند و به آن‌ها افتخار می‌کنند. آخر چرا کشور من این طوری است كه آدم‌ها یكدیگر را فراموش كرده‌اند.»

این مطلب را به اشتراک بگذارید

آگهی