پیکر شهرام شیدایی شاعر، نویسنده، مترجم و عضو کانون نویسندگان ایران، صبح روز چهارم آذر در کرج به خاک سپرده شد.
پیکر شهرام شیدایی شاعر، نویسنده، مترجم و عضو کانون نویسندگان ایران، صبح روز چهارم آذر در کرج به خاک سپرده شد.
شهرام شیدایی دوم آذر به دلیل بیماری سرطان مری در حالی که ماه‌های اخیر را در بستر بیماری گذرانده بود، چشم از جهان فرو بست.
کانون نویسندگان ایران در اطلاعیه‌ای که به مناسبت درگذشت شیدایی منتشر کرد، نوشت: شهرام در آزادگی‌اش، در شعرها و داستان‌ها و دیگر آثارش و در مهر و عطوفتی که به تبار انسان داشت در همه ما زنده است.
کانون نویسندگان در بیانیه خود افزوده است: تکاپوی مستمر او را در روزهای سیاهی که در پاییز 77 بر همه ما گذشت هرگز از یاد نمی‌بریم.
«محسن حکیمی» یکی از اعضای کانون نویسندگان پس از خواندن بیانیه این کانون در مراسم خاکسپاری شیدایی، به گفتن خاطراتی از مراسم یادبود درگذشتگان قتل‌های زنجیره‌ای نویسندگان و روشنفکران ایرانی پرداخت.
مارک اسموژنسکی، مترجم لهستانی هم برای درگذشت شیدایی پیام تسلیتی فرستاد.
با این که شهرام شیدایی شاعر قدرتمندی بود و دو مجموعه شعر منتشر شده او از مجموعه‌های تاثیرگذار دهه 70 به شمار می‌رود، اما در مراسم خاکسپاری او بسیاری از چهره‌های فرهنگی حضور نداشتند.
رستمی: شعر شیدایی متعلق به دوران ما نبود
اردشیر رستمی شاعر، نقاش و کارتونیست در مراسم یادبود شهرام شیدایی از هنرمندانی که در طول نه ماه گذشته با شیدایی ابراز همدردی کردند، قدردانی کرد.
وی گفت: اگر شهرام شیدایی در کره و سرزمین دیگری جز ایران زندگی می‌کرد بی‌شک عمر طولانی‌تری داشت.
رستمی در ادامه سخنانش، شیدایی را شاعر صاحب سبک و قدرتمندی خواند که ارزش او در زمان زندگی‌اش دانسته نشد.
وی گفت: شعر شیدایی متعلق به دوران ما نبود، اگر چنین بود امروز در مراسم خاکسپاری او افراد بیشتری حضور داشتند.
به گفته رستمی، هنگامی که ایران مدرن شود تازه شعر شیدایی درک خواهد شد و تا زمانی که چنین اتفاقی در ایران نیفتد، شعر او ناشناخته خواهد ماند.
او در ادامه به ناهمواری‌هایی اشاره کرد که در طول سال‌هایی که شیدایی ترجمه می‌کرد، با آن روبه‌رو شد و شماری به گفته او «مترجم نما» ترجمه‌های شیدایی را به نام خود ثبت و منتشر کردند.
چوکا چکاد، شاعر و مترجم هم یکی از شعرهای مجموعه «آتشی برای آتش دیگر» سروده شهرام شیدایی را برای حاضران خواند و گفت: شعرهای شیدایی یک سر و گردن بالاتر از شعرهایی بود که او به فارسی ترجمه کرد.
چوکا افزود: اما او برای امرار معاش مجبور شد که بخشی از وقت خود را صرف ترجمه، ویراستاری و انتشار کتاب کند.
در مراسم خاکسپاری شاعر و مترجم دهه 70 ایران «مجید تیموری» شاعر و مترجم یکی از شعرهای مجموعه «خندیدن در خانه‌ای که می‌سوخت» را برای حاضران خواند و سوسن سرخوشی، مترجم شعرهای شهرام شیدایی به زبان آلمانی هم یکی از شعرهای او را خواند.
اجرای این مراسم را جواد شریفی، شاعر و نویسنده بر عهده داشت.
شهرام شیدایی متولد 1346 ویراستار، مترجم، شاعر و نویسنده‌ای بود که با وجود آثار ارزشمندی که از خود به جای گذاشت، در طول سال‌های زندگی‌اش کمتر از او یاد شد.
او دستی هم در ترجمه از زبان سریلیک داشت و در مدت زمانی که در دانشنامه ادب فارسی به سرپرستی حسن انوشه فعال بود، چند مقاله از این زبان ترجمه کرد.
مجموعه شعر «آتشی برای آتشی ديگر» (1373)، ترجمه شعرهای منتخب ويسوا شيمبورسکا «آدم‌ها روی پل» با همکاری مارک اسموژنسکی و چوکا چکاد (1376)، ترجمه شعرهای صالح عطایی، بلکه داها دئینمه‌دیم «شايد ديگر نتوانم بگويم» به همراه چوکا چکاد (1376)، گردآوری مجموعه داستان از هشت نويسنده ايرانی «ثبت نام از کسانی که سوار کشتی نشده‌اند» (1379)، مجموعه داستان «پناهنده‌ها را بيرون می‌کنند» (1379)، مجموعه شعر «خنديدن در خانه‌ای که می‌سوخت» (1379) و ترجمه مجموعه آثار اورهان ولی «رنگ قايق‌ها مال شما» (1383) آثاری هستند که از شهرام شیدایی به یادگار مانده است.
از این شاعر چند مجموعه شعر منتشر نشده و چند ترجمه ادبیات داستانی ناتمام مانده است.
