طراحی چادر ایرانی در رنگ‌های متنوع و زدودن رنگ سیاه از این پوشش، جدیدترین ابتکار پوشش بانوان در راستای ساماندهی مد و لباس کشور است.
طراحی چادر ایرانی در رنگ‌های متنوع و زدودن رنگ سیاه از این پوشش، جدیدترین ابتکار پوشش بانوان در راستای ساماندهی مد و لباس کشور است.
گرایش بانوان ایرانی به تنوع رنگ و مدل در انتخاب پوشش، طراحان را به سوی این ابتکار سوق داده است.
قرار است چادرهای رنگی در نخستین جشنواره و همایش بین‌المللی حجاب و عفاف کشور عرضه شود.
چادرهای رنگی باید از جذابیتی فراتر از مانتو برخوردار باشند تا توجه خانم‌ها را با توجه به تنوع مدل و رنگ مانتو، روسری و شال جلب کنند.
فتانه جنابی، طراح چادر ایرانی گفت: از آن‌جا كه جوانان به تنوع رنگ و مدل در انتخاب لباس اهمیت می‌دهند و به اقتضای سن و سال‌شان مایل اند، از مدل‌های متنوع برای پوشش خود استفاده كنند، در نتیجه فكر اولیه چادر ایرانی با طراحی متفاوت و عدم استفاده از رنگ سیاه در ذهن شكل گرفت.
وی افزود: «خوشبختانه این طرح با استقبال عمومی مواجه شده و تا کنون 170 خیاط برای دوخت این مدل چادر اعلام آمادگی کرده‌اند که امیداوریم با حمایت نهادهای ذی‌ربط، چادر ایرانی بتواند جایگاه واقعی خود را پیدا کند.»
جشنواره‌های فاقد کارآیی
از زمانی که مجلس طرح ساماندهی مد و لباس را تصویب کرده است، طراحان و مسئولان کشور جشنواره لباس زنان به راه انداخته‌اند.
پس از تصویب شیوه‌نامه مد و لباس در سال 85 در مجلس، وزارت ارشاد و صدا و سیما به عنوان نهادهای فرهنگی کشور موظف شدند که به ترویج و تبلیغ آن‌چه نماد و الگوی پارچه و لباس ایرانی خوانده شد، بپردازند.
جشنواره بین‌المللی حجاب و عفاف از تاریخ نهم آبان‌ماه به مدت سه روز هم‌زمان در تهران و مراکز استان‌ها با حضور هنرمندان، طراحان و پژوهشگران این حوزه برگزار خواهد شد و زمینه‌ساز عرضه چادرهای رنگی خواهد بود.
تابستان سال گذشته فرحناز قندفروش، مشاور استاندار تهران و دبیر دومین جشنواره «زنان سرزمین من» از طراحی 200 مدل چادر جدید در کشور خبرداده بود که هنوز به بازار نیامده است.
خبر برگزاری جشنواره زنان سرزمین من در روزنامه‌های خارج از کشور هم بازتاب داشت که آن را نشانه استراتژی دولت برای مبارزه با بدحجابی و تشویق زنان کشور به استفاده از چادر دانستند.
اما نکته‌ای که از آن انتقاد شده کارآیی لباس‌هایی است که این جشنواره‌ها به ویژه در بخش لباس مشاغل ارائه کرده‌اند که به گفته بازدیدکنندگان فاقد کارآیی و راحتی است.
نکته قابل توجه دیگر آن است که سلیقه بانوان کشور از نگاه طراحان داخلی دورمانده است و این قشر هنوز ترجیح می‌دهند چادرهای عربی خوش‌دوخت وارداتی و مانتوهای مد روز را برتن کنند که هزینه خرید کم‌تری دارند.
سال گذشته کم‌ترین قیمت مانتوهای داخلی با طرح سنتی و کاملا پوشیده در یکی از مغازه‌های پاساژ تندیس واقع در تجریش تهران 80 هزار تومان بود و برخی مانتوها با قیمت 300 هزار و 500 هزار تومان هم سفارشی بودند.
چادر کالای وارداتی
زمانی خانم‌های کشور چادر «کیفی» سرمی‌کردند که قیمت آن منطقی بود، اما در گذر سال‌ها، چادرهای کلوکه و شرمن هم از راه رسیدند که با شست و شو، رنگ آن‌ها ثابت می‌ماند.
پس از آن قیمت چادر که عمدتا کالای وارداتی است، گران شد چرا که خانم‌ها ترجیح دادند چادرهای کرپ خاویار، کرپ ابریشم، کرپ‌‌حریر و چادرهای عربی مکه و مدینه را سر کنند که قیمت چادری در این ردیف با توجه به مرغوبیت آن، دست‌کم 70 هزار تومان است.
کارخانه‌های سوئیس و ژاپن از ناحیه صادرات پارچه چادری به ایران سود زیادی برده‌اند.
وزارت بازرگانی دو سال پیش خبر داد برای حمایت از تولیدات داخلی دولت با اختصاص یارانه فرهنگی به تولیدکنندگان پارچه چادر مشکی حمایت از تولید داخلی را مورد توجه قرار داده است.
فرهنگ چادر
طراحی چادرهای رنگی نخستین ابتکار پوشش بانوان در سال نوآوری و شکوفایی است.
فرهنگ استفاده از چادر ریشه در تمدن بین‌النهرین دارد که به دوران پیش از پادشاهی هخامنشی بازمی‌گردد و زنان دارای جایگاه اجتماعی به نشانه تمایز از دیگر طبقات، از این پوشش سنتی استفاده می‌کردند.
خانم‌های ایرانی سال‌ها پیش در مراسم عزاداری چادر سیاه برسر می‌کردند و در مواقع عادی چادر گلدار با رنگ‌های متنوع می‌پوشیدند.
رضاخان پهلوی در سال 1315 در راستای مدرنیزه کردن کشور با اعلام قانون کشف حجاب، به ماموران پلیس دستور داد زنان چادری را دستگیر کنند و در آن زمان بود که چادر نمادی از «مقاومت» شناخته شد.
بسیاری از زنان کشور نیز در جریان تظاهرات سال 1357 که به پیروزی انقلاب اسلامی منجر شد، چادر سیاه برسر داشتند که آن را نماد مبارزه زنان و نقطه عطف انقلاب دانسته‌اند.
استفاده از چادر سیاه در سال‌های بعد از انقلاب بسیار رایج شد، طوری‌که کم‌تر چادر رنگی در خیابان‌ها به چشم می‌خورد. اگرچه هنوز بسیاری از بانوان شهرهایی مانند کرمان، شیراز و اصفهان چادر رنگی سرمی‌کنند و زنان روستایی، عشایر و شالیزارهای شمال و زنان اقوام ترکمن و کرد چادر سیاه ندارند.
