یافته پژوهشی روشن کرد که زنان به دلیل برخورداری از انگشتان کوچک‌تر دارای دقت لامسه‌ای بیشتری در مقایسه با مردان هستند

یافته‌های پژوهشی جدید نشان می‌دهد افرادی که انگشت‌های کوچکتری دارند حس لامسه دقیق‌تری هم دارند.

این یافته که در شماره 16 دسامبر 2009 «مجله علوم عصب‌شناختی» منتشر شده‌است نشان می‌دهد که چرا زنان در مقایسه با مردان دقت لمسی بیشتری دارند زیرا به طور متوسط انگشتان زنان کوچک‌تر از مردان است.

دانیل گولدریچ از دانشگاه مک‌مستر در ٱنتاریو کانادا و یکی از نویسندگان مطالعه حاضر در این باره می‌گوید: مدت‌ها عصب‌شناسان می‌دانستند برخی افراد در مقایسه با دیگران حس لامسه بهتری دارند اما دلایل این تفاوت همانند یک راز باقی مانده بود. کشف ما نشان داد که عامل مهم در حس لامسه، اندازه انگشت است.

پژوهشگران به منظور فهم تفاوت حساسیت انگشتان در زن و مرد، اندازه سرانگشتان 100 دانشجوی دانشگاه را اندازه‌گیری کردند. دقت لامسه هر دانشجو با استفاده از آزمون‌های دقیق اندازه‌گیری این حس صورت گرفت. این آزمون‌ها معادل نمودارهای چشمی مورد استفاده درآزمون‌ چشم‌پزشکی هستند.

محققان دریافتند که افراد دارای انگشتان کوچک‌تر شیارهای تنگ‌تر را بهتر تمیز می‌دهند.

ایتن لرنر پزشک متخصص در بیمارستان عمومی ماساچوست که عضو گروه تحقیقاتی این پژوهش نیست در این باره گفت: به نظر می‌رسد تفاوت بین دو جنس کاملا مربوط به اندازه نسبی سرانگشتان آن‌ها باشد . بنابراین یک مرد با سرانگشتان کوچکتر از یک زن هم می‌تواند لامسه حساس‌تری داشته‌باشد.

نویسندگان علت دقیق‌تر بودن انگشتان کوچکتر را نیز مورد کاوش قرار دادند و نتیجه گرفتند که گیرنده‌های حسی انگشتان کوچک‌تر احتمالا به یکدیگر نزدیک‌ترند.

گیرنده‌های حسی متفاوتی در بخش داخلی پوست وجود دارند که هرکدام تحریک بیرونی معینی را شناسایی می‌کنند. برخی از گیرنده‌ها که بنام سلول‌های مرکل شناخته شده‌اند به فرورفتگی‌های ساکن پاسخ می‌دهند مانند «فشار شیارهای موازی» که در آزمون این مطالعه به‌کار رفته‌است و سلول‌های دیگر ارتعاشات یا حرکات را می‌گیرند.

وقتی پوست تحریک می‌شود گیرنده‌های فعال‌شده به سیستم اعصاب مرکزی علامت می‌دهند. در این جاست که مغز به پردازش اطلاعات می‌پردازد و تصویری از «احساس» لمس یک سطح در مغز فرد ایجاد می‌شود. هر گیرنده پوستی همانند عناصر موجود در یک تصویر، جنبه‌ای از یک تصویر لمسی را به مغز می‌فرستد. طبیعی است که هرچه در نقطه‌ای معین گیرنده‌های بیشتری وجود داشته باشد تصویر روشن‌تر احساسی نیز ایجاد خواهدشد.

پژوهشگران به منظور یافتن وجود یا عدم وجود فشردگی گیرنده‌ها در انگشت‌‌های کوچک‌تر، فاصله بین روزنه های عرق را در چند تن از دانشجویان اندازه‌گیری کردند. زیرا مجموعه سلول‌های مرکل در اطراف پایه‌های سلول‌های عرق جمع می‌شوند. یافته ها نشان داد که فشردگی سلول‌های عرق در افراد با انگشتان کوچک‌تر بیشتر است. این یافته به معنای آن است که گیرنده‌های پوستی این افراد نیز احتمالا نزدیک‌تر به یکدیگر هستند.

گلدریچ گفت: مطالعات پیشین در آزمایشگاه‌های دیگر مطرح کرده‌اند افراد هم‌سن دارای تقریبا تعداد گیرنده‌های ارتعاشی مشابهی در سرانگشتانشان هستند و این نشان می‌دهد که گیرنده‌های ارتعاشات در انگشتان کوچک‌تر نزدیک‌تر به یکدیگر قرار دارند. یافته‌های ما مطرح می‌کنند که این رابطه مشابه بین اندازه انگشتان و فاصله گیرنده ها در سلول‌های مرکل نیز وجود دارد.
این‌که آیا تعداد کل دسته‌سلول های مرکل در افراد بالغ ثابت باقی می‌ماند یا نه و این‌که چگونه حس لامسه با بالا رفتن سن کودکان نوسان می‌کند هنوز ناشناخته است.

گلدریچ و همکارانش برآنند تا در آینده چگونگی تغییر دقت لامسه با رشد انگشت و چگونگی رشد گیرنده‌ها و فاصله‌گرفتن آن‌ها از یکدیگر را مورد بررسی قراردهند.