فیلم سینمایی «تنها دو بار زندگی می‌کنیم» اولین فیلم بلند بهنام بهزادی که پس از دو سال در سینماهای تهران اکران شده است در جایگاه یکی از پدیده‌های سال‌های اخیر سینمای ایران مورد توجه منتقدان قرار گرفت.
فیلم سینمایی «تنها دو بار زندگی می‌کنیم» اولین فیلم بلند بهنام بهزادی که پس از دو سال در سینماهای تهران اکران شده است در جایگاه یکی از پدیده‌های سال‌های اخیر سینمای ایران مورد توجه منتقدان قرار گرفت.
این فیلم که عنوان بهترین فیلم از نگاه مطبوعات و منتقدان را در جشنواره بیست و ششم فیلم فجر دریافت کرد با قرار گرفتن در دسته فیلم‌های فرهنگی و نمایش به شکل تک سانس و با سالن‌هایی محدود پس از 15 روز به فروشی 40 میلیون تومانی دست یافته است.
بهزادی در ساخت «تنها دو بار زندگی می‌کنیم» سعی کرده است با ایجاد فرمی متفاوت به درونمایه فیلم عمق بخشیده و لذت کشف ساختار مدیوم سینما را به مخاطب خود بدهد.
این کارگردان «تنها دو بار زندگی می‌کنیم» را تلاش همه‌جانبه‌ای می‌داند برای ارایه شکلی از سینما که می‌کوشد تا با فاصله گرفتن از همه عناصر آشنا و معرفی رویکردی متفاوت با مخاطب مواجه شود.
بهزادی که تلاش کرده است تا این فیلم پیشنهادی تازه یا دست‌کم متفاوت از سینما باشد روایت غیرخطی و ساختار تصویری فیلم را مبتنی بر فیلمنامه و جنس شخصیت‌پردازی اجرا کرده است.
با وجود اینکه بسیاری از منتقدان تصویر و لحن این فیلم را به فیلم «نفس عمیق» پرویز شهبازی نزدیک دانسته و روایت غیرخطی آن را با فیلم‌های شناخته شده سینمای جهان چون «21 گرم» و «بابل» مقایسه می‌کنند اما در آخر این فیلم را به عنوان یک اثر تامل برانگیز و مستقل از آثار مشابه با بازی‌های خوب بازیگرانش معرفی می‌کنند.
«تنها دو بار زندگی می‌کنیم» داستان سیامک راننده مینی‌بوسی است که می‌خواهد در فرصتی چند روزه کارهایی را که همیشه حسرتشان را داشته انجام دهد اما آشنایی با دختری به نام شهرزاد که چون شاهزاده‌ای ظاهر می‌شود مسیر او را تغییر می‌دهد.
این فیلم به تهیه‌کنندگی بهروز هاشمیان و با مشارکت مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی و بهنام بهزادی تهیه شده و بایرام فضلی و حسین علیزاده به عنوان فیلمبردار و آهنگساز و بازیگرانی چون علیرضا آقاخانی، عبدالله کریمی، رایا نصیری، نگار جواهریان و رامین راستاد با آن همکاری داشته‌اند.
«تنها دو بار زندگی می‌کنیم» در جشنواره‌های بین‌المللی تحسین شده است و علیرضا آقاخانی و نگار جواهریان جایزه بهترین بازیگر مرد و زن را در جشنواره «اوشین سینه‌فن» هندوستان برای بازی در این فیلم به دست آورده‌اند.
فیلم‌های فرهنگی، قربانی اکران نامناسب
مشکل اکران فیلم‌هایی که به فیلم‌های فرهنگی شهرت پیدا کرده‌اند و مخاطبان خاص خود را دارند سال‌هاست که گریبان سینمای ایران را گرفته است.
مسئولان سینمایی بارها تصمیم گرفته‌اند با ارایه طرح‌هایی چون «آسمان باز» و «نگاهی دیگر» شرایطی برای اکران این دسته از فیلم‌ها فراهم کنند اما با این وجود فیلم‌های فرهنگی قربانی شرایط و زمان نامناسب اکران شده و تولیدکنندگان آن‌ها با ضررهای بسیار روبه‌رو شده‌اند.
سینماگران بهبود وضعیت این سینما را در گرو حمایت‌های بخش دولتی می‌دانند و از دولت اتنظار دارند تا اگر حمایتی از این آثار نمی‌کند به کارشکنی هم نپردازد.
بهنام بهزادی کارگردان «تنها دو بار زندگی می‌کنیم» که می‌گوید دو سال بدون هیچ دلیل مشخصی از نمایش فیلمش جلوگیری شده معتقد است اینکه به فیلمی انگ فرهنگی بزنند و آنچه که از امتیازات اثر محسوب می‌شود را به نوعی تهدید تبدیل کنند اتفاق جالبی نیست.
در حالی که به دلیل محدودیت در نمایش این فیلم، علاقه‌مندان به دیدن آن دچار سردرگمی شده‌اند بهزادی بر این باور است که با توجه به حجم جمعیت تهران و ایران فیلم‌های فرهنگی هم مخاطبان خاص خود را دارند اما لازمه پیدا کردن مخاطب استمرار داشتن اکران این آثار است و استمرار در طول زمان را موجب فرهنگ‌سازی می‌داند.
یکی دیگر از فیلم‌هایی که قربانی جریان اکران فیلم‌های فرهنگی شد فیلم سینمایی «صداها» به کارگردانی فرزاد موتمن و تهیه‌کنندگی منیژه حکمت بود.
فرزاد موتمن برچسب‌هایی چون «فیلم فرهنگی» را بی‌معنی می‌داند و معتقد است این امر موجب جدا شدن و فاصله گرفتن مخاطب از فیلم می‌شود.
وی با اشاره به فعالیت پردیس‌های سینمایی مختلف در شهر تهران بر این نظر است که اگر سینماداران یک سالن خود را در اختیار فیلم‌های خاص بگذارند و آن را به پاتوقی فرهنگی تبدیل کنند مشکل اکران این فیلم ها کمتر خواهد شد.
در حالی که سینمادارها حاضر نمی‌شوند از یک سالن خود چشم بپوشند و مسئولین نیز تمایلی به ایجاد پاتوق‌های فرهنگی ندارند به نظر می‌رسد تلاش‌ها برای اکران فیلم‌های فرهنگی با طرح‌هایی چون «آسمان باز» و «نگاهی دیگر» به نتیجه مطلوبی دست نیافته است.
