این تحقیق شاهد دیگری مبنی بر رابطه بین نشستن بیش از حد و مرگ ناشی از بیماری فراهم کرده‌است

محققان استرالیایی می‌گویند که روزانه یک ساعت وقت گذراندن در برابر تلویزیون می‌تواند خطر مرگ زودرس ناشی از بیماری قلبی- عروقی را 18 درصد افزایش دهد. در این زمینه برنامه تلویزیون اهمیتی ندارد و عامل مهم نشستن هنگام تماشای تلویزیون است.

دیوید دانستان سرپرست پژوهش حاضر که مدیر آزمایشگاه فعالیت جسمانی در انستیتوی دیابت و قلب بیکر آی.دی.آی در ویکتوریای استرالیا است گفت: این تحقیق رابطه روشن دیگری بین نشستن بیش از حد و خطر بیماری های منجر به مرگ را نشان داد.

به نظر او از آن‌جا که تماشای تلویزیون وقت زیادی از انسان‌ها را می‌گیرد عوارض جدی در زندگی آن‌ها دارد.

جنبه مثبت این یافته‌ها این است که حرکت روزانه ماهیچه‌ها به طور مکرر یکی از موثرترین راه‌های کنترل وزن و پیشگیری از بروز بیماری است. ما معمولاً ارزش فعالیتی که منجر به عرق نمی‌شود و جزئی است نادیده می‌گیریم. این یافته نشان می‌دهد که به جز خواب و ورزش به عنوان دو فعالیت مهم بدن که یکی با بی‌تحرکی و دیگری با تحرک همراه است هرچه بدن فرد بیشترحرکت کند برای سلامتی‌اش بهتر است.

دانستان که پژوهش انجام شده از سوی او و همکارانش در شماره زیر چاپ مجله «جریان خون» منتشر خواهد شد خاطرنشان کرده‌است اگرچه چاقی می‌تواند مشکلات را افزایش دهد اما حتی قند خون و کلسترول افراد دارای وزن طبیعی نیز درصورتی که زیاد بنشینند بالا خواهد رفت.

تیم تحقیقاتی دانستان اطلاعات مربوط به شیوه زندگی 8800 زن و مرد سالم را که 25 ساله یا بیشتر بودند جمع‌آوری کرد. علاوه بر عادات شیوه زندگی، محققان میزان کلسترول و قند خون افراد را نیز از طریق آزمایش بدست آوردند. پس از بیش از 6 سال پیگیری 284 مورد مرگ در میان آزمودنی‌‌ها رخ داد که 87 مورد مربوط به بیماری قلبی عروقی و 125 مورد سرطان بود.

شرکت کنندگان مطالعه از نظر تماشای تلویزیون به سه گروه تقسیم شده‌بودند: آن‌هایی که کمتر از دو ساعت تلویزیون تماشا می‌کردند، گروه دیگر بین 2 تا 4 ساعت و بالاخره آن‌هایی که بیش از 4 ساعت تلویزیون تماشا می‌کردند.

محققان یافتند که هر ساعت تماشای روزانه تلویزیون خطر مرگ را به هر دلیلی تا 11 درصد افزایش داده‌است. اما خطر بروز بیماری‌های قلبی عروقی 18 درصد و سرطان 9 درصد افزایش یافت. خطر مرگ ناشی از بیماری‌های قلبی- عروقی در کسانی که 4 ساعت یا بیشتر تلویزیون تماشا می‌کردند در مقایسه با کسانی که کمتر از 2 ساعت تماشا می‌کردند 80 درصد و به طور کلی مرگ ناشی از هر علتی 46 درصد افزایش نشان داد.

یافته حیرت‌انگیز این بود که حتی وقتی محققان اثر عوامل موثر بر بیماری قلبی- عروقی مانند سیگار کشیدن، ‌فشارخون بالا، کلسترول بالا، رژیم غذایی ناسالم، وزن زیاد و ورزش را نیز به حساب آوردند و کنترل کردند رابطه بین تماشای تلویزیون و مرگ ومیر هم‌چنان باقی ماند.

دانستان می‌گوید اگر چه مطالعه حاضر در استرالیا انجام شده اما این یافته ها در آمریکا نیز مصداق دارد. چرا که متوسط مدت زمان روزانه ی تماشای تلویزیون در استرالیا و بریتانیا سه ساعت و در آمریکا حتی بیشتر است. ضمناً در آمریکا بیشتر مردم دارای اضافه وزن هستند.

در ایران نیز اگرچه آمار رسمی در مورد چاقی یا میزان تماشای تلویزیون در دست نیست اما می‌توان حدس زد که هر دو احتمالاً در سطح بالایی قرار دارند.

دانستان می‌گوید که آن‌چه ما در حال حاضر فهمیده‌ایم این است که خطر ناشی از رفتارهایی که با نشستن همراه است ضرورتاً با ورزش بیشتر جبران نمی‌شود. به عبارت دیگر بدون توجه به میزان ورزش انجام شده اگر روزانه چهار ساعت  مقابل تلویزیون بنشینید خطر فزاینده مرگ زودرس ناشی از همه علل و به‌خصوص بیماری‌های قلبی- عروقی هم‌چنان وجود خواهد داشت.

متخصصان براین باورند که برای سالم باقی ماندن نیاز به تحرک هست. در این مورد دکتر گرگ سی. فونارو پروفسور قلب دانشگاه کالیفرنیا گفت: تحقیقات نشان داده است ورزش منظم و به‌طور مداوم منجر به سلامتی قلبی- عروقی و کاهش خطر حمله‌های قلبی، سکته مغزی، دیابت و مرگ زودرس است.

او اضافه می‌کند که «کاهش مدت زمان عدم فعالیت می‌تواند به کاهش خطر بیماری قلبی- عروقی بیانجامد و به عنوان بخشی از رویکرد جامع در بهبود بهداشت قلبی- عروقی نگریسته شود.»

دیوید باست پروفسور علوم بهداشتی و ورزشی در دانشگاه تنسی گفت: وقتی به مسیر فعالیت جسمانی در طی قرن گذشته می‌نگریم می‌بینیم که مردم نسبت به گذشته هدفمندتر ورزش می‌کنند اما در عین حال در مقایسه با گذشته کمتر پیاده روی می‌کنند، کمتر درخانه کارهای مختلف انجام می‌دهند، و کارهای یدی کمتری نیز می‌کنند.

او افزود: ضمناً نسبت به گذشته وقت بیشتری نیز صرف فعالیت‌های نشستنی مانند تماشای تلویزیون یا استفاده از رایانه می‌شود. بسیاری از مشاغل نیز به‌گونه‌ای است که فرد ساعات طولانی پشت میز می‌نشیند.

بنابراین بر اساس گفته این متخصص، این مطالعه همراه با پژوهشهای قبلی نشان می‌دهد که  زمان رفتارهای نشستنی فرد مجزا از زمان صرف شده در ورزش هدفمند می‌تواند روی سلامتی فرد اثر بگذارد.

بدین ترتیب به نظر می‌رسد هر گونه فعالیت نشستنی طولانی باید از برنامه روزانه حذف شود. تماشای تلویزیون به عنوان یکی از مهم‌ترین آن‌ها می‌تواند و باید در خانواده ها مورد بازبینی قرار گیرد.

در این زمینه بهتر است برخی از عادات مربوط به تماشای تلویزیون در افراد و خانواده‌ها تغییر یابد که به برخی از این عادات می‌توان اشاره کرد:

- به محض وارد شدن به خانه، تلویزیون را روشن نکنید. سعی کنید عادات دیگری را جایگزین این عادت نامناسب قرار دهید.
- در صورت تماشا نکردن تلویزیون آن را خاموش کنید.
- تلویزیون را با هدف تماشا کنید. برنامه های خاصی که مورد علاقه شماست انتخاب کنید و فقط آن‌ها را تماشا کنید.
- هنگام صرف غذا تلویزیون را خاموش نگه دارید.
- تلویزیون را در اتاق خواب خود قرار ندهید.
- هنگام پخش آگهی به کاری مشغول شوید که با حرکت توام است.