چهار مقاله منتشرشده در «آرشیو پزشکی داخلی» نشان می‌دهند که هر نوع فعالیت جسمانی و ورزشی برای سلامت بیشتر بدن و ذهن ضروری است

چندین شواهد جدید علمی نشان می‌دهند که درصورتی‌که بخواهیم با استخوان‌های قوی و محکم باقی بمانیم،ورزش واقعاً برای همه ما نه‌تنها مفید است بلکه بسیار مهم هست.

یافته‌های حاصل از چهار پژوهش جدید که در مجله 25 ژانویه 2010 «آرشیو پزشکی داخلی» منتشر شده است نشان می‌دهد که نوع ورزش چندان مهم نیست و مسئله مهم انجام هرچه بیشتر آن است.

جیمز ٱ. هیل پروفسور متخصص کودکان و مدیر مرکز تغذیه انسانی دانشگاه کلرادو در آمریکا گفت «ظاهراً همه داده‌ها و اطلاعات موجود نشان می‌دهد فعال‌بودن راهی سالم‌تر است و عدم فعالیت شیوه‌ای ناسالم و غیرطبیعی».

به نظر او «برای سالمندان ورزش بهتر از هرچیزی است و هیچ زیانی در آن وجود ندارد. اگر ورزش یک دارو بود سالم‌ترین و اثربخش‌ترین دارو در جهان محسوب می‌شد».

اولین مطالعه براساس اطلاعات حاصل از مطالعه بهداشتی پرستاران در ایالات متحده آمریکاست که نشان داد زنانی که درسال‌های میانی زندگی از نظر جسمانی فعال‌تر بودند بیشتر و سالم‌تر به سن 70 سالگی رسیدند.

این مطالعه با بررسی 13535 زن دریافته‌است که حتی قدم زدن و سایر ورزش‌های با شدت متوسط نیز خطر بیماری‌های مزمن، مشکلات قلبی و آسیب‌های شناختی را کاهش می‌دهد. این به‌خصوص برای زنانی امید‌بخش است که فعالیت‌های ورزشی مانند تنیس یا دویدن دارند.

دکتر کیویی سان، سرپرست مطالعه در دانشگاه بهداشت عمومی هاروارد با ذکر این که این یافته تاحدودی شگفت‌انگیز بود افزود «قدم‌زدن و سایر فعالیت‌های با شدت متوسط اهمیتی برابر با مزایای حاصل از فعالیت جسمانی شدیدتر داشتند».

مطالعه دوم نیز که روی زنان متمرکز شده بود یافته‌است آن‌هایی که 4 روز در هفته در برنامه ورزشی با شدت بالا شرکت کرده بودند استخوان‌های قوی‌تر داشتند و احتمال افتادن‌شان کمتر از زنانی بود که در برنامه آرام‌تر ورزشی شرکت کرده بودند. این برنامه شامل آرام سازی عضلانی همراه با انعطاف‌پذیری، استقامت و تعادل بود.

محققان آلمانی درباره یافته دیگر این پژوهش گفتند باوجود اثرات مثبت برنامه ورزشی فزاینده خطر بیماری قلبی در این افراد کاهش نیافت.

مطالعه سوم نیز که در آلمان و روی 3903 نفر انجام شده شواهد بیشتری یافته مبنی بر این که ورزش با شدت متوسط یا شدید خطر آسیب‌های شناختی را در مردان و زنان بالای 55 سال و دوره پیگیری دوساله کاهش می‌دهد.

و سرانجام در چهارمین مقاله محققان کانادایی گزارش کردند که مهارت‌های شناختی زنانی که یک یا دوبار درهفته آموزش مقاومت می دیدند بهبود یافت. این فعالیت‌های شناختی عبارت بودند از توجه و حل مشکلات. این زنان با زنانی مقایسه شده بودند که روی تعادل و فعالیت‌های کششی کار می‌کردند. هم‌چنین آموزش مقاومت که شامل فشار پا روی یک ماشین مقاومت بود در قوی‌سازی ماهیچه‌های ران نیز نقش مهمی داشت.

در تفسیر این مقاله ها در «آرشیو پزشکی داخلی» آمده‌است که تقریباً همه بیماری‌های جسمانی در سال‌های دیرین زندگی از انتخاب‌های فردی و شیوه زندگی افراد ناشی می شود که یکی از مهمترین آنها عدم فعالیت جسمانی‌ ست. اگرچه عوامل محیطی و نیز خود سالمندی نیز در بروز این بیماری‌ها موثرند.

ضرورت فعالیت جسمانی روزانه

تحقیقات مختلف و تجربه افراد نشان می‌دهد که فعالیت جسمانی روزانه در درازمدت مزایای بهداشتی زیادی دارد. به علاوه می‌تواند خطر بسیاری از بیماری‌ها و اختلالاتی که در سنین بالاتر بروز می‌کنند را کاهش دهد. مثلاً مطالعات مختلف نشان می‌دهند که افراد مبتلا به آرتروز، پوکی استخوان، بیماری‌قلبی یا ریوی و حتی دیابت می توانند از ورزش منظم سود ببرند. هم‌چنین فعالیت جسمانی به افراد دارای فشار خون بالا، مشکلات تعادل‌، یا مشکل در راه رفتن نیز کمک می‌کند.

نکته مهم درباره فعالیت جسمانی این است که راه‌های مختلفی برای فعال‌بودن وجود دارد. پیاده روی، دویدن، بالا و پایین رفتن از پله، طناب زدن، نرمش‌های سبک، و انجام کارهای مختلف روزانه در داخل خانه که نیاز به هیچ وسیله خاصی ندارد، زمان خاصی را نمی‌طلبد و به آسانی قابل انجام است.

به این ترتیب راه های زیادی برای فعال بودن در طی روز وجود دارد. راهی را برگزینید که از آن لذت می‌برید و آن را جزیی از برنامه روزانه تان قراردهید و سعی کنید این فعالیت را در طول زمان افزایش دهید.

توصیه سازمان بهداشت جهانی برای انجام فعالیت جسمانی روزانه راهنمای مفیدی در این زمینه محسوب می‌شود.