روزنامه بریتانیایی گاردین نوشت: دسترسی به اینترنت آزاد راهکار حمایت از مردم ایران و جنبش سبز است.

روزنامه بریتانیایی گاردین در یکی از مقالات خود به راهکارهای حمایت از جنبش سبز ایران پرداخته است. این روزنامه می‌نویسد که دسترسی به اینترنت آزاد مناسب‌ترین شیوه حمایت از مردم ایران است.

گاردین نوشت: به‌نظر می‌رسد که واشنگتن و دیگر پایتخت‌های غربی از یک خط مشی کارآمد برای حمایت از جنبش معترض ایران برخوردار نیستند اما اگر غرب واقعا می‌خواهد از جنبش سبز ایران حمایت کند باید اینترنت ماهواره‌ای به این کشور سرازیر کند.

کشورهای غربی می‌خواهند که جنبش سبز با مشارکت منطقی‌تر که بتواند پاسخگوی پرونده هسته‌ای ایران باشد و همکاری در دیگر زمینه‌ها به‌ویژه موضوعات عراق و افغانستان، سکان حکومت را از حکومت ائتلافی دینی، نظامی کنونی خارج کند و در اختیار خود بگیرد.

در مسیر تغییر حکومت در ایران باید درنظر داشت که کمک مستقیم تدارکاتی، نظامی یا مالی نمی‌تواند این تغییر را ایجاد کند، از این‌رو گزینه‌ای که می‌تواند از جنبش سبز حمایت کند و درعین حال دور از دخالت مستقیم در امور ایران باشد، سرازیر کردن اینترنت پرسرعت به ایران است.

نقش اینترنت

اینترنت یک عنصر مهم در رویدادهای کنونی ایران است و آن چه که «انقلاب توئیتر» نام گرفته موجب کاربرد گسترده شبکه‌های ارتباطاتی اجتماعی می‌شود تا پیام‌های جنبش سبز را منتشر و اعتراض‌ها را سازماندهی کند.

در کشوری که روزنامه‌نگاری بی‌طرفانه به دلیل محدویت‌های دولت غیرممکن شده است «شهروندان روزنامه‌نگار» ایران با استفاده از منابع اینترنتی، تصاویری از خشونت دولتی را به دنیا نشان داده‌اند. برهمین اساس به‌نظر می‌رسد که دولت ایران از قدرت تصاویر و اطلاعات آگاهی دارد.

یکی از ستون‌های سیاست سرکوبگرانه دولت ایران تبلیغات رسانه‌‌ای بوده که در آن معترضان را به عنوان اراذل و اوباش و دست‌نشانده قدرت‌های خارجی به تصویر کشیده است.

دولت ایران دسترسی به دیگر منابع اطلاع‌رسانی به ویژه بی بی سی و صدای آمریکای فارسی را قطع کرده، وبسایت‌های حساس مانند فیس بوک، یوتیوب و توئیتر که مورد استفاده معترضان بوده را فیلتر کرده، سرعت اینترنت را تقریبا به صفر رسانده تا مانع ارسال تصاویر ویدیویی شود و حتی دسترسی به «جی میل» را هم ممنوع کرده است.

استفاده از فناوری موجود

اما فناوری غلبه بر این محدودیت اطلاع‌رسانی دولتی ایران وجود دارد به‌طوری که ژاپن در سال 2008 ماهواره «کیزونا» را راه‌اندازی کرد تا مردم مناطق کوهستانی این کشور و مردم شرق آسیا بتوانند با استفاده از یک آنتن 45 سانتی‌متری به اینترنت پرسرعت دسترسی داشته باشند.

ژاپنی‌ها درنظر دارند این پروژه ماهواره‌ای را در سطح بین‌المللی گسترش دهند.

شماری از ماهواره‌هایی که در حال حاضر سرزمین ایران را پوشش می‌دهند، می‌توانند برای ارائه خدمات اینترنتی مورداستفاده قرار بگیرند. درواقع ارتش آمریکا از طریق پیمانکاران خصوصی اینترنت نزدیک با سرعت بالا را در دسترس نیروهای خود مستقر در عراق و افغانستان قرار داده است.

بودجه کنگره

چارچوب سیاسی چنین اقدامی در آمریکا در جریان است زیرا کنگره تابستان گذشته یک لایحه نسبتا محرمانه با عنوان «قانون صدا» تصویب کرد که درواقع همان «قربانیان سانسور در ایران» است.

بخش زیادی از این بودجه چندین میلیون دلاری کنگره برای گسترش شبکه‌های فارسی زبان در داخل ایران اختصاص داده شده است.

مبلغ 20 میلیون دلار از این بودجه کنگره هم برای «ساخت فناوری‌هایی اختصاص یافته که توانایی مردم ایران در دسترسی و مشارکت اطلاعات را بالا خواهد برد، با تلاش‌های مسدودکردن و سانسور اطلاعات و نظارت بر اینترنت مقابله خواهد کرد و بر برنامه‌های آموزش اینترنت متمرکز خواهد شد.»

با وجود آن‌که باراک اوباما، رئیس‌جمهور آمریکا، در اکتبر 2009 (آذرماه) این لایحه را امضا کرد و آن را قانونی کرد هنوز مشخص نیست که دسترسی نامحدود مردم ایران به اینترنت یکی از اولویت‌های واشنگتن درحال حاضر باشد.

ایجاد فرصت‌ برای ایرانیان

سرازیر کردن اینترنت ماهواره‌ای به ایران این فرصت را در اختیار مردم کشور قرار می‌دهد تا به روشی موثر با انحصار دولت بر جریان اطلاع‌رسانی مبارزه کنند و از این طریق مشروعیت دولت را ضعیف‌تر کنند.

این اقدام به نوبه خود موجب رشد جنبش سبز خواهد شد زیرا شهروندان بیشتری قادر خواهند بود از طریق منابع دیگر با رسانه دولتی رقابت کنند و اختلاف میان مقام‌های حکومت و افراد دستگاه‌های دولتی را تشدید خواهد کرد.

این اقدام به شهروند روزنامه‌‌نگار این امکان را می‌دهد که تظاهرات را به‌طور منسجم‌تری هماهنگ کنند و تصاویر خشونت‌های دولتی را در حجم گسترده‌تری پخش کنند.

این امر یک کمک ارزشمند به جنبش در کشوری است که دولت آن به‌راحتی ارتباطات را قطع کرده است و مهم‌تر از همه از دیدگاه سیاست آمریکا، این اقدام موجب قدرت گرفتن مردم ایران خواهد شد بدون آن‌که نیروهای آمریکایی وارد ایران شوند یا این که مردم ایران به‌طور مستقیم با رژیم مبارزه کنند و از این طریق مسئله دخالت نکردن آمریکا هم حل می‌شود.

سرانجام یک پروژه

البته در این میان مشکلاتی ایجاد خواهد شد زیرا دولت ایران می‌تواند مسیر دیش‌های ماهواره را ردیابی کند یا روی ماهواره پارازیت بیندازد همان‌طور که پیش از این هم این کار را کرده است.

شاید تمام این پروژه پرهزینه باشد و هزینه آن بالاتر از بودجه 20 میلیون دلاری قانون صدا باشد اما سوال این است که «آیا یک جنگ سایبری علیه حکومت ایران بهتر از گزینه‌های خشن موجود نیست؟»