انتخابات پارلمانی عراق که انتظار می‌رود با مشارکت نزدیک به 19 میلیون شهروند عراقی و شرکت بیش از شش هزار نامزد برگزار شود، تغییرات عمده‌ای را در صحنه سیاسی عراق که هنوز تحت اشغال نیروهای آمریکا قرار دارد بر جای خواهد گذاشت.

انتخابات پارلمانی عراق هفته آینده برگزار خواهد شد.

این انتخابت که انتظار می رود با مشارکت نزدیک به 19 میلیون شهروند عراقی و شرکت بیش از شش هزار نامزد برگزار شود، تغییرات عمده‌ای را در صحنه سیاسی عراق که هنوز تحت اشغال نیروهای آمریکا قرار دارد بر جای خواهد گذاشت.

کشورهای همسایه عراق و قدرت های بین‌المللی به نتایج این انتخابات چشم دوخته و امیدوار هستند که طرف‌های داخلی آنها در عراق برنده این انتخابات باشند؛ ایران از طرف‌های مهم خارجی انتخابات یکشنبه آینده عراق به شمار می‌رود.

جریان ‌ای شیعه عراق از حمایت تهران در این انتخابات برخوردار هستند. در دیگرسو، عربستان و اردن در جبهه مقابل ایران بازی کرده و می‌خواهد که نتایج انتخابات به محدود کردن نفوذ جمهوری اسلامی در عراق کمک کند.

این دو کشور از بعثی‌های عراق و برخی جریان‌های مهم اهل سنت این کشور حمایت می‌کنند.
در این میان، سوریه که متحد مهم منطقه‌ای ایران است، در این انتخابات با ایران دارای برخی اشتراک نظرهای عمده بوده و از جناح‌های مقابل لیست جناح‌های طرفدار عربستان و آمریکا حمایت می‌کند.

در عین حال، سوری‌ها اكنون سیاست مستقلی را از ایران پیگیری می‌کنند که در حمایت آنها از بعثی‌های عراق تجلی می‌یابد.

حکومت سوریه که رسما بعثی محسوب می‌شود، معتقد است که به جناحی از حزب بعث عراق که مخالف سیاست‌های صدام بوده بایستی اجازه مشارکت در فرایند سیاسی عراق داده شود.

البته این جریان بعثی که از سوی حکومت سوریه حمایت می‌شود، متشکل از نظامیان بلندپایه‌ای است که در دمشق حضور دارند و حداقل در ظاهر مخالف آن جریانی از حزب بعث عراق هستند که به عربستان گرایش داشته و از سوی سعودی‌ها پشتیبانی می‌شوند.

با این حال، به‌ نظر می‌رسد تهران از این سیاست دمشق ناخشنود بوده و آن را خطری برای آینده عراق می‌بیند.

ایران تجربه هشت سال جنگ با رژیم بعث صدام را داشته و در عین حال با قدرت گرفتن جریانات سکولاری مانند بعثی‌ها در عراق مخالف است.

از این‌رو تعجبی ندارد که تهران و سوریه در این مورد نتوانسته‌اند به توافقی برسند. این درحالی‌ است که سیاست جمهوری اسلامی در عراق، در حصار یک گفتمان مذهبی قرار داشته و اساسا در حمایت از جریانات شیعه این کشور خلاصه شده است.

ناتوانی ایران در همکاری با سایر جریانات عراقی مانند اهل سنت یا گروه‌های سکولار این کشور، نقاط آسیب پذیری در سیاست ایران در این کشور همسایه به شمار می‌رود.

می‌توان گفت اختلاف نظر موجود میان دمشق و تهران درباره آینده سیاسی بعثی‌های عراق از پیامدهای رویکرد جمهوری اسلامی در عراق است.

انتخابات پارلمانی عراق، فارغ از نتایج آن، محک مهمی برای سیاست ایران در عراق به شمار می‌رود.