ششمین دوره اهدای جایزه کتاب صدیقه دولت آبادی به مناسبت روزجهانی زن، در بخش مطالعات زنان برنده‌ای نداشت.

ششمین دوره اهدای جایزه کتاب صدیقه دولت آبادی، روز شنبه 15 اسفند، برگزار شد اما در بخش مطالعات زنان برنده‌ای نداشت.

به گزارش پایگاه اینترنتی مدرسه فمینیستی، سومین سال داوری آثار در زمینه مطالعات  زنان  با نشیب و فرازهای گوناگون همراه شد. هرسال مقدمات این مراسم از مهرماه آغاز می‌شد اما امسال بررسی ‌‌آثار با دوماه تاخیر از آذرماه شروع شد.

منیژه نجم‌عراقی، یکی ازاعضای هیئت داوران گفت: از بین 15 اثری که بررسی کردیم متاسفانه هیچ کتابی شایسته انتخاب به‌عنوان اثر برگزیده نبود چرا که با افت کیفیت کتاب‌ها روبرو بودیم و یک سوم از این کتاب‌ها پایان نامه دانشجویی و یا نوشته اساتید دانشگاه بودند.

 وی همچنین گفت: این آثار به لحاظ ارجاع منابع، انسجام مطالب و آماردهی از پشتوانه علمی برخوردار نبودند. ضمن اینکه این کتاب‌ها هیچ کدام رویکرد جنسیتی نداشتند و بیشتر در صدد رد رویکرد جنسی بودند.

به گفته وی، کتاب‌های خوب اصولا اجازه انتشار پیدا نمی‌کنند و حتی اگر مقاله خوب هم داشته باشیم، جایی برای چاپ پیدا نمی‌کند.

امسال همچنین بخش ادبیات داستانی با توجه به تصمیم هیئت داوران برای دوسالانه شدن جایزه صدیقه دولت‌آبادی، برنده‌ای نداشت.

منصوره شجاعی از اعضای هیئت داوران در بخش ادبیات داستانی، به رخدادهای پس ازانتخابات و تاثیر این جریانات برروند داوری اشاره کرد و گفت: جایزه ادبیات داستانی تحت تاثیر شرایط پیش آمده، «دوسالانه» شد.

هیئت داوران از جمله دلایل دوسالانه شدن این جایزه را «معضل سانسورو صادرنشدن مجوز نشر دردوران چهارساله دولت نهم و صدور مجوز ناگهانی برای کتاب‌ها در سال 88» اعلام کرد.

سیمین بهبهانی، شاعر و فعال حقوق زنان نیز در این مراسم ضمن گلایه از وضعیت حاکم بر ادبیات و تنزل آثار، ابراز امیدواری کرد که وضعیت بهتری بر فضای فرهنگی حاکم شود.

وی درباره مشکلاتی که برای انتشار آثارش با آن مواجه است، گفت: در مراجعه به وزارت ارشاد به خاطر چاپ برخی از آثار به مسئول مربوطه گفتم برخی از آثار من متعلق به 30 سال پیش است که اگر دینامیت هم بوده تا حالا نم کشیده است.

وی با اشاره به این که «آثار کنونی من همه تلخ است» گفت: امروز به مناسبت روزجهانی زن یکی از اشعارم را که شاد است می‌خوانم ، امیدوارم زنان دربند بزودی آزاد شوند و بتوانیم باهم برویم «دربند».

مراسم ششمین دوره اهدای جایزه کتاب صدیقه دولت آبادی، که به مناسبت روزجهانی زن که با حضور جمعی از فعالان جنبش زنان، خانواده‌های زندانیان و سیمین بهبهانی برگزار شد، به علت رویدادهای پس از انتخابات ریاست جمهوری 88 نتوانست میزبان شمار زیادی از فعالان حوزه زنان باشد.

این جایزه سال گذشته هم برنده‌ای نداشت

در سال گذشته نیز هیچ یک از دو گروه داوری مطالعات زنان و ادبیات داستانی زنان به هیچ اثری جایزه ندادند.

در سال 87، اعضای دو هیئت داوری، اعلام کردند که به دلیل محدوديت‌های ناشی از سانسور و خودسانسوری، نگرانی ناشران از نداشتن اجازه چاپ برخی آثار و محدودیت‌ها وکنترل‌هایی که پیشرفت جنبش زنان را با مانع روبرو می‌کند و بر آثار مربوط به زنان نیز اثر می‌گذارد، موجب شد تا هیچ یک از آثار زنان برنده‌ای نداشته باشد.

اما در سال 86، کتاب «زنان پیشگام ایران » نوشته خدیجه افضل وزیری، دختر بی‌بی خانم استرآبادی، انتخاب شد و کتاب برگزیده دیگر، «زن ایرانی در نشریات مشروطه» بود که غلامرضا وطن دوست، استاد پیشین دانشگاه شیراز با همکاری  مریم شیپری و آفرین توکلی آن را تالیف کرده بود.

جایزه صدیقه دولت‌آبادی و ادبیات داستانی زنان

بررسی رویکردهای زنانه وچگونگی حضور زنان در ادبیات از سویی و تشویق زنان نویسنده برای خلق آثار ادبی ماندگار، از اهداف جایزه صدیقه دولت آبادی اعلام شده است.

ادبیات داستانی که یکی از عوامل نهادينه كردن برخی از ارزش‌ها و جامعه پذيری آنهاست، عاملی برای تثبيت هنجارهای اجتماعی است. گروه داوری ادبیات داستانی با توجه به اهمیت این موضوع و ضرورت بررسی این ژانر ادبی با رویکردی زنانه، ازسال 1386 اعلام موجودیت کرد.

گروه داوری ادبیات داستانی تلاش کرده است تا با پی‌ریزی چارچوبی زنانه برای بررسی ادبیات داستانی زنان و پدید آوردن الگوی‌های جدید بر اساس تجربه‌های زنان و منطبق با اهداف نقد فمینیستی، به بررسی ادبیات داستانی زنان بپردازد.

اعضای این گروه می‌گویند که ضرورت بررسی ادبیات داستانی زنان در ایران از آن جهت است که اعتراض به تبعیض های جنیستی نیز به تصویر کشیده شود.