سال هشتاد و هشت را معصومه ناصری سال تجربه‌های بزرگ و تلخ برای مردم ایران می‌داند. حول حالنا یک دعای ساده شب عیدی نیست. تغییر حال و احوال جهان به تغییر حال آدم‌ها بسته است و هنوز هیچ مایکروویوی اختراع نشده است که بتواند سرعت تغییر جهان را برای آدم‌ها بیشتر کند.

تغییر و تحول مناسبات زندگی را در سال هشتاد و هشت، حتی ساسی مانکن درک کرد اما خیلی‌ها که ادعای ارتباطشان با «بالا» جهان را پر کرده به درک این نکته نائل نشدند یا به روی خودشان نیاوردند.

همین اواخر سال هشتاد و هشت ساسی مانکن، سیاسی شد و آهنگ تازه‌ای منتشر کرد و خواند که از سرنوشت صدام عبرت بگیرید.

سال هشتاد و هشت یکی از بزرگترین سال‌هایی است که من به عنوان یک شهروند ایرانی و یک روزنامه‌نگار تجربه‌‌‌اش کرده‌ام. بزرگی‌اش اما چیزی از تلخی‌اش کم نمی‌کند.

از همه آیه‌های قران من این آیه را دوست دارم که می‌گوید خداوند سرنوشت هیچ قومی را تغییر نمی‌دهد مگر آن‌‌ها خودشان تغییر کنند و فکر می‌کنم از این نظر سال هشتاد و هشت سالی بود که مردم ایران تغییر کردند تا جهانشان را تغییر دهند.

چند هزار سال بعد از اختراع تقویم در تاریخ ایرانی هنوز هم باید برای رسیده شدن و پخته شدن از کوره حوادث بگذریم.

حول حالنا یک دعای ساده شب عیدی نیست. تغییر حال و احوال جهان به تغییر حال آدم‌ها بسته است و هنوز هیچ مایکروویوی اختراع نشده است که بتواند سرعت تغییر جهان را برای آدم‌ها بیشتر کند.

لحظه تحویل سال نو را بسیاری از همکاران روزنامه‌نگار ما در زندان تجربه می‌کنند، بعضی‌ها از عکس دسته جمعی خانوادگی سر سفره هفت سین کم شده‌اند، بهار ترسان و لرزان از خیابان‌های تهران می‌گذرد که مبادا سبز بودنش چشم کسی را آزار بدهد و راهی اوینش کنند اما همه اینها در تغییر و تحول سرنوشت ما که ایرانی هستیم تاثیر مبارک گذاشته است.

اگر کسانی که صندلی قدرت را غصب کرده‌اند از موضع نشستن خودشان مطمئن بودند فهرست بازداشت شدگان بعد از انتخابات این قدر بلند بالا نبود.

صندلی‌های قدرت چسبناک‌اند اما در تاریخ داستان‌های زیادی درباره کسانی هست که محکم به صندلی چسبیده بودند و سیل‌های بنیان‌کن نفرت مردم، آنها را با صندلی‌هایشان به حاشیه تاریخ راند.

حاکمان دیر می‌فهمند که بازداشت کسی که «دیگرگونه» می اندیشد بازداشت «دیگرگونگی» نیست. خواست تحول خواهی در رگ و جان جهان موجود است و آنها که «دگراندیش»اند در اوین هم که باشند مثل نیلوفر به میله‌ها می‌پیچند و بیرون می‌زنند.

فهرست بلند بالای بازداشتی‌ها در سال هشتاد و هشت نشان می‌دهد، حکومت از انتشار آگاهی می‌ترسد. روزنامه‌نگارها، وب‌نویس‌ها، فعالان سیاسی منتقد به حکومت هر کدام می‌توانستند سهمی در روشن کردن پیرامون‌شان داشته باشند.

فکر می‌کنم سال پیش رو، باید سال رد شدن از فیلترهایی باشد که سد راه آگاهی شده‌اند. ما که مردمی تغییر طلب هستیم با سرخوشی دلیرانه وارد سال هشتاد و نه می‌شویم و این سال را مبارک می‌دانیم تا ببینیم چه کسی از سال هشتاد و نه می‌ترسد؟