مهدی کروبی از وضیعت بازداشت شدگان حوادث پس از انتخابات به ویژه « زندانیانی که کسی آنها را نمی‌شناسد و از حال آنها با خبر نیست» ابراز نگرانی کرد و گفت که تمام تلاش خود را برای آزادی آنها می‌کند.
مهدی کروبی، دبیر حزب اعتماد ملی، از وضیعت بازداشت شدگان حوادث پس از انتخابات به ویژه « زندانیانی که کسی آنها را نمی‌شناسد و از حال آنها با خبر نیست» ابراز نگرانی کرد و گفت که تمام تلاش خود را برای آزادی آنها می‌کند.
آقای کروبی در دیداری با بهمن احمدی عمویی، روزنامه‌نگار تازه آزاد شده از زندان، ضمن تجلیل از خانواده وی، دستگیری‌های پس از انتخابات را تاسف آور خواند و تاکید کرد که با فشار بر روزنامه‌نگاران و فعالان سیاسی، نمی‌توان جلوی واقعیت‌ها را گرفت، زیرا مردم، هوشمندانه وقایع را دنبال و تحلیل می‌کنند.
مهدی کروبی در دیدار خود با خانواده بهمن احمدی به افراد ناشناسی اشاره کرد که در جریان راهپیمایی‌های پس از انتخابات در خیابان ها دستگیر شدند و ماه‌ها است که در زندان هستند. وی گفت: وضعیت این افردا که کسی هم از حال آنان باخبر نیست، نگران کننده است.
بهمن احمدی عمویی، روزنامه نگار اقتصادی و همسر ژیلا بنی‌یعقوب، است که در سال‌های گذشته با روزنامه‌های خرداد، نوروز، شرق و وقایع اتفاقیه همکاری داشت. وی که تا شهریور سال 87 دبیر سرویس اقتصادی روزنامه سرمایه بود، به دنبال حوادث پس از انتخابات در روز 30 خرداد ماه 88 بازداشت شد.
شعبه 26 دادگاه انقلاب تهران آقای احمدی را به 7 سال و 4 ماه زندان تعزیری و 74 ضربه شلاق محکوم کرد و در نهایت دادگاه تجدید نظر حکم وی را به پنج سال زندان قطعی تخفیف داد. این فعال مدنی پس از تحمل نه ماه زندان، در آستانه سال جدید به مرخصی چند روزه آمد.
نامه زندانیانی که «کسی آنها را نمی‌شناسد»
از سوی دیگر، شماری از زندانیان حوادث پس از انتخابات که نام‌هایی «ناشناخته» و یا «کمتر شناخته» شده برای مردم و رسانه‌ها هستند، هم زمان با آغاز سال نو، باانتشار نامه‌ای از نقض آشکار حقوق خود و سوء استفاده متولیان سیستم قضایی و امنیتی از ناشناخته بودن آنها سخن گفتند.
در این نامه آمده است که «اینجا در اوین صدای پای بهار برای ما قربانیان بی‌گناه و بی‌نام و نشان که تصور می‌کردیم سال نو در کنار خانواده‌هایمان خواهیم بود، دیگر به گوش نمی‌رسد. وعده‌های آزادی و عفو و مرخصی عملا با مرخصی‌های کوتاه مدت برای عده‌ای انگشت شمار آن هم با وثیقه‌هایی سنگین چند صد میلیون تومانی و میلیاردی محقق شد.»
آنها در این نامه تاکید کرده‌اند که داستان برای این قربانیان «بی‌نام و نشان» به گونه‌ای دیگر است.
این افراد به گفته خودشان «بی‌نام و نشان» که تا کنون 9 ماه از بازداشت آنها می‌گذرد، در بخش دیگری از نامه خود نوشته‌اند: «در این 9 ماه به همه‌جا و هر گروه و انجمنی وصلمان کردند، گویی اصلا در این سرزمین به دنیا نیامده بودیم. حرفمان شده پول اصحاب کهف. یک روز به گروه‌های مختلف مرتبط می‌شویم و روز بعد از ارتباط ما با بیگانگان و جاسوسان پیچیده سخن می‌گویند.»
زندانیان یاد شده در این نامه، خود را تنها معترضانی ساده به نتایج انتخابات و افرادی ناشناس معرفی کرده‌اند و نوشته‌اند: «رسانه‌ای نبود که کلامی از ما بنویسد. حق داشتند. چه کسی ما را می‌شناسد؟ از میان مردم ساده کوچه و خیابان بودیم که به قول بازجوهایمان که خود را کارشناس می‌خوانند، حالا کف روی آب هستیم و شده‌ایم سنگر مخالفان رژیم که پشت آن حکومت را نشانه رفته اند؛ سنگرهایی که یکی یکی فتحمان می کنند.»
در هفته‌های اخیر شماری از زندانیان سیاسی، با تودیع وثیقه‌های سنگین، به مرخصی‌های چند روزه آمدند. اما این زندانیان «ناشناس» هر روز جرم‌های سنگینی برایشان تراشیده شد.
آنها در ادامه این نامه با بیان این که در دادگاه‌هایی بدون حضور وکیل مدافع و گاه در نبود نماینده دادستان به احکامی بیش از پنج سال و شش سال محکوم شده‌اند، از مقام‌های مسئول پرسیده‌اند که چرا قاچاقچیان، کلاهبرداران، فروشندگان سوال‌های کنکور و دایر کنندگان خانه‌های فساد شامل عفو و مرخصی و آزادی مشروط می‌شوند، اما کسی فکری برای آنها نمی‌کند.
