پژوهش جدید جامعه‌شناختی نشان می‌دهد که کار بیش از 50 ساعت در هفته مردان می‌تواند به موقعیت کاری زنان‌شان آسیب برساند
در یک پژوهش جدید نشان داده شده است که احتمال کنار‌کشیدن از کار زنانی که شوهرانشان بیش از 60 ساعت در هفته کار می‌کنند، تا 42 درصد افزایش می‌یابد. این احتمال در زنان کارشناس، تا 51 درصد و در مادران کارشناس تا 112 درصد نیز افزایش می‌یابد.
اگرچه زنان با توجه به تحصیلات و پیشرفت‌های شغلی در دهه‌های اخیر توانسته‌اند به جایگاه شغلی مناسبی که گاه معادل مردان است دست پیدا کنند، اما هنوز از جایگاهی برابر در خانه برخوردار نیستند. این امر به‌خصوص زنان پرکار را نسبت به همکاران مردشان در شرایط ضعیف شغلی قرار می‌دهد و به آن آسیب می‌رساند.
یانگ‌جو‌چا، جامعه‌شناس دانشگاه کرنل آمریکا پس از انجام پژوهشی یافته‌است که شوهری که 50 ساعت یا بیشتر در هفته کار می‌کند، می‌تواند به موقعیت کاری همسرش آسیب برساند.
این آسیب به این علت اتفاق می‌افتد که زنان در صورت کار زیاد شوهرانشان وقت کمتری در دسترس خواهند داشت. زیرا از آن‌ها انتظار می‌رود تا کار بیشتری در خانه انجام دهند و بیشتر مسوولیت‌های مربوط به مراقبت از فرزندان را نیز عهده‌دار هستند.
یافته‌های این پژوهش که در مجله «بررسی جامعه‌شناختی آمریکا» توسط انجمن جامعه‌شناسی آمریکا در آوریل 2010 منتشر شده، حاصل تحقیق روی 8484 فرد شاغل کارشناس و 17648 فرد شاغل غیرکارشناس است. اطلاعات حاصل از نظرسنجی در آمریکا منبع جمع‌آوری داده‌های این تحقیق بوده که در خانواده هایی صورت گرفته است که زن و شوهر هر دو شاغل بوده‌اند.
یافته‌ها نشان دادند که به‌طور کلی احتمال کنارگذاشتن کار از سوی زنی که شوهرش 60 ساعت یا بیشتر در هفته کار می‌کند تا 42 درصد افزایش می‌یابد. اما برعکس احتمال کنار گذاشتن کار از سوی مردانی که زنان‌شان 60 ساعت یا بیشتر کار می‌کنند، وجود ندارد.
جالب است که این احتمال در مورد زنان کارشناسی که شوهرانشان کار زیاد می‌کنند تا 51 درصد افزایش می‌یابد و در مورد زنان کارشناسی که مادر هم هستند این احتمال به 112 درصد هم می‌رسد.
در مقابل اثرات داشتن همسران شاغلی که ساعات طولانی کار می‌کنند، در مورد مردان کارشناس، با فرزند یا بدون فرزند، اندک است.
یانگ‌جو چا در پژوهشی مشابه که در سال 2008 انجام شد نیز یافته بود که در میان کارشناسان، شوهران تقریبا بیش از دو برابر زنان احتمال دارد که بیش از 50 ساعت در هر هفته کار کنند. به طوری‌که 30 درصد از مردان کارشناس دارای همسر، پرکار هستند در حالی‌که تنها 12 درصد از زنان کارشناس دارای شوهر، بیش از 50 ساعت در هفته کار می‌کنند.
در آن تحقیق نیز یافته شده‌بود که مادران کارشناسی که شوهرانشان بیش از 60 ساعت در هفته کارمی‌کردند، 90 درصد احتمال داشت شغل خود را کنار بگذارند.
محقق مطالعه اخیر در توضیح نتایج می‌گوید که وقتی ساعات طولانی کار باعث شروع مشکلات در خانواده‌هایی می‌شود که زن و مرد هر دو شاغل هستند، زوجین غالبا تعارض خود را به شیوه‌هایی حل می‌کنند که موقعیت شغلی شوهر در اولویت قرار می‌گیرد.
اثر این پرکاری مردان روی کار زنان غیرکارشناس کمتر است، اما هم‌چنان اثر منفی روی وضعیت شغلی آن‌ها دارد.
این یافته به‌خصوص در میان افرادی که در مشاغل مدیریتی و تخصصی کار می‌کنند برجسته‌تر می‌شود. به طوری‌که پرکاری مردان اثر بیشتری روی کار زنان مدیر و متخصص دارد. این امر می‌تواند باعث شود که برخی از زوجین به شرایط گذشته‌های دور بازگردند یعنی شرایطی که در آن مردان، نان‌آور خانواده محسوب می‌شدند و زنان، خانه‌دار.
شرایط اقتصادی در برخی جوامع و خانواده‌ها، لزوم کار طولانی‌مدت‌تر مردانی که دارای همسر و فرزند هستند را بیشتر مطرح می‌کند. با توجه به نتایج تحقیق حاضر این پرکاری در تعارض جدی با مشارکت جدی زنان در فعالیت‌های مختلف شغلی قرار می‌گیرد، مشارکتی که روز به روز زنان بیشتری را به مشاغل تخصصی و غیرتخصصی می‌کشاند. حل این تعارض که به‌صورت چالشی در بسیاری از خانواده‌ها مطرح می‌شود، خواسته‌های زن و مرد و ارزش‌ها و اولویت‌هایی را مطرح می‌کند که خانواده و جامعه به آن‌ها باور دارد یا در صدد جایگزینی آن‌هاست.
