ایران نیازمند آن است که صفحه تازه‌ای در روابط خود با گروه‌های سکولار و اهل سنت در عراق بگشاید و درهای تعامل را با آنها باز کند.

این روزها موضوع تشکیل دولت آینده عراق، محور رایزنی‌های علنی و پشت پرده در کشورهای منطقه است.

پس از برگزاری انتخابات پارلمانی، رهبران سیاسی عراق به موازات گفت‌وگوهای داخلی، دیدارهایی با مقامات ایرانی و عربستانی به عمل آورده‌اند تا دیدگاه آنها را درباره دولت آینده عراق جویا شوند.

در انتخابات پارلمانی عراق، ائتلاف «العراقیه» به رهبری ایاد علاوی بیشترین کرسی‌ها را به خود اختصاص داد.

اما ائتلاف دولت قانون به رهبری نوری المالکی که به ایران نزدیک است، از 325 کرسی پارلمان توانست 89 کرسی را تصاحب کند که دو کرسی از ائتلاف علاوی کمتر است.

جایگاه سوم نیز به ائتلاف ملی عراق رسید که دیگر متحد ایارن، مجلس اعلا در راس آن قرار دارد.

این تغییر سیاسی تازه، وضعیت بغرنجی را برای ایران به وجود آورده است؛ زیرا ایاد علاوی که چهره‌ای سکولار و نزدیک به عربستان است بیشترین شانس را برای تشکیل دولت در اختیار دارد.

سیاست دولت احمدی نژاد در عراق در نتیجه انتخابات پارلمانی این کشور موثر بوده است.

دولت ایران با اتخاذ سیاستی شیعه محور و بی‌توجهی به وزن سیاسی دیگر گروه‌های اهل سنت و سکولار عراقی نه تنها نتوانسته است دایره متحدان خود را در عراق بگسترد، بلکه باعث گرایش آنها به عربستان نیز شده است.

این درحالی‌ است که برخی محافل سیاسی شیعه در عراق می‌گویند حمایت مطلق جمهوری اسلامی از ائتلاف یک‌پارچه شیعه باعث رنجش رهبران اهل سنت و تقویت موضع ائتلاف ایاد علاوی شده است.

حتی سوریه، متحد مهم ایران که از برخی جناح‌های بعثی در عراق حمایت می‌کند، از سیاست صرفا شیعه محور دولت احمدی نژاد در عراق ناخرسند است.

روشن است که پیروزی رهبران شیعه مخالف ایران و جریان سکولار در انتخابات پارلمانی عراق، نشانه انکار ناپدیری از ناکارآمدی سیاست و عملکرد نادرست دولت ایران در عراق است.

ایران نیازمند آن است که صفحه تازه‌ای در روابط خود با گروه‌های سکولار و اهل سنت در عراق بگشاید و درهای تعامل را با آنها باز کند.

این سیاست در دولت‌های پیشین در رابطه با کشورهای دیگری که بافت متنوع قومیتی و مذهبی دارند اتخاذ شده است.

برای مثال، حامیان ایران در لبنان فقط به دو گروه شیعه امل و حزب‌الله محدود نشده و با جریان‌های اهل سنت و مسیحیان نیز روابط نزدیکی برقرار شده است؛ از این‌رو باید گفت تداوم سیاست خارجی نادرست دولت ایران و رویکرد فعلی آن به عرصه داخلی عراق، گسترش بیشتر نفوذ جناح‌های ضد ایرانی و عربستان در این کشور را به دنبال خواهد داشت.