اسرائیل می‌داند که بدون پشتیبانی سیاسی و امنیتی آمریکا توان رویاویی با پیامدهای حمله نظامی به ایران نیست و تا زمانی که چراغ سبز کاخ سفید را برای اجرای اهداف خود در اختیار نداشته باشد، اجرای عملیات نظامی تقریبا غیر ممکن است.
نصب سامانه راداری ضدموشک در صحرای نقب در اسرائیل توسط کارشناسان آمریکایی با تبلیغات گسترده رسانه‌ای و تهدید جمهوری اسلامی همراه شده است.
روزنامه‌های اسرائیلی این سامانه بسیار پیشرفته را که برای دفع حمله احتمالی موشکی ایران به شهرهای اسرائیل نصب شده است، هشداری به جمهوری اسلامی و نشانه‌ای از بالا رفتن آمادگی ارتش این رژیم برای بمباران مراکز هسته‌ای ایران دانسته‌اند.
با این حال نگاهی به تجربه جنگ‌های گذشته اسرائیل نشان می‌دهد که جنجال تبلیغاتی و سیاسی بر سر این رادارها بیشتر جنبه جنگ روانی داشته و تغییر قابل توجهی در معادله وحشت میان تل آویو و تهران به وجود نمی‌آورد.
این سامانه موشکی برخلاف خواسته اولیه مقام‌های اسرائیلی سامانه‌ای دفاعی است و مسئولان آمریکایی از تجهیز این سامانه به جنگ‌افزار تهاجمی خودداری کرده‌اند.
خودداری آمریکا از نصب جنگ‌افزار تهاجمی بر روی سامانه رادار ضدموشکی در اسرائیل نشان دهنده نگرانی واشنگتن از هرگونه حمله احتمالی ارتش اسرائیل به تاسیات هسته‌ای ایران است.
نصب این سیستم دفاعی این پیام روشن را برای مقام‌های اسرائیلی دارد که واشنگتن آماده کمک به آن در دفاع از خود و نه حمله به تأسیسات هسته‌ای ایران است.
اسرائیل می‌داند که بدون پشتیبانی سیاسی و امنیتی آمریکا توان رویاویی با پیامدهای حمله نظامی به ایران نیست و تا زمانی که چراغ سبز کاخ سفید را برای اجرای اهداف خود در اختیار نداشته باشد، اجرای عملیات نظامی تقریبا غیر ممکن است.
براساس گفته‌ها سامانه موشکی بسیار دقیق و پیشرفته آمریکایی‌ها می‌تواند تعداد قابل توجهی از موشکهای ایران را رهگیری کند و آنها را پیش از برخورد به اهداف تعیین شده، نابود کند.
برخی منابع اسرائیلی اعلام کرده‌اند که این رادار ضدموشکی توان رهگیری موشک‌هایی تا برد دو هزار کیلومتر را دارد.
اما این فن‌آوری برای مقابله با موشکهای میان‌برد و کوتاه‌بردی مانند کاتیوشا که ممکن است در نزدیکی مرز اسرائیلی قرار داشته باشد، کارایی ندارد.
با توجه به تجربه جنگ 33 روزه لبنان، مشحض شد که شلیک روزانه ده‌ها موشک برد‌‌کوتاه و متوسط به خاک اسرائیل می‌تواند چه نتایج مصیبت‌بار و غیرقابل تحملی برای آن به بار آورد.
در واقع حزب الله در این جنگ به ندرت از موشک‌هایی با برد بلند استفاده کرد و اساسا وضعیت آشفته در مناطق شمالی اسرائیل تا تل‌آویو که منجر به جابجایی یک سوم جمعیت اسرائیل شد، ربطی به موشکهای دور‌برد نداشت.
سوال این جا است که با توجه به استراتژی نظامی ایران که اساسا بر جنگ نامتقارن بنا شده است، چنین سامانه موشکی تا چه اندازه برای محافظت از زیربنای نظامی و اقتصادی اسرائیل توانایی دارد؟
حزب‌الله لبنان احتمالا هنوز به تعداد بسیار زیادی موشک کوتاه و میان‌برد دسترسی دارد و در صورت حمله نظامی اسرائیل به ایران، می‌تواند از این موشک‌ها برای هدف قرار دادن خاک اسرائیل استفاده کند، بدون این که سامانه راداری ضدموشک بتواند اقدامی موثر در برابر آن انجام دهد.
نمی توان غیر از این نتیجه‌گیری کرد که گزارش هشدار دهنده رسانه‌های اسرائیل درباره سامانه راداری، ادامه جنگ روانی و تلاش برای تغییر در معادله وحشت حاکم میان طرفین است و نمی‌توان نصب این سامانه راداری را به تغییری عمده در وضعیت دفاعی اسرائیل تعبیر کرد.
