مقاله با نقد تبلیغات رسانه‌های آمریکا برآن‌است که نشان دهد ایران «دشمن اصلی» آمریکا نبوده و نیست.
سایت پیشرو و لیبرال Open News در مقاله‌ای با عنوان «رسانه‌های آمریکا با دشمن قلمداد کردن ایران هم‌چنان طبل جنگ را می‌نوازند» به نقد سیاست رسانه‌های آمریکا در باره ایران پرداخت.
نویسنده مقاله که 22 آوریل منتشر شده، به مطلب چاپ‌شده در نسخه روز گذشته نیویورک تایمز اشاره می‌کند که در آن مطلب خبر از برنامه اسرائیل برای حمله احتمالی به ایران دارد که در صورتی انجام می‌پذیرد که تلاش‌های آمریکا برای «توقف ایران از دستیابی به سلاح هسته‌ای» موفق نباشد.
اسرائیل بدون حمایت آمریکا کاری نمی‌کند
نویسنده با اشاره به این‌که شواهد محکمی مبنی بر تلاش ایران برای ساختن بمب اتم وجود ندارد به این نکته اشاره می‌کند که اسرائیل نمی‌تواند «در هیچ حمله‌ای به ایران به تنهایی عمل کند.» چرا که تسلیحات کلیدی این کشور یعنی جنگنده‌های اف15 و اف16 از سوی آمریکا تجهیز میشود.
به نظر نویسنده این‌که اسرائیل نمی‌تواند بدون حمایت کامل آمریکا پیش رود یک واقعیت است و هر چیزی خلاف آن نیرنگ زدن به افکار عمومی است و تلویحا به این معناست که گویی اسرائیل یک عامل مستقل در صحنه کنونی دنیاست، در حالی‌که چنین نیست.
سپس نویسنده به نقد گفته دکستر فیلکنز، گزارشگر معروف جنگی نیویورک تایمز می‌پردازد که در مصاحبه‌ای به طور غیررسمی محمود احمدی‌نژاد، رییس‌جمهور ایران را «دشمن اصلی آمریکا» نامیده بود.
ایران دشمن اصلی آمریکا نیست
او با طرح این سوال که واقعا و بر چه اساسی ایران دشمن اصلی آمریکا قلمداد میشود به برخی از اعمال ایران اشاره می‌کند که به نظر او نه تنها دشمنی با آمریکا نیست بلکه نوعی جانبداری از آن شمرده میشود.
او از حمایت ایران از دولت شیعه عراق یاد می‌کند که آمریکا هم آن را حمایت کرده‌است و ثبات کنونی عراق را تا حدودی ناشی از ایران می‌داند. هم‌چنین از ایران به عنوان کمک کلیدی به آمریکا در آغاز اشغال افغانستان و بیرون‌راندن طالبان نام می‌برد، ایرانی که هیچ گاه طرفدار طالبان نبود.
سپس به موضع ایران دو سال پیش از روی‌کارآمدن احمدی‌نژاد اشاره می‌کند که به راه‌حل صلح خاورمیانه و تشکیل دو کشور اسرائیلی و فلسطینی رضایت داده بود و در مقابل از آمریکا خواسته بود که ایران را به عنوان قدرت مشروع منطقه به‌حساب آورد اما دولت جرج‌بوش آن را رد کرده‌بود.
ایران هیچ‌گاه خشن نبوده
در این جا نویسنده به سابقه تاریخی ایران می‌پردازد و می‌گوید که هیچ یک از رسانه‌های آمریکا نگفته‌اند که ایران از نظر تاریخی هیچ‌گاه خشن و توسعه‌طلب نبوده و به دلیل ذخایر نفتی و جمعیت زیاد یکی از بزرگترین و نیرومند‌ترین کشورهای خاورمیانه است.
ایران از قرن 18 تاکنون هیچ کشوری را اشغال نکرده و در حال حاضر نیز شواهدی مبنی بر این امر وجود ندارد.
حتی کارشناسان هسته‌ای این نکته که ایران هسته‌ای به اسراییل حمله خواهد کرد را ریشخند می‌کنند؛ اسراییلی که تنها قدرت هسته‌ای خاورمیانه است، دارای 200 سلاح اتمی است و موشک و بمب‌افکن‌های فراصوتی دارد.
رسانه‌های آمریکا طبل جنگ می‌نوازند
مقاله با نقد رسانه‌های آمریکا مبنی بر این‌که هیچ یک از این واقعیت‌ها را منعکس نمی‌کنند می‌نویسد که آن‌ها هم‌چنان طبل جنگ را می‌نوازند، چه از سوی اسراییل با حمایت آمریکا و چه از سوی آمریکا.
این رسانه‌ها به گفته وزیر دفا ع آمریکا می‌پردازند که مسئله حمله به ایران را ارائه کرده و کاخ سفید «باوجودی که راه‌حل دیپلماتیک را ترجیح می‌دهد» همه امکانات را مد نظر دارد.
یا به «توانایی ایران برای تولید اورانیوم غنی‌شده» در مدت یک سال بدون ارایه شواهدی می‌پردازند.
و یا گزارش‌هایی بدون شواهد از قول «منابع پنتاگون» یا «سیا» یا «کارشناسان» یاد می‌کنند مبنی بر این که ایران در سه تا پنج سال می‌تواند بمب اتم بسازد.
ایران به طور مداوم به صورت یک «دشمن» تصویر میشود یا حتی «دشمن اصلی» که برگرفته از اصطلاح «محور شرارت» جرج بوش است.
نویسنده در این جا به حجم کوچک اقتصاد ایران و قدرت نظامی محدود آن اشاره می‌کند و می‌نویسد که ایران نه تنها قدرت حمله به آمریکا را ندارد بلکه حتی قدرت آن برای تهدید نیروی نظامی آمریکا در عراق یا افغانستان نیز بسیار محدود است.
او این شیوه برخورد رسانه های آمریکایی را با رسانه‌های چین در مورد تایوان مقایسه می‌کند، تبلیغاتی که «مرضی و بی‌معنا، پرسرو صدا و بدبینانه» است. اما به نظر او تفاوت در این است که شهروندان معمولی چینی می‌توانند تبلیغات را تشخیص دهند اما آمریکایی‌ها آماده‌اند تا هر آن‌چه در باره ایران بخوانند یا بشنوند، بپذیرند.
به نظر نویسنده مردم آمریکا ممکن است حتی ندانند که ایران در کجای جهان واقع است یا چیزی در باره این کشور به جز این‌که آن‌ها مسلمان‌هستند ندانند اما بدون انتقاد خواهند پذیرفت که ایران «دشمن اصلی» است.
