نویسنده وبلاگ لویاتان در نوشته‌ای، دیدگاه شادی صدر را که با عنوان «چه فرقی است بین امام‌جمعه تهران و سایر مردان ایرانی؟» در مردمک منتشر شد نقد کرد.

محمود احمدی‌نژاد به رغم تمام دروغ‌سرایی‌های رایجش، می‌تواند از یک نکته خوشحال و راضی باشد، منش و گفتاری که نه برازنده است که به آن فکر کرد، نه بر زبان آورد و نه ابراز کرد و نه آن را نقل کرد را به گفتار رایج تبدیل کرده است.

اگر دکتر سروش بتواند فاطمه رجبی‌وار بتازد، پس شادی صدر هم می‌تواند احمدی‌نژاد‌وارانه، فارغ از هرگونه عقل، خرد، اندیشه، دانش و بینش به هم ببافد و توهین کند. محمود احمدی‌نژاد می‌گوید عقل کل است، همه چیز را می‌داند، از همه بهتر می‌داند و همه دروغ می‌گویند. شادی صدر هم می‌گوید از همه بهتر می‌داند، حقیقت همین است، هیچ جای در رو هم نمی‌گذارد.

شادی صدر در زمانی مطلب نوشت و چیزی گفت که چندین دست‌آورد عمده برایش به ارمغان می‌آرود و چند اعجاب. یکی اینکه هیچ‌کس در حمایت از آیت‌الله صدیقی بابت خرافات محضی که گفته بود، نمی‌توانست این‌گونه ماله‌کشی کند. حتی سخن‌گویان دولت و اعوان و انصار دولت نهم و دهم از سر تا ته که دروغ‌ساران دهر هستند، نمی‌توانستند جوابیه به این خوبی بنویسند. شادی صدر اگر وقت کرد، نقاشی بکشد که برایش آینده دارد. رحیم مشایی حتما آن را می‌خرد.

شادی صدر شاید سعی کرده جنجالی باشد. جنجالی بودن (Provocative) بودن ایرادی ندارد اگر مبتنی بر واقعیت باشد. جنجالی بودن، یک روی شارلاتانیسم هم دارد که محمود احمدی‌نژاد و حالا شادی صدر خوب راه آن را یاد گرفته‌اند. می‌توان جنجالی بود و گفت برای مثال، ایران با اسراییل دشمن نیست، به این دلیل، به این دلیل تاریخی، یه این دلیل عقلی و به این برهان منطقی. نظریه جنگ تمدن‌های هانتینگتون، یه نظریه جنجالی بود اما چالشی عظیم به راه انداخت که بر اساس عقل و مدرک و تاریخ و موارد مستند بود.

اما راه افتادن و خزعبل گفتن، شاید به نظر جنجالی بیاید اما این‌گونه نیست. جنجال قرار است نکته‌ای را برساند و نه این که حماقت‌پراکنی کند.

مطلب خانم صدر از دسته گفته‌هایی چون: «سران دنیا اندازه بزغاله فهم و شعور ندارند» است. احمدی‌نژاد تایید می‌کند که دنیا سران دارد، در تناقض گیر می‌کند، جدایشان نمی‌کند، بهشان فحش می‌دهد. بعد با افتخار التماس می‌کند و به بوش نامه نوشت و به اوباما نامه نوشته که مشکلش را حل کند. این یعنی شارلاتانیسم محض.

خانم صدر اما، با قاطعیتی مثال‌زدنی که فقط البته مثالش متاسفانه یا خوشبختانه محمود احمدی‌نژاد است، وارد مبحث خود شده است:

«تا آن زمان که امیدوارم چندان دور نباشد، راستش من چندان فرقی بین حجت‌الاسلام صدیقی با هر یک از پسران تازه‌بالغ دیروز و مردان طرفدار حقوق بشر و حقوق زنان امروز نمی‌بینم؛ غیر از اینکه او دست‌کم در آنچه هست و آنچه می‌گوید یک‌روتر است.»

اما از بلاهت خانم صدر که بگذریم، گویا نظریه‌ای در جامعه‌شناسی هست و درباره حرکت‌های اجتماعی که می‌گوید در مقطعی حرکت‌ها میان «چگونه رسیدن» و «دنبال چه بودن» سرگردان می‌شوند. خدا را شکر که خانم صدر هیچ‌کاره حقوق زنان هستند که اگر بودند جایشان در کابینه دولت دهم بود.

اعجاز ایشان اما در زمان‌سنجی است. عموما ناراضیانی که به خارج از کشور می‌روند از یک سمتی می‌افتند که بیشتر آن سمت به خصومت نزدیک است و تلاش می‌کنند از فضایی که قبلا نداشته‌اند، استفاده کرده و راحت حرفشان را بزنند. خانم صدر اما از جایزه گرفتن‌های مختلف، به حمایت از امام جمعه تهران و خرافه‌پرستی‌اش افتاده است.

به هر حال، این‌قدر این نوشتار مضحک است که حتی نباید به آن جواب داد و یا حتی نباید به آن فکر کرد. با این نوشتار کسی از حقوق زنان روی نمی‌گرداند که حقوق بشر برای همه است و نه عده‌ای دگم‌اندیش.

اما خانم صدر توانسته مقام اول را از احمدی‌نژاد و یک روزه بگیرد. تبریک یا تسلیت، با خودش. کدام را انتخاب می‌کند، معلوم نیست. اما برای اینکه مشخص باشد این حرف‌های مضحک شادی صدر چیزی کم از خرافه‌گویی امام جمعه تهران و گفته‌های بافتنی احمدی‌نژاد ندارد، خانم صدر شما هیچ حقی ندارید که گزافه‌گویی‌های خود را تعمیم دهید.

هیچ حقی ندارید به جای همه قضاوت کنید، هیچ حقی ندارید همه را محکوم کنید و هیچ حقی ندارید این‌گونه حکم صادر کنید. ناسلامتی حقوق خوانده‌اید. بهتر است موارد خود را مدلل مطرح کنید، تاثیرش بیشتر است تا لیچارگویی.

خانم صدر، می‌توانید به نگارنده این وبلاگ فحش بدهید چون مذکر است. می‌توانید بیشتر فحش بدهید و اتهام ببندید چون تا به امروز با افتخار می‌گویم نه به کسی متلک انداخته‌ام نه مزاحم کسی شده‌ام، تازه اگر موقعیتی این چنین بوده کمک هم کرده‌ام و با هرگونه رفتار تبعیض‌آمیز مخالف بوده و خواهم بود.

گفته‌های خانم صدر می‌گوید عقل را هیچ‌گاه از یاد نبرید و هیچ‌گاه افسار به دست این ساربانان جاهل ندهید.

احمدی نژاد، شادی صدر، پیوندتان مبارک.