یازده تشکل کارگری همسو، طی قطعنامه ای مشترک با صدور بیانیه‌ای به مناسبت روز جهانی کارگر، خواستار تحقق خواسته‌های جامعه کارگریِ ایران و حمایت از جنبش‌های مدنیِ مردم ایران شدند.

ده تشکل کارگری با صدور قطعنامه‌ای مشترک به مناسبت  اول ماه می، یازدهم اردیبهشت،  که مصادف است با روزجهانی کارگر، خواستار تحقق خواسته‌های جامعه کارگری ایران و حمایت از جنبش های مدنی مردم ایران شدند.

به گزارش جرس، «کانون مدافعان حقوق کارگر» نیز باصدور بیانیه‌ای جداگانه برتحقق خواسته‌های جامعه کارگری ایران و نیز حمایت از جنبش مدنی مردم ایران تاکید کرده‌است.

در بیانیه این تشکل‌های کارگری آمده‌است: «همانگونه که ما کارگران ایران در انقلاب بهمن 57 و سالهای اخیر نشان دادیم، تاب تحمل فلاکت و بی‌حقوقی موجود را نخواهیم آورد و علیرغم زندان و سرکوب، پیشاپیش عموم مردم ایران در مقابل لگد مال شدن بدیهی ترین حقوق انسانی خود ایستادگی خواهیم کرد و اجازه نخواهیم داد بیش از این حق حیات و هستی ما را به تباهی بکشانند.»

امضاء کنندگان این قطعنامه خواسته‌‌های خود را در 15 بند تشریح کرده و ضمن پشتیبانی از تمام جنبش‌های آزادی خواهی مردم ایران، از مطالبات معلمان، پرستاران و سایر اقشار زحمتكش جامعه حمایت قاطع کرده‌اند.

تشکل‌های کارگری در این قطعنامه خواستار برپایی تشكل‌های مستقل از دولت و کارفرما، اجازه اعتصاب، اعتراض، راهپیمائی، تجمع و آزادی بیان، توقف طرح هدفمند کردن یارانه‌ها، افزایش حداقل دستمزد فعلی، پرداخت دستمزدهای معوقه كارگران، توقف اخراج و بیكارسازی كارگران، محو قراردادهای موقت و سفید امضاء و تامین امنیت شغلی كارگران و تمامی مزد بگیران شده‌اند.

این قطعنامه برلغو مجازات اعدام و آزادی بی قید و شرط ابراهیم مددی ، منصور اسانلو ، علی نجاتی و سایر کارگران زندانی تاکید کرده‌است.

درعین‌حال کانون مدافعان حقوق کارگر نیز، با صدور بیانیه ای به مناسبت روز کارگر، ضمن حمایت از اعتراضات ماه‌های اخیر و پافشاری بر خواسته‌های روز کارگر در سال گذشته، مطالبات مندرج در قطعنامۀ مشترک تشکل های کارگری را مورد حمایت قرارداده‌است.

گسترش اعتراضات کارگری

منابع خبری مختلف در حالی از افزایش اعتراضات کارگری خبرمی‌دهند که به بر اساس گزارش‌ها بر خلاف وعده‌های دولت، بهبودی در وضعیت معیشتی کارگران رخ نداده‌است.

به‌ گزارش خبرگزاری کارگری ایران؛ ایلنا، ابوالقاسم سرحدی‌زاده، وزیر كار دولت میرحسین موسوی که سابقه نمایندگی مجلس و عضویت در هیئت مرکزی خانه کارگر را دارد در تشریح وضعیت کارگران، با بیان اینكه جامعه كارگری ایران نتوانسته به اهداف خود دست یابد، خاطرنشان کرد: «این وضع هر روز در مقایسه با گذشته بدتر می‌شود.»

آقای سرحدی‌زاده ازكارگران خواست تا به منظور بازیافت جایگاه‌ گذشته و رسیدن به اهداف خود، حداقل حقوق صنفی و مطالبات قانونی خود را مطالبه كنند.

 پنجم اردیبهشت ماه نیز میرحسین موسوی، برلزوم گسترش آگاهی در سطح معلمان و کارگران تاکید کرد و گفت: «باید آگاهی را گسترش دهیم؛ باید دامنه آگاهی را به روستاییان، کشاورزان، صنعتگران، کارگران و معلمان بکشانیم و به آنها بگوییم این زندگی، شایسته شما نیست.»

به گزارش جرس، شورای برگزاری مراسم روز جهانی كارگر در سال 89، هم با صدور دومین بیانیه رسمی خود، ضمن تاکید براینکه سال جاری آبستن بزرگترین اعتراضات و اعتصابات مردمی و كارگری خواهد بود، از مردم و کارگران برای بزرگداشت مراسم روز کارگر دعوت کرد.

تاکید برآزادی کارگران و معلمان زندانی

یازدهم اردیبهشت روزجهانی کارگر و 12 اردیبهشت روز معلم در حالی از راه می‌رسند که شماری ازکارگران و معلمان دراقصی نقاط ایران در بازداشت به‌سر می‌برند و یا تحت فشارهای شدید امنیتی قراردارند.

ابراهیم مددی ، منصور اسانلو و علی نجاتی ازجمله اعضای سندیکای شرکت واحد اتوبوسرانی هستند که به دلیل تشکیل این سندیکا و تلاش در راستای احقاق حقوق کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی در بازداشت به‌سر می‌برند.

همچنین درآستانه روز معلم، درحالی فشارهای وارده برمعلمان افزایش یافته‌است که دبیركل و سخنگوی كانون صنفی معلمان ایران به وزارت اطلاعات احضار شدند و احکام دو تن از اعضای شورای مرکزی کانون صنفی معلمان استان کرمانشاه نیز صادر شد.

زهرا رهنورد، 7 اردیبهشت ماه درپاسخ به ادعای محمود احمدی‌نژاد مبنی براینکه در ایران آزادی وجود دارد، خواستار آزادی بی‌قید و شرط همه معلمان و کارگران زندانی شده بود.

خانم رهنورد از محمود احمدی‌نژاد خواسته بود که «به مبارکی دو روز بزرگ»، روز کارگر و معلم، «دروغی» را، که ادعا کرده به حقیقت نزدیک کند و کارگران و معلمان زندانی را آزاد کند. 

جنبش کارگری در ایران قریب یک قرن سابقه دارد. اعتصاب‌های سراسری کارگران شرکت ملی نفت، که نمادی از جنبش‌های کارگری در ایران است، در پیروزی انقلاب سال 57 نقش بسزایی ایفا کرد. اگرچه تشکیل سندیکای کارگری پس از پیروزی انقلاب عملا میسر نشد.

در سال 1376، طی توافق با سازمان بین‌المللی کار قراربود قانون کار ایران اصلاح شود و ایران متعهد شد تا حقوق اساسی کارگران، از جمله اعتصاب را در اصلاح قانون کار به رسمیت بشناسد، اما این توافق نیز منجر به تشکیل سندیکاهای کارگری در ایران نشد.

درحال حاضر تشکیل سندیکای کارگری و پیگیری مطالبات کارگران از طریق سندیکا از جمله مطالبات جامعه کارگری ایران به‌شمار می‌رود.