نویسنده این مطلب می‌گوید که در ایران هرگز از هیچ مردی متلک نشنیده است

دیشب نوشتم . . .

نزدیک به دو ساعت است که اینجا نوشتم و پاک کردم، چون احساس کردم نوشته خانم «شادی صدر» اینقدر بی‌محتوی بود که حتی نباید جوابی داده شود. اما شادی عزیز نوشتم.

برای شادی صدر عزیز یک آرزو دارم که به خیل «انسان‌های بی‌کار» ملحق شود و کمی مطالعات‌اش را در زمینه زن و روابط اجتماعی دراقوام مختلف جهانی بالا ببرد و بداند «فمینیست» یعنی چه؟!

شادی صدر روزی در جواب که چرا ادامه تحصیل نمی‌دهد به من گفت که «اینقدر کارهای مهم در ایران وجود دارد که دیگر زمانی نمی‌ماند و تحصیل علم و کارهای ساده را به ما می‌سپارد». من مبهوت از سخنان او دیگر هیچ نگفتم، کاش آنروز کمی تامل می‌کرد. شادی عزیز کار مهم چیست؟ آیا کار مهم این است که دور بگردیم و برایمان دوستان جایزه جمع کنند، و بشود جایزه‌های که شما درماه‌های اخیر پس از حضورتان در غرب ردیف کرده‌اید؟ این جایزه‌ها برای توهین به نیمی دیگر از جمعیت ایران است!!! نه برای دفاع از حقوق آن نیمه دیگر است.

شادی صدر عزیز من در ایران هرگز از «هیچ» مردی «هیچ» متلکی نشنیدم. شاید هم من ناتوانی شنوایی داشتم و نشنیدم. شاید هم چهره من آنقدر مقتدر است که کسی به خودش اجاره نمی‌دهد.نمی‌دانم و نمی‌توانم اظهار نظر دراین باب بکنم ولی همیشه به این مسئله فکر کردم و ت=نتیجه را در رفتار اجتماعی دوستانم یافتم که خود جویایی متلک یا به‌عبارتی آزادهای جنسی کلامی بودند.

چرا نمی‌گوییم زن ایرانی باید یاد بگیرد و سختی و ناملایمات زندگی را بشناسد و با آن مقابله کنند. همیشه می‌گوییم مرد و باز هم می‌گوییم مرد بد است مرد بد کرد و مرد زد و مرد کشت ومرد . . .

کاش شادی صدر دراین دوران زندگی چند ماهه خود در آلمان کمی با فمینیست‌های از همه گروه‌ها نشست و برخواست می‌کرد و تک بعدی فکر نمی‌کرد. کاش در گوشه و کنار دانشکده‌های سیاست و علوم اجتماعی حتی قدم می‌زد و یاد می‌گرفت شادی عزیز اینجا یک دنیا برای یاد گرفتن است که من همه حسودی را به آنان می‌کنم کاش ما هم این همه کنابخانه داشتیم و امکان یادگرفتن در اخنیارمان بود.

جامعه را زنان و مردان می‌سازد. فرهنگ و سنت را ملت می‌نویسد و ملت فقط مردها نیستند. شادی عزیز دوستان نمی‌خواهند قبول کنند، که رفتار هر شخص برخوردهای اجتماعی را برای او می‌آفریند. مرد ایرانی را نمی‌توان اینگونه به لجن کشید و به شخصیت او توهین کرد. من وکیل مدافع نیستم و فقط یک انسانم با همه بیکاری‌های دنیا عجین شده‌ام که برای فضایی می‌جنگم که ما درآن نفس می‌کشیم و حق زیستن را به ما داده است و نمی‌توانم این حق را با خود خواهی فقط برای خودم وهمجنس خودم بخواهم.

هنگامی که دوستان ساعت‌ها بر سر یک کلمه «غیرت» که آیا صفتی زنانه است یا مردانه بحث می‌کنند و از ادبیات زبان مادری خود تا این اندازه بی‌اطلاع هستند که اسم در زبان فارسی دارای جنسیت نیست. مرد را اینگونه پای میز محاکمه می‌کشند که چرا کلمه غیرت را به‌کار برده است و شما همگام و همراه با آنان پا بر پدال گاز نهاده‌اید و می‌رانید.

شادی عزیز شما چند سال در خارج از ایران زندگی کرده‌اید؟ آیا خودتان تجربه کرده‌اید؟ یا دوستان شما برایتان تعریف کردند که مردان در اروپا و آمریکا دهان به متلک گشودن را یاد نگرفته‌اند؟! آزار جنسی بلد نیستند؟ باید بگویم شادی عزیز «که شنیدن کی بود مانند دیدن».

پدران و برادران ما همه ایرانی هستند. شما هم پدری ایرانی دارید! آیا او هم به زنان متلک می‌گوید؟ شوهر شما هم در این زمینه پیشگام است یا آنها را در طبقه استثناء‌ها گذاشت؟

سخنان امام جمعه تهران به نظر من به دست شما و بسیاری از دوستان بهانه داد تا دق و دلی خود را بر سر مردها خالی کنید و مسائل شخصی را با عدم ارتقاء فرهنگی در گروهی از زنان و مردان به روی میز آورید و نام دیگری بر آن دهید. آنجا بحث زلزله بود و نباز بودن یقه خانم‌ها چیز دیگری. کاش آلمانی می‌دانستی و می‌خواندی امروز در روزنامه‌های آلمان چه نوشته بودند و شما نقد از سخنان خطیب جمعه تهران را به بی‌راهه بردید.

امیدوارم زنان آمریکایی که کمپین زمین لرزه را شروع کردند سخنان شما را نخوانند زیرا معتقد هستم ما نیمی از کشور مان ایران را با سخنان شما زیر سوال می‌بریم و تمامی فرهنگ و تمدن ایرانی را به زانو در می‌آوریم . آری خانم صدر ما همه با هم هستیم برای چه؟ برای تیشه به ریشه خود زدن؟ چرا 2 نفر زمین شناس و مهندس زلزله اظهار نظر نکنند ، من وشما پا به میدان بگذاربم، و تمامی دردهای و کینه‌ها و بغض‌ها که گلو ما را فشار می‌دهد به روز میز بریزیم و طبق معمول با روش ستتی خود را قاطی هر موضوعی کرده و تنها حرف بزنیم.

امروز چه روزی بود همش زنان ایرانی . . .
امروز صبح به دوستی نادیده نوشتم دل خون آلودش از دست زنان را به دست فراموشی بسپارد و برایش نوشتم دل همیشه خون آلود است آنوقت هنوزسخنان ناب شادی صدر را در مورد مردان کشورم نخوانده بودم و این دوست برای من از زنان گلایه کرده بود و از تنهایی نوشته بود. باور کردم درد نوشته‌ها هر چند کوتاه این هم‌نوع را او که همه چیز را در جواب متن من با یکسری عدد و رقم پاسخ داده بود.

من برایش نوشتم: « ........ من تصور می‌کنم، باید زندگی کرد، همه زخم به دل دارند. کسی رامی‌شناسید، که دلش اصلا زخم ندارد؟ دلی که زخم ندارد دیگر پر خون نیست و دل همه‌اش خون است و زندگی به همین معنا است. دل بی‌خون دیگه دل نیست دیگر می‌شه عقل می‌شود و راستی اصلا این زندگی چه معنایی دارد! که دل آن را گاه بی‌گاه معنا می‌کند و گاه برایش هیچ مفهوم نمی‌یابد .... ک چیزی گفتید که دلم می خواهد هزار خط بنویسم ....»
اگر الان قرار بود بنویسم، یک جواب دیگر برایش می‌نوشتم.

شادی عزیز، قوانین در ایران برابری زن و مرد را خودش در خودش رد می‌کند در ایران حق حضانت را از زن می‌گیرند از او و می‌گویند تو بی‌اجازه شوهر نباید به سفر بروی تو تنها نباید و هزاران نباید دیگر. اما دهان به توهین گشودن و نیمی از ایران را به زیر سوال بردن و مقایسه کاملا نادرست کردن کاری کودکانه است و قهر آمیز، بیا با هم برای همراهی‌ها مبارزه کنیم، برای برابری حق حضانت کودکان طلاق فریاد بزنیم؛ برای دستمزدهای برابر پای میز مذاکره بنشینیم و شادی عزیز دنیا برابری زن و مرد زیبا است، اگر آن را بتوانیم ترسیم کنیم و برای آزادی نوع بشر پرچم در دست بگیریم و گام به میدان بگذاریم. به جای کمپین تماشایی فوتبال، کمپین خودسازی برپا کنیم. به‌قول دوستی می‌گفت می‌شود کمپین 6/7 میلیاردی.

هنگامی که می‌بینم در این سوی آب آسمان با همه خاکستری بودن ولی روشن است در کشور من با همه آبی بودنش بوی تحجر از دل روشنفکراش چیز دیگری به مشام می‌رسد. دوستان تریبون‌ها برای مبارزه برابر است. با افسوس می‌گویم «آخ» و دردم می‌گیرد.
و
خانم صدر عزیز در آخربگویم، شما نماینده ما زنان، حتی زنان فمینیست نیستید!!!!! اصلا من شک دارم شما تعریفی صحیح از فمینیست در ذهن خود داشته باشید؟ فمینیست در اولین کلام از زیر شاخه‌های سیاست دمکراتی است که شما آن را نمی‌شناسید و بار ها به‌عنوان نماینده زنان فمینیست سخن گفتید. اما امروز به نظر من بسیار باید در گفته‌های خود با تامل و تفکر به زیان آورید.

تریبون‌های در خارج از کشور آزاد است اما تا آنجا که حقوق کسی را پایمال نکند. پدر و برادر و دوستان از جنس مخالف ولی هم نوع من همه «مرد» هستند. من به وجود هم آنها افتخار می‌کنم.
و
بدانیم، ما زنان و مردان در کنار هم بی‌شماریم.