کانون نویسندگان در بیانیه‌ای اعدام‌های روز یکشنبه 19 اردیبهشت ایران را محکوم کرد
کانون نویسندگان ایران در بیانیه‌ای که روز سه‌شنبه 21 اردیبهشت منتشر کرد با «محکومیت پدیده‌ی اعدام» و ذکر این نکته که «که اعدام هیچ نیست جز مضاعف کردنِ کشتار و جنایت و بدین‌سان دامن زدن به خون‌ریزی» تاکید کرد: «گسترش دامنه‌ی اعدام، به‌ویژه در چند ماه اخیر، این گمان را تقویت کرده و می‌کند که این اعدام‌ها در اوضاع کنونی نه به دلایل حقوقی و قضایی که با اهداف سیاسی، و به طور مشخص با هدف ایجاد فضای رعب و وحشت برای بازداشتن مردم از پی‌گیریِ خواست‌های آزادی‌خواهانه و عدالت‌طلبانه، صورت می‌گیرد.»
دادسرای عمومی و انقلاب تهران روز 19 اردیبهشت ماه اعلام کرد که فرزاد کمانگر، علی حیدریان، فرهاد وکیلی، شیرین علم هولی و مهدی اسلامیان، به جرم دست‌داشتن در عملیات تروریستی اعدام شده‌اند.
در این بیانیه با فرض اینکه «حتی اگر اعدام‌شدگان تروریست و بمب‌گذار» بودند، آمده است «حتی تروریست‌ها و بمب‌گذاران هم سزاوارند که از موازین متعارف و متمدنانه‌ی محاکمه در سطح جهان برخوردار شوند، حال‌آن‌که در مورد این اعدام‌شدگان حتی قوانین موجود و جاریِ حکومت کنونی نیز رعایت نشده است.»
در پایان این بیانیه کانون نویسندگان ایران، ضمن محکوم کردن اعدام این افراد، اعلام می‌دارد که «بر این باور است که مجازات اعدام در شأن جامعه‌ی ایرانی هم نیست و شایسته است که در ایران نیز هر چه زودتر به عمر این نهاد منسوخ و ضدانسانی پایان داده شود.»
اعدام‌های روز یکشنبه، واکنش‌های داخلی و خارجی زیادی را به همراه داشت. از جمله میر‌حسین موسوی، کاندیدای معترض به نتایج انتخابات ریاست جمهوری سال 88، زهرا رهنورد، رئیس سابق دانشگاه الزهرا، سازمان عفو بین‌الملل و هیئت اجرائی سازمان‌های جبهه ملی ایران در خارج از ایران با انتشار بیانیه‌هایی به محکومیت شتابزدگی در اجرای این احکام پرداخته و بی‌طرف بودن قوه قضاییه در اجرای این احکام را زیر سوال برده‌اند.
از جمله زهرا رهنورد در بیانیه‌ای که روز سه‌شنبه، 21 اردیبهشت صادر شد می‌پرسد که «آیا این محکومیت‌ها و اعدام‌ها، اقدامی مستقلانه از سوی قوه قضائیه بوده یا با فشار نهادهای امنیتی انجام شده است؟»
کانون نویسندگان ایران
کانون نویسندگان ایران نهادی فرهنگی- صنفی و غیرانتفاعی است که بیش از 40 سال پیش توسط احمد شاملو، محمود اعتمادزاده، جلال آل‌احمد، سیمین دانشور، باقر پرهام و سیمین بهبهانی پایه‌گذاری‌شد.
اعضای این کانون که عضو انجمن بین‌المللی قلم نیز هست،جمعی نویسندگان، مترجمان، ویراستاران و اهل قلم هستند.
کانون نویسندگان ایران پس از انقلاب همواره با محدودیت‌هایی در فعالیت‌هایش روبه‌رو بوده‌است و از سال 1381 نتوانسته مجمع عمومی سالانه خود را تشکیل دهد.
ای کاش کسی منظور این حاج آقا رو برامون توضیح بده!
عجب کار خوبی کر ایران من که در کانادا مثل سگ مثل برده دارم جان میدهم چکار کنم ؟