بیانیه جمعی از تشکل‌های سیاسی و دانشجویی ایران در جهان به مناسبت سالروز حادثه کوی دانشگاه در 18 تیر 78 منتشر شد و آنها در این بیانیه بر لزوم مبارزه «پیگیر و غیرخشونت‌آمیز علیه ظلم و دروغ » تاکید کردند.

جمعی از تشکل های سیاسی و دانشجویی ایرانی در سراسر جهان با انتشار بیانیه مشترک به مناسبت سالروز حمله به کوی دانشگاه (18 تیر 78) بر لزوم مبارزه مسالمت‌آمیز، پیگیر و غیرخشونت‌آمیز در مقابل «ستم، دروغ و بی‌عدالتی» از همه فعالان جنبش سبز خواستند تا در محافظت از دانشگاه کوشش کنند.

این گروه‌های دانشجویی و دانشگاهی خارج از کشوردر بیانیه خود با اشاره به رفتار حاکمیت در سال 78 می‌نویسد: هنگامی‌که حاکمیت ولایی ایران برای رسیدن به جامعه تک‌صدایی مطلوب‌ خود، تکثر محیط دانشگاهی و تعامل بر اساس منطق را تحمل نمی‌کند، اعتراض مسالمت‌جویانه دانشجویان به توقیف یک روزنامه، با یورشی وحشیانه رو به رو می‌شود.

اشاره این بیانیه به بسته‌شدن روزنامه سلام در 15 تیر 78 است که به اتهام چاپ نامه محرمانه سعید امامی به قربان‌علی دری نجف‌آبادی، وزیر اطلاعات وقت است.

سعید امامی از مدیران کل وزارت اطلاعات به آقای دری نجف‌آبادی پیشنهاد کرد بود که مطبوعات برای مدت پنج سال محدود شوند.

در پی تظاهرات دانشجویان خوابگاه‌های کوی دانشگاه در اعتراض به توقیف روزنامه سلام در 18 تیر 78، گروه موسوم به انصار حزب‌الله و لباس‌شخصی‌ها به داخل کوی دانشگاه و اتاق‌های دانشجویان حمله کردند، آنها را به شدت کتک زدند و به خراب کردن اموال ساختمان‌ها پرداختند.

در حمله لباس‌شخصی‌ها به کوی دانشگاه که با حضور نیروهای پلیس انجام شد، دست کم سه نفر کشته شدند، شمار زیادی زخمی شدند و صدها نفر روانه زندان شدند.

از رویداد 18 تیر به عنوان بزرگ‌ترین چالش جنبش دانشجویی در ایران پس از انقلاب یاد می‌شود.

حمله به کوی دانشگاه بدون واکنش قضایی

در بیانیه تشکل‌های دانشجویی خارج از کشور با اشاره به پیامدهای 18 تیر 78 به عنوان «شهادت فرزندان این مرز و بوم، تخلیه چشم دانشجوی ممتاز پزشکی بر اثر اصابت گلوله، شکستگی دست و پا و ضرب و شتم ده‌ها تن از ساکنان کوی دانشگاه تهران» نوشته شده که هیچ واکنش قضایی جز محکومیت دانشجویان نشان داده نشد و همین مساله به تکرار حادثه در سال 88 انجامید.

دو سال پس از حمله به کوی دانشگاه، قوه قضاییه همه بازداشت‌شدگان پلیس و لباس‌ شخصی‌های متهم پرونده را تبرئه کرد و تنها یک سرباز ساده به جرم «دزدیدن ریش‌تراش برقی یکی از دانشجویان» محکوم شد.

این در حالی بود که صدها دانشجو در دادگاه محاکمه شدند و یک نفر در زندان درگذشت.

تشکل‌های دانشجویی خارج از کشور در بیانیه خود همچنین به اجرای طرح‌های سهمیه‌بندی جنسیتی و بومی سازی دانشگاه‌ها اعتراض کرده و آن را ابزاری برای حاکمیت دانسته‌اند که با آن می‌خواهد از قدرت خواسته‌های زنان ایرانی بکاهد، از افزایش آگاهی در مناطق محروم جلوگیری کند و محیط دانشگاه را «تک‌صدا» کند.

دانشجویان معترض خارج از کشور همچنین کارهایی مانند پذیرش بدون ضابطه دوره‌های کارشناسی ارشد و دکتری، برگزاری مشکوک آزمون‌های ورودی، مدرک سازی‌ها و به کار گماردن افراد در مناصب مهم حکومتی با مدارک ساختگی، فعال کردن دوباره هسته‌هاى گزينش استاد و دانشجو و جلوگیری از تحصیل دانشجویان فعال، بستن نشریه‌های دانشجویی و اخراج و برخورد با استادان دگراندیش را برای کاهش اعتبار و نفوذ قشر دانشگاهی می‌دانند.

گروه‌های دانشجویی خارج از کشور همچنین به طرح دوباره موضوع اسلامی کردن علوم انسانی و ایجاد تشکل‌های ساختگی دانشجویی اعتراض کردند.

جبهه متحد دانشجویی و خواسته آزادی زندانیان سیاسی

به گزارش سایت دانشجو نیوز، جبهه متحد دانشجویی دیروز 16 تیر 89 در بیانیه‌ای به مناسبت یازدهمین سالگرد حمله به کوی دانشگاه، خواهان آزادی زندانیان سیاسی شد.

در این اطلاعیه با اشاره به بهروز جاوید طهرانی، آخرین زندانی بازمانده از حادثه 18 تیر 78 و دیگر زندانیان سیاسی آمده است که «تنها راه گذار از حاکمیت دیکتاتوری و رسیدن به دموکراسی و حقوق بشر همبستگی جنبش‌های اجتماعی است.»

جبهه متحد دانشجویی روز 18 تیر را فرصت مناسبی برای نشان دادن اتحاد و همبستگی مردم ایران و طلب آزادی زندانیان سیاسی که در «بلاتکلیفی و مظلومیت» به سر می‌برند دانسته است.