مرکز پژوهش‌های مجلس در گزارشی‌، عملکرد شبکه راه آن کشور در سال 87 را بررسی کرده است.

مرکز پژوهش‌های مجلس در گزارشی‌، عملکرد شبکه راه آن کشور در سال 87 را بررسی کرده است.

در این گزارش 20 صفحه‌ای آمده است که «امکانات ممکن» در زمینه سرمایه‌گذاری‌های انجام شده در راه آهن به وجود آمده است، اما از این امکانات، «استفاده مطلوب» صورت نمی‌گیرد.

براساس این گزارش، طول خطوط آهن کشور در سال 1387 در مجموع 12 هزار و 804 کیلومتر بوده که هشت هزار و 700 کیلومتر یا 68 درصد آن را خطوط اصلی تشکیل می‌دهد.

در این گزارش با اشاره به میزان تقاضای حمل مسافر در سال 87، آمده که سهم راه آهن در جا به جا کردن مسافران 9.4 درصد بوده است.

این گزارش می‌نویسد که در سال 87، هشت میلیون و 536 هزار متقاضی سفر با قطار بوده‌‌اند که تنها سه میلیون و 260 هزار نفر موفق شده‌اند با استفاده از شبکه راه آهن سفر کنند.

در بخش دیگری از این گزارش، مرکز پژوهش‌های مجلس به مقایسه ایران با سایر کشورها پرداخته است.

براین اساس، متوسط میزان جابجایی مسافر از یک کیلومتر خط آهن اصلی کشور در سال 87 معادل سه هزار و 23 نفر بوده، در حالی که همین متوسط در سال 2006 میلای در ژاپن 437 هزار و 805 نفر، در هند 84 هزار و 917 نفر، در چین 19 هزارو 870 نفر، در روسیه 14 هزار و 314 نفر و در پاکستان 10 هزارو 937 نفر بوده است.

در گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس با اشاره به میزان جا به جایی بار از طریق خطوط راه آهن در سال 87 آمده است: به‌طور متوسط از هر کیلومتر خط آهن اصلی کشور، معادل سه هزار 644 تن بار جا به جا شده، در حالی که تعداد بار جا به جا شده از یک کیلومتر خط آهن اصلی در سال 2006 در چین 45 هزار 259 تن، در روسیه 15 هزار 203 تن، در هند 9 هزار 505 تن و در آفریقای جنوبی 9 هزار 29 تن بوده است.

مرکز پژوهش‌های مجلس این میزان را در مقایسه با کل بار جابجا شده در کشور، بسیار ناچیز توصیف کرد.

در این گزارش آمده است که کل لوکوموتیوهای موجود راه آهن در سال 1387، 645 دستگاه بوده است که تنها از 57 درصد این لوکوموتیوها استفاده شده است.

در گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس با تاکید بر استفاده از ظرفیت‌های موجود، برنامه‌ریزی را راه‌حل موجود در بالا بردن سهم راه آهن در حمل و نقل کشور دانسته است.

وابستگی به بودجه عمومی دولت، ناچیز بودن سهم راه آهن در جا به جا کردن بار و مسافر، پایین بودن کارآیی خطوط نسبت به استانداردهای بین‌المللی، ضعف مدیریت بهره‌برداری، فرسودگی خطوط و در سایه قرار گرفت بهسازی و ساخت خطوط جدید و عدم استفاده از ظرفیت‌های موجود، ازجمله مشکلاتی است که در گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس درباره عملکرد شبکه راه آهن کشور آمده است.

گزارش مجلس درحالی از عدم استفاده از امکانات موجود انتقاد می‌کند که مسئولان شبکه راه آهن کشور، بارها نبود اعتبار و بودجه را دلیل کاهش ساخت خط آهن اعلام کرده‌اند.

ناامنی جاده‌های ایران

راه آهن جمهوری اسلامی، یک سوم تقاضای روزهای عادی و یک دهم تقاضای روزهای اوج سفر را پاسخ می‌دهد.

این آمار را اگر کنار شهرهایی بگذاریم که به شبکه راه آهن متصل نشده‌اند، میزان تقاضا به‌شدت افزایش می‌یابد.

مار رسمی نشان می‌دهد که سالانه حدود 800 هزار تصادف جاده‌ای در ایران روی می‌دهد و ایران در ردیف نخست حوادث مرگبار جاده‌ای جهان است.

پلیس راهنمایی و رانندگی و وزارت راه و ترابری در سال‌های گذشته برنامه‌های مختلفی برای کاهش تصادفات رانندگی به اجرا گذاشته‌اند.

اما جاده‌های ایران هنوز ناامن است. خودروهای تولیدشده از ایمنی کافی برخوردار نیستند و شبکه راه آهن وسیعی در ایران وجود ندارد که تقاضای بالای سفر با قطار را پاسخ دهد.