روزنامه‌ آمریکایی لس‌آنجلس تایمز در یادداشتی، روابط ایران و آلمان را در سایه این تحریم‌ها بررسی کرده و به انتقاد از سیاست تجاری آلمان در قبال ایران پرداخته است.

روزنامه‌ آمریکایی لس‌آنجلس تایمز در یادداشتی، روابط ایران و آلمان را در سایه این تحریم‌ها بررسی کرده و به انتقاد از سیاست تجاری آلمان در قبال ایران پرداخته است.

دیروز دوشنبه 4 مرداد، اتحادیه اروپا رسماً تحریم‌های جدیدی را با هدف‌گیری بخش‌های تجارت خارجی، سیستم بانکی و انرژی ایران علیه این کشور تصویب کرد. روابط اقتصادی آلمان با ایران می‌تواند تا اندازه زیادی تحت‌الشعاع این تحریم‌ها قرار بگیرد.

این روزنامه می‌نویسد که همزمان با دیدار وزرای خارجه اتحادیه اروپا، آلمان که دومین شریک تجاری ایران است و مسئولیت و نفوذ ویژه‌ای روی ایران دارد،  باید اوضاع را به سمتی سوق دهد که بتوان از کارکرد تحریم‌ها اطمینان حاصل کرد و جمهوری اسلامی نیز این تاثیر را احساس کند.

آلریک بکر، از اعضای موسسه «بمب را متوقف کنید» است؛ تشکلی از روشنفکران و فعالان آلمانی و اتریشی که تلاش می‌کنند از دست‌یابی جمهوری اسلامی به سلاح هسته‌‌ای جلوگیری کنند.

او به لس‌آنجلس تایمز می‌گوید: آلمان با آن گذشته ضد یهودی خود به بزرگترین پشتیبان اروپایی حکومتی ضدیهود [ایران] تبدیل شده است و این یک رسوایی است.

به اعتقاد خانم بکر، جهان باید از دولت آلمان بخواهد که درباره تجارتش با ایران جواب پس بدهد.

در خردادماه امسال، سرانجام اعضای اتحادیه اروپا به توافق رسیدند که تحریم‌های جدیدی را در راستای سرمایه‌گذاری مستقیم کشورهای عضو این اتحادیه در بخش نفت و گاز ایران تصویب کنند.

اما به اعتقاد آلریک بکر، تحریم‌های اتحادیه اروپا «بسیار ضعیف‌تر از تحریم‌های آمریکا» است. آلریک بکر در مصاحبه با لس‌آنجلس تایمز، دلیل این مسأله را مخالفت آلمان در به‌انزوا کشاندن شریک تجاری خود عنوان کرد.

آلریک بکر به تلاش نماینده آلمان برای حذف تحریم‌‌ها در بخش انرژی، که در دیدار وزرای خارجه اتحادیه اروپا در لوکزامبورگ در ماه گذشته مطرح شد، و مخالفت صدر اعظم آلمان، آنجلا مرکر، با تلاش‌های بریتانیا درجهت مجازات «ملاها» به‌خاطر سرکوب خونین حکومت در مقابل جنبش غیرخشونت‌آمیز مخالفان و بازداشت کارکنان سفارت انگلیس در تابستان گذشته، اشاره می‌کند.

این عضو سازمان «بمب را متوقف کنید» به لس‌آنجلس تایمز می‌گوید که سیاست تعامل در دو سال گذشته، فشار را از روی ایران برداشت و این زمان باارزش نیز از دست رفت.

خانم بکر در این مصاحبه گفت: «دوره گام‌های کوچک گذشته است، چیزی که حالا نیاز داریم، تحریم‌های فلج‌کننده است.»

وزرای امور خارجه اتحادیه اروپا در جدیدترین حرکت خود در روز دوشنبه، ایجاد محدودیت‌هایی در حوزه‌های تجارت، خدمات مالی، انرژی و حمل‌و نقل را هدف خود قرار داده‌اند.

اما این فعال حقوق بشر می‌گوید که براساس اطلاعات به‌دست آمده، هئیت آلمانی تلاش می‌کند که مانع انزاوای بانک‌های ایرانی شود.

لس‌آنجلس تایمز در این یادداشت می‌نویسد که دانستن اینکه چرا آلمان مایل به فعال نگه‌داشتن بانک‌های ایران است، کار سختی نیست: آنها منبع بزرگی برای  کسب و کار  آلمان‌ها هستند.

در تازه‌ترین تحقیقاتی که به‌وسیله وزارت خزانه‌داری ایالات متحده انجام شده است، پنج بانک آلمانی به تجارت با گروه‌های ایرانی که در لیست تحریم‌های شورای امنیت سازمان ملل متحد قرار دارند، ادامه می‌دهند. براساس این تحقیقات، چهار بانک ایرانی که تحت تحریم‌های شورای امنیت یا ایالات متحده قرار دارند، هم هنوز هم در آلمان به فعالت خود ادامه می‌دهند.

بر اساس گزارش اتاق مشترک ایران و آلمان در هامبورگ، تراز تجاری ایران و آلمان در چهار ماه نخست سال 2010 به نزدیک 1.8 میلیارد دلار رسیده است که این رقم نسبت به مدت مشابه در سال 2009 حدود 20 درصد افزایش نشان می‌دهد.

لس‌آنجلس تایمز با اشاره به سخنان دو سال پیش آنجلا مرکل در پارلمان اسرائیل درمورد اهمیت حیاتی حمایت از اسرائیل، از روندی که صدر اعظم آلمان درپیش گرفته است، انتقاد می‌کند.

آلریک بکر می‌گوید: «از آنها می‌پرسم حمایت از حکومتی که مردمش را شکنجه می‌کند و اسرائیل را تهدید می‌کند، ارزش از دست دادن روابط تجاری با آمریکا را دارد؟»

آلمان در شرایطی به تنهایی در فضای تجاری ایران به فعالیت پرداخته است که واشنگتن در سال‌های اخیر بر قطع روابط تجاری کشورهای جهان با ایران تاکید کرده است تا از این طریق ایران را برای ترک فعالیت‌های هسته‌ای خود تحت فشار قرار دهد.

با وجود آنکه بسیاری از شرکت‌های بزرگ آلمان چون زیمنس و دایملر تحت فشارهای سیاسی مجبور به ترک بازار ایران شده‌اند، اما برخی از شرکت‌های دیگر، چون شرکت داروسازی بایر، اقلام بسیار زیادی را از داروی فشار خون گرفته تا مواد اولیه ساخت تشک را به ایران صادر می‌کنند.

در گزارش لس‌انجلس تایمز آمده است که پس از جنگ دوم جهانی، متفقین به بسیاری از شرکت‌های آلمانی اجازه دادند که به تجارتشان ادامه دهند. هرچند در این میان، کارخانجات صنایع سنگینی نیز بودند که می‌‌توانستند جنگی دیگر را راه بیندازند، اما رهبران متفقین با وجود مخالفت‌های عده‌ای که می‌گفتند چنین کاری، کمک به دشمن درجهت بازسازی خود است، اجازه دادند که بسیاری از شرکت‌ها ازجمله بانک‌های آلمانی به فعالیت خود ادامه دهند.

به نظر نویسنده لس‌آنجلس تایمز، اکنون زمان آن فرا رسیده که دولت آلمان و جامعه تجارتی آن نشان دهند که این «اعتماد بزرگوارانه» نابجا نبوده است.