بنا به اطلاعات منتشر شده، تعداد سینماروندگان در ایران همچنان رو به کاهش است.
بنا به گزارشی از خبرگزاری مهر، ایرانیها هر پنج سال یک بار به سینما میروند.
براساس آمار، تعداد مخاطبان سینماهای تهران در مدت 9 ماه گذشته شش میلیون و167 هزار و 769 نفر اعلام شده است.
این به معنی آن است که میانگین مخاطبان سینمایی استان تهران در این مدت، با جمعیتی بیش از 12 میلیون و 147 هزار و 543 نفر، «دو» نفر بوده است.
مخاطبان سینمای کشور در سال 1385 حدود هشت میلیون و 546 هزار و 781 نفر اعلام شد.
با توجه به منحنی نزولی تعداد تماشاگران سینما، جذابیت فیلمهای سه ماه پایان سال باید بهگونهای باشد که دستکم دو میلیون و 300 هزار مخاطب به خود جذب کند.
این در حالی است که جشنواره فیلم فجر خود عاملی است که از اکران برخی فیلمهای راه نیافته به جشنواره برای مدتی جلوگیری میکند و تعداد مخاطب را کاهش میدهد.
گفته میشود فیلمهای موجود مانند «شب»، «شبی در تهران» و «مخمصه» پتانسیل لازم را برای فروش بالا و جبران کمبود مخاطب ندارد.
مدیریت حوزه نمایش برای انتخاب دقیق آثار و مدیریت زمان ازجمله راهکارهای مقطعی برای جذب مخاطب مطرح شدهاند.
تعداد کل سالنهای سینما در کشور 228 و مجموعههای سینمایی هفت درصد است که بیش از پنج سالن ندارند.
مشکلات موجود
مدیر شرکت پخش «فیلمیران» ناهمگون بودن فیلمهایی را که همزمان به نمایش عمومی درمیآیند، مشکل اصلی اکران در سینمای ایران اعلام کرده است.
آواز گنجشکها، کنعان، سه زن، دعوت و نسکاغه داغ فیلمهای مطرحی بودند که در مهرماه همزمان اکران شدند و فروش بالایی داشتند.
به گفته علی سرتیپی، محتوای فیلمها و تبلیغات گسترده در شبکهها ماهوارهای فارسی زبان با هزینه پایین از دلایل فروش فیلمهای سال 1385 بود، اما این عوامل در سال 1386 رنگ باخت و تعداد مخاطبان سینما را کاهش داد.
وجود سقف برای تعداد سالنهای نمایش فیلمها که شورای صنفی نمایش در سال 1385 تعیین کرد، از جمله دلایل کاهش جدی تماشاگران اعلام شده است که نمونه آن فیلم دایره زنگی بود.
برخی کارشناسان میگویند تبلیغات ضعیف، اعمال سانسور و فیلتر شدن مراحل ساخت فیلم و هنرپیشگان و کارگردانان که گاه به پایین کشیدن بیلبوردهای تبلیغاتی منجر شده، امکان جذب مخاطب را به حداقل رسانده است.
بیلبورد تبلیغاتی فیلم سه زن به کارگردانی منیژه حکمت به عنوان تنها امکان تبلیغاتی این فیلم به دستور وزارت ارشاد از سطح تهران جمعآوری شد.
تکراری بودن مضمون فیلمها و فیلمنامههای ضعیف، مخاطبان را به سمت سریالهای تلویزیونی و برنامههای ماهوارهای و اینترنت سوق داده و موجب شده سینمای بومی کشور امکان خودنمایی نداشته باشد.
ضعف فرهنگی
در کنار دلایل مطرح شده فرهنگ نادرست خریدن فیلم روی سیدی تعداد تماشاگران سینما را کم کرده است.
این ضعف فرهنگی به خاطر عدم رعایت کپیرایت و اطلاعرسانی این قانون در کشور است و مردم گاه از روی آگاهی و گاهی بهخاطر ناآگاهی و بدون در نظر گرفتن زحمات مراحل ساخت یک فیلم ، به سراغ خرید سی دیهای ارزان میروند.
فیلم سنتوری ساخته داریوش مهرجویی هم گویای همین موضوع است که در داخل کشور اکران نشد، اما سی دیهای آن در اختیار بسیاری از مردم بود.