راجر واترز موسس گروه «پینک فلوید» به گروه راک «دید تار» (Blurred Vision) که دو برادر ایرانی آن را رهبری می‌کنند اجازه داده که آهنگ معروف «آجری دیگر در دیوار» (Another Brick in the Wall) را با کلام فارسی و در حمایت از اعتراض‌های مردم ایران از نو اجرا کنند.

راجر واترز موسس گروه «پینک فلوید» به گروه راک «دید تار» (Blurred Vision) که دو برادر ایرانی آن را رهبری می‌کنند اجازه داده که آهنگ معروف «آجری دیگر در دیوار» (Another Brick in the Wall) را با کلام فارسی و در حمایت از اعتراض‌های مردم ایران از نو اجرا کنند.

در نسخه فارسی این آهنگ، «معلم» در جمله معروف «آی معلم! ما بچه‌ها را به حال خود رها کن!» جای خود را به «آیت الله» داده است.

این آهنگ پینک فلوید، یکی از کلاسیک‌های این گروه، در آلبوم «دیوار» است که 31سال پیش منتشر شده است.

آلبوم «دیوار» برای هفته‌های متمادی در صدر فروش جای داشت و معمولا جزو لیست بهترین آلبوم‌های راک قرار می‌گیرد.

این ترانه، از مشهورترین آهنگ‌های گروه «پینک فلوید» و نیز موفق‌ترین ترانهٔ مشهور آنان است که به رتبه اول در جدول‌های موسیقی تک‌آهنگ‌های آمریکایی و نیز جدول‌های بریتانیایی رسید.

در سال 1980، این ترانه به عنوان یک سرود دسته‌جمعی اعتراضی به وسیلهٔ دانش‌آموزان سیاه‌پوست در قیام رودخانه السی در آفریقای جنوبی که بر ضد تبلیغات نژادی و تبعیض در برنامهٔ آموزشی رسمی اعتراض داشتند، استفاده شد.

روزنامه «ایندپندنت»، این گروه مستقر در تورنتو کانادا و نسخه ایرانی‌شده این آهنگ را معرفی کرده است.

خانواده سِپ و سُهل، دو برادر ایرانی موسس گروه، در اوایل سال 1980 از ایران فرار کردند و در تورنتو مستقر شدند.

این دو که برای حفظ امنیت اعضای خانواده‌شان در ایران نمی‌خواهند نام خانوادگی‌شان ذکر شود، ویدئوی آهنگ را که تاکنون بیش از 160 هزار بار در یوتیوب دیده شده، با کمک یک فیلم‌ساز ایرانی که در اتریش مستقر است و یک تولیدکننده معروف راک کانادیی و بدون هیچ بودجه‌ای ساخته اند.

«جروم تیلور»، خبرنگار ایندپندنت، ویدئوی این آهنگ را که با تصاویری از اعتراضات مردمی پس از انتخابات 22 خردادماه سال گذشته همراه است، «فریادی در پشتیبانی از جوانان سرخورده ایرانی» توصیف می‌کند.

سرود پینک‌فلوید ایرانی، پیام‌رسان اعتراضات مردم ایران

خبرنگار این روزنامه که با این دو برادر ایرانی در لندن دیدار کرده، از واکنش ایرانیان به این آهنگ و پیام‌های دلگرم‌کننده آنان نوشته است که می‌گویند این آهنگ را « راهی برای بلند کردن صدای اعتراضشان» می‌دانند.

سِپ، برادر کوچک‌تر 28 ساله، به خبرنگار ایندپندنت می‌گوید: پیامی هفته گذشته به ما رسید و وقتی که سُهل آن را می‌خواند اشک از چشمانش جاری بود. یکی از طرفداران‌مان در ایران مدام این جمله را تکرار کرده بود که «صدایمان را زنده نگاه دارید. اگر شما این کار را نکنید، دیگر هیچ‌کس صدای ما را نخواهد شنید».

این دو برادر که نگران واکنشها به تغییر کلام آهنگ بودند، در نهایت متوجه شدند که این تغییر، بسیار خوب با اوضاع ایران تطابق داشته است.

این دو که نمی‌خواستند بدون موافقت راجر واترز به این کار دست بزنند، ابتدا آهنگ را ضبط کردند و برای واترز فرستادند. او هم به سرعت در جوابشان نوشت: از این به بعد، این نسخه آهنگ متعلق به شماست.

«ایندپندنت» در پایان به امیدهای این دو جوان ایرانی اشاره می‌کند که دلشان می‌خواهد همان‌طور که در افریقای جنوبی مبارزین ضد آپارتاید از آهنگ واترز برای اعتراض به تبعیض نژادی در مدارس استفاده کردند، معترضان ایرانی نیز از این آهنگ الهام بگیرند.

سُهل، برادر بزرگ‌تر و 35 ساله،  امیدوار است که سرکوب‌های سال گذشته دیدگاه جهان غرب را نسبت به ایران، از «جمهوری اسلامی در حال تلاش برای رسیدن به سلاح هسته‌ای» به کشوری تغییر دهد که «مانند افریقای جنوبی به دنبال تغییر است».

سُهل که معتقد است نظر غربی‌ها درباره ایران در حال دگرگونی است، می‌‌گوید: ممکن است در ظاهر این طور به نظر بیاید که اعتراضات سرکوب شده اند ،اما آنها راه را به روی «گریزناپذیر» گشوده‌اند.