کریستوفر هیتچنز، ستون‌نویس مجله امریکایی «ونیتی فیر» و وابسته به بنیاد دست‌راستی «هوور» به شش پیامد دست‌یافتن ایران به سلاح اتمی می‌پردازد و جامعه جهانی را دعوت می‌کند که دست به کار شود.
کریستوفر هیتچنز، ستون‌نویس مجله آمریکایی «ونیتی فیر» از آن‌رو که حمله اسرائیل به ایران در آینده‌ای نزدیک را محتمل می‌داند، به عواقب دست‌یافتن ایران به سلاح اتمی می‌پردازد و جامعه جهانی را دعوت می‌کند که دست به کار شود.
هیتچنز که روزنامه‌نگاری وابسته به «بنیاد هوور» در دانشگاه استنفورد کالیفرنیا، اتاق فکری نزدیک به دست‌راستی‌ها و جمهوری‌خواهان آمریکا نیز هست، در مطلبی که در پایگاه اینترنتی «اسلیت» منتشر شده به همدستی روسیه در کمک به ایران برای رسیدن به سلاح اتمی اشاره می‌کند.
وی «پیشرفت میلمیتری تحریم‌ها علیه حکومت احمدی‌نژاد» و «موقعیت ناامید‌کننده مذاکرات با فلسطینیان» را دلایلی برای قوت گرفتن احتمال حمله پیشگیرانه اسرائیل به تاسیسات هسته‌ای- نظامی ایران می‌داند.
کمی پیشتر هم جفری گلدبرگ در گزارش برای «آتلانتیک» اعلام کرد که دولت ناتانیاهو به‌طور مشخص می‌گوید اگر امریکا به ایران حمله نکند، اسرائیل آمادگی این کار را دارد و می‌تواند در آینده‌ای نزدیک دست به این عملیات بزند.
به گفته این روزنامه‌نگار، اکثریت قریب به اتفاق تصمیم‌گیرندگان سیاسی و نظامی اسرائیلی در صورتی که برنامه هسته‌ای ایران به ثمر برسد، «حیات کشور اسرائیل» را در خطر می‌بینند.
هیتچنز در این مقاله سعی می‌کند به این سوال پاسخ دهد که «اگر دیکتاتوری ایران بتواند به گروه قدرت‌های هسته‌ای وارد شود، چه اتفاقاتی روی خواهد داد».
وی معتقد است که در مرتبه اول، قوانین بین‌المللی و اعتبار سازمان ملل متحد بسیار کاهش خواهد یافت. این روزنامه‌نگار معتقد است که با این عمل، حاکمان ایرانی تمامی تعهدات خود در قبال کمیساریای عالی انرژی اتمی و اتحادیه اروپا به عنوان مهم‌ترین مخاطب آن‌ها تاکنون را زیر پا خواهند گذاشت.
رسیدن ایران به بمب اتم؛ تحکیم بیش از پیش سپاه پاسداران
دلیل دوم برای بازداشتن ایران از دستیابی به سلاح اتمی، پیروزی سپاه پاسداران در این عرصه است. هیتچنز می‌نویسد: این گروه که سال گذشته با سلاح و خشونت، به قدرتی تقریبا مطلق دست یافت، نگهبان برنامه پنهانی ساخت سلاح هم هست.
وی معتقد است که اگر این برنامه به سرانجام برسد، «خشن‌ترین جناح این دیکتاتوری به صورت قابل ملاحظه‌ای تحکیم خواهد شد».
دلیل سوم هم مربوط به سپاه پاسداران است که این‌بار با قدرتی بیشتر می‌تواند در فرای مرزهای ایران، «دست به برهم زدن ثبات لبنان از طریق حزب‌الله و پرتاب موشک به اسرائیل بزند و با طالبان همدستی کند و امنیت عراق را برهم بزند».
به عقیده کریستوفر هیتچنز همین مشکل هم در کشورهای سنی‌نشین حاشیه خلیج فارس، مثل بحرین، پیش خواهد آمد. به همین دلیل هم کشورهای عرب امیدوارند که «تهدید ایران هسته‌ای» که گریبان خود آن‌ها را هم خواهد گرفت، تا جای ممکن دور شود.
هیتچنز معتقد است که در صورت دستیابی ایران به بمب اتمی، جدال اسرائیل و فلسطین راه‌حلی نخواهد داشت. زیرا در آن صورت، آن دسته از فلسطینیانی که مخالف مذاکره با اسرائیل هستند، به ایران، که دعوت به نابودی اسرائیل می‌کند، نزدیک‌تر می‌شوند. از سوی دیگر مخالفان مذاکره با طرف فلسطینی در اسرائیل در اعتقادشان بر بی‌فایده بودن مصالحه راسخ‌تر می‌شوند.
دلیل آخری که کریستوفر هیتچنز ارائه می‌کند، «به تاریخ پیوستن مفهوم منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای» است؛ مفهومی که برای اندیشمندان بزرگ در جهان اهمیتی بسیار داشته است.
وی در پایان مقاله تاکید می‌کند که روبرو شدن با مساله برنامه هسته‌ای ایران به نفع همه ملت‌هاست و این روش باید بر محاسبات جنگی‌ای که در دفتر ناتانیاهو در جریان است، مقدم شناخته شود.
