سایت‌های خبری فعالان کرد در ایران گزارش داده‌اند که دیوان عالی ایران، حکم اعدام حبیب‌الله گلپری‌پور، زندانی کرد را تایید کرده است. خلیل بهرامیان، وکیل آقای گلپری‌پور می‌گوید هنوز این حکم به او ابلاغ نشده است.

شماری از سایت‌های خبری فعالان کرد در ایران گزارش داده‌اند که دیوان عالی کشور، حکم اعدام حبیب‌الله گلپری‌پور، زندانی کرد را تایید کرده است.

خلیل بهرامیان، یکی از وکلای پرونده آقای گلپری‌پور به «مردمک» گفت، حکم دیوان عالی ایران به او ابلاغ نشده است و در نتیجه، برای تایید صحت خبر و پیگیری پرونده، تصمیم دارد به زندان مهاباد مراجعه کند.

دوم اردیبهشت ماه سال جاری، دادگاه انقلاب مهاباد در آذربایجان غربی، حبیب‌الله گلپری‌پور را به جرم محاربه، فعالیت تبلیغی و عضویت در گروه پژاک با استناد به مواد 186 و 190 قانون مجازات اسلامی به اعدام محکوم کرد. وکیل آقای گلپری‌پور پس از صدور این حکم گفت که موکلش اتهام اقدام مسلحانه را نپذیرفته و در دادگاه هم شواهد کافی برای اثبات این جرم ارایه نشده است.

پس از صدور این حکم، آقای گلپری‌پور در زندان مهاباد اعتصاب غذا کرد و گفت که «با اراده خود »به زندگی‌‌اش پایان می‌دهد. اما در اثر ضعف، هوشیاری خود را از دست داد و پس از دو هفته اعتصاب غذا را شکست.

آقای بهرامیان وکیل این زندانی کرد می‌گوید که اگر دیوان عالی کشور این حکم را تایید کرده باشد، او بر اساس ماده 18 آیین دادرسی از رییس قوه قضاییه درخواست خواهد کرد که حکم اعدام را لغو کند تا پرونده آقای گلپری‌پور دوباره بررسی شود.

واکنش‌های کم‌سابقه

اردیبهشت 1389، چند روز پس از برگزاری دادگاه آقای گلپری‌پور در مهاباد، دادسرای عمومی و انقلاب تهران اعلام کرد که فرزاد کمانگر، علی حیدریان، فرهاد وکیلی، شیرین علم‌هولی و مهدی اسلامیان به جرم دست‌داشتن در عملیات تروریستی اعدام شدند بدون آنکه وکلا و خانواده زندانیان از این اتفاق خبر داشته باشند. این اعدام‌ها با واکنش گسترده و کم سابقه فعالان سیاسی و اعتراض فعالان حقوق بشر ایران مواجه شد.

بازار شهر سنندج در اعتراض به این اعدام‌ها بسته شد. در شهرهای نقده و مهاباد هم درگیری‌های پراکنده گزارش شد. همزمان با این اعتراض‌های داخلی، در سایر کشورهای جهان هم تجمع‌های اعتراضی برگزار شد.

میرحسین موسوی از سران مخالفان دولت در ایران، در واکنش به صدور حکم اعدام فرزاد کمانگر و چهار فعال سیاسی دیگر گفت، «محاکم قضایی از آمران و عاملان جنایت‌های کهریزک و کوی دانشگاه می‌گذرند اما به صورت ناگهانی پنج نفر را با حواشی تردید برانگیز به چوبه‌های دار می‌سپارند».

مهدی کروبی یکی دیگر از رهبران مخالفان در ایران هم گفته بود که این اعدام‌ها بدون اطلاع وکلای اعدام شدگان، «نشان از آن دارد که عدالت نایاب است و رویه فعلی هیچ تناسبی با موازین شرعی و قضایی ندارد».

در انتظار چوبه دار

سازمان دیده‌بان حقوق بشر می‌گوید هجده فعال سیاسی کرد در آستانه اعدام هستند. یکی از آنها زینب جلالیان است که به جرم محاربه و عضویت در گروه پژاک به اعدام محکوم شده است. سازمان دیده‌بان حقوق بشر، چندی پیش در بیانیه‌ای اعلام کرد که «با توجه به محرمانه بودن بازداشت زینب جلالیان و اعدام اخیر دگراندیشان کرد، وی شدیدا در معرض خطر اعدام است».

زهرا رهنورد، همسر میرحسین موسوی هم درباره حکم اعدام خانم جلالیان گفته بود:«آیا شایسته است یک زن را که مظهر رافت و لطافت است، نابود و از صحنه روزگار حذف کرد؟ به خصوص که زینب یک دختر جوان است».

پیشتر برخی از فعالان حقوق بشر از سران معترضان و سایر اصلاح طلبان انتقاد می‌کردند که به گفته آنها، درباره مسایل اقلیت‌های قومی ایران بی‌تفاوت هستند. اما پس از اعدام 5 فعال کرد در اردیبهشت 1389 و همین‌طور ماجراهای پس از انتخابات ریاست جمهوری ایران، به نظر می‌آید حساسیت‌ها درباره اقلیت‌های قومی بیشتر شده است.