یک تحلیلگر روابط خارجی در یادداشتی در روزنامه واشنگتن‌‌پست با اشاره به علائمی که نشان‌دهنده خواست ایران در مذاکره با آمریکاست، به دولت اوباما توصیه کرده است که از این «فرصت دیپلماتیک جالب‌» استفاده کند و راه مذاکره با ایران را برای ثبات افغانستان باز کند.

یک تحلیلگر روابط خارجی در یادداشتی در روزنامه واشنگتن‌‌پست با اشاره به علائمی که نشان‌دهنده خواست ایران در مذاکره با آمریکاست، به دولت اوباما توصیه کرده است که از این «فرصت دیپلماتیک جالب‌» استفاده کند و راه مذاکره با ایران را برای ثبات افغانستان باز کند.

دیوید ایگناتوس در آغاز مقاله که روز هفدهم سپتامبر منتشر شده است، اشاره کرده که ایران در حال فرستادن چراغ‌سبزهایی به آمریکا مبنی بر خواست این کشور برای پیوستن به تلاش‌های منطقه‌ای در باثبات کردن افغانستان است و باراک اوباما نیز در ماه گذشته درخواست چنین کمکی از سوی ایران را کرده است.

سخنگوی وزارت امورخارجه آمریکا و نیز سرپرست سیاست خارجی اتحادیه اروپا در ششم مرداد ماه سال جاری هم‌زمان پس از اعمال تحریم‌های شدیدتر علیه ایران، نسبت به از سرگیری مذاکرات با ایران حول برنامه هسته‌ای این کشور ابراز علاقه کردند.

اما به نظر نویسنده مقاله واشنگتن‌پست‌، دولت اوباما اگرچه آماده شروع گفت‌وگوی مجدد با ایران درباره افغانستان است، اما هنوز به چراغ‌ سبزهای ایران پاسخ نداده است.

علت این امر احتمالا آن است که واشنگتن‌ منتظر است ببیند چه زمانی ایران به مذاکرات با گروه 1+5 در باره برنامه هسته‌ای بازخواهد گشت.

گروه 1+5  شامل پنج عضو دایم شورای امنیت سازمان ملل یعنی آمریکا، روسیه، چین، بریتانیا و فرانسه هستند و همراه با آلمان است.

در ادامه مقاله واشنگتن‌پست، معضل کنونی دولت آمریکا مشابه تنگنایی دانسته شده که این کشور در سال 2006 با آن روبرو بود و باعث شد در آغاز، این کشور از ایران درخواست کند که در مساله عراق کمک کرده و سپس دست کمک آن‌ها را رد کند.

به عبارت دیگر نگرانی این است که مشارکت منطقه‌ای باعث شود فشار آمریکا روی مساله هسته‌ای ایران کاهش یابد.

اوباما: ایران «باید» در گفت‌وگوهای منطقه‌ای حضور داشته باشد

آقای ایگناتوس در این بخش مقاله به نشست رییس‌جمهور آمریکا با گروهی از روزنامه‌نگاران در چهارم ماه اوت سال اخیر اشاره می‌کند.

باراک اوباما در آن نشست گفته بود که علاوه بر مهارکردن برنامه هسته‌ای ایران، او علاقه‌مند است که در زمینه بحث در‌باره افغانستان «شیوه جداگانه‌ای» در پیش گیرد، چرا که دو طرف در این زمینه دارای علائق متقابل در مقابله با تجارت مواد مخدر و نیز طالبان هستند.

رییس‌جمهور آمریکا با اشاره به این‌که ایران «باید» بخشی از گفت‌وگوهای منطقه‌ای (درباره ثبات افغانستان) باشد، گفته بود که (این کشور) می‌تواند یک «همکار سازنده» محسوب شود.

در ادامه مقاله، موضع‌گیری‌های مثبت ایران که از سوی مقامات آمریکایی نیز مورد اشاره قرار گرفته، ذکرشده است. مثلا در دهم اوت سال جاری مقامات ایران در تهران با مایکل استاینر، دیپلمات آلمانی که هماهنگ‌کننده برلین در مسائل افغانستان و پاکستان است، دیدار کرده‌اند. نمونه دیگر پیام مشابهی است که ایرانی‌ها به دیپلمات‌های ایتالیایی داده بودند.

محمود احمدی‌نژاد، رییس‌جمهور ایران می‌خواهد هرگونه کانال گفت‌وگو با واشنگتن‌ را دراختیار داشته باشد و به همین دلیل نماینده‌های ویژه در مسائل کلیدی دیپلماتیک منصوب کرده است که از آن جمله نویسنده مقاله به ابوالفضل زهره‌وند، به عنوان مشاور در امور افغانستان اشاره می‌کند. (این نمایندگان خیلی زود و به دستور آیت‌الله خامنه‌ای، به «مشاران» رئیس‌جمهور تقلیل داده شدند.)

به نظر نویسنده مقاله واشنگتن‌پست، اگرچه آقای احمدی‌نژاد به سیاست تندروانه ضداسرائیلی خود ادامه می‌دهد، اما در یک سال گذشته به گفته ایرانی‌ها، علاقه خود به گفت‌وگو با غرب را نیز نشان داده است.

نویسنده به سایر موضع‌گیری‌های ایران از جمله شرکت ایران در کنفرانس کابل در ماه ژوئیه و نیز تمایل ایران به مشارکت در «پروژه سپر جهانی» اشاره می‌کند ‌که برنامه‌ای برای مقابله با حمل‌ونقل مواد شیمیایی اولیه برای ساخت مواد منفجره در افغانستان است.

طرفداران و مخالفان رابطه آمریکا با ایران بر سر افغانستان

پرسش اساسی که دیوید ایگناتوس مطرح می‌کند این است که آیا دولت اوباما به این چراغ‌سبزها علاقه‌مند شده است یا نه. طرفداران رابطه با ایران معتقدند که با ثبات‌کردن افغانستان یک امر مهم استراتژیک برای آمریکا است و این کشور باید در جست‌وجوی کمک از هر جا باشد. ضمنا آن‌ها می‌گویند که ارتباط با ایران درباره افغانستان می‌تواند اقدامی مهم در جهت جلب اطمینان تلقی شود.

از طرف دیگر کسانی که در این زمینه تردید دارند، براین باورند که چنین ارتباطی تمرکز روی سیاست هسته‌ای ایران را رقیق می‌کند، ایده‌ای که به نظر نویسنده باعث شد در سال 2006 دولت جرج بوش با وجود انتصاب علی لاریجانی از سوی رهبر ایران به عنوان مشاور کلیدی خود، برنامه مذاکره با ایران را کنار بگذارد.

آقای ایگناتوس می‌گوید که وقتی که در سال 2006 به تهران سفر کرده بوده ، مقامات ایران هنوز هم به دیپلماسی ایست- حرکت خود می‌بالیدند؛ سیاستی که به نظر آن‌ها ثابت کرد که آمریکا یک همکار «غیرقابل اعتماد» است.

نویسنده در پایان مقاله اظهار امیدواری می‌کند که کانال مذاکره ایران و آمریکا در باره افغانستان هرچه زودتر پیش از بدترشدن اوضاع در این کشور باز شود.

او با بیان این‌که چنین مذاکره‌ای می‌تواند روحیه طالبان را سست کند و همه قدرت‌های کلیدی منطقه را در فرایندی درگیر کند که در نهایت منجر به امکان خروج آمریکا از افغانستان شود، می‌نویسد: «تنها راه فهمیدن واقعی یا غیرواقعی بودن چراغ سبزهای ایران، آزمون آن‌هاست.»