سی ان ان و بقیه رسانه های اصلی این خبر را با سانسور ان قسمت (ایران و امریکا باید رابطه برقرار کنند و این به نفع همه است ) بارها پخش کرده اند . ظاهرا تلاش جنگ طلبان در ج ا و در امریکا و در جنبش سبز موفق شده مذاکره ای را که اوباما ۲ سال پیش راه حل اصلی اعلام کرد از روی میز بردارد . مذاکره ای در میان نخواهد بود ، تحریم ها کاری صورت نخواهند داد ،جنگی در پیش است . جنگی که هیچ کس ان را نمی خواهد اما همه میدانند بلاخره اتفاق خواهد افتاد . با توجه به دو جنگ قبلی افغانستان و عراق در منطقه و در نظر گرفتن خصو صیات ویژه ایران ( حکومت ، بزرگی کشور ، موقعیت استراتژیکی ، اقوام گوناگون ، اپوزیسیون ضد امریکا) یک جنگ داخلی و آدم ربایی ، ترور و بمب گذاری های بی هدف و موزاییکی شدن ایران در دراز مدت  در چشم انداز است . دیگر تقاضاهای مکرر احمدی برای مذاکره پاسخی نخواهد یافت . دو سال پیش اوباما تقاضا میکرد ج ا ناز ، حالا بر عکس . شاید به همین دلیل باشد که خاتمی ترسیده ، فردی به نام همن سیدی چپ در سایت اخبار روز از شکست چپ ها میگوید در اثر عدم واقع گرایی  ( نظر چپ ها را به حزب کمونیست عراق جلب میکند ) ، چریک های فدایی از گنجی دعوت میکنند بیاید قدری آب حقیقت بپاشد روی آتش سوزان عاشورای ۶۷ که اپوزیسیون به جای هر کار سیاسی موثر فعلا به عزاداری برای کشتار ان سال که دستور دهنده ا ش ( ایت الله خمینی ) سالهاست فوت کرده مشغولند برای بهره برداری های کودکانه سیاسی .( هر بچه ای میداند که این مسله کار یک کمیته حقیقت یاب و یک دادگاه است بعد از تغییر حکومت فعلی )\nموسوی نه تنها به آنچه که میخواست دست نیافت بلکه امروز مورد قبول همین مخالفین رژیم هم نیست . حکومتیان را که نتوانست جدا کند ، متحدینش را هم دارد از دست میدهد . هر گز قادر نبوده در روند مسائل اصلی  مملکت تاثیری بگذارد . طوری که احمدی نقش بیشتری در ان مسائل ایفا کرده .\nمردم سر خورده خیابانها را ترک کرده اند . دیپلماسی خیابانی شکست  خورده . وعده های موسوی و مخالفین در مورد بازگشت آنها بیشتر خود فریبی سیاسی است . داخل حاکمیت دعواهای همیشگی بر سر قدرت که به دلیل بافت الیگارشی گونه قدرت طبیعی است (و از زمان خمینی وجود داشته ) ادامه دارد . حتا در خارج کشور بین گروه های سیاسی اپوزیسیون  اختلاف نظر ها کاهش نیافته . هیچ شانس اتحاد یا  حتا اعتلاف وجود ندارد . این به معنی عدم وجود الترناتیو است . تضاد اپوزیسیون با خودش بیش از تضاد آنها با رژیم است . هر کس خودش را دانای کل و مبتکر راه حل اصلی میداند و به کار تخریب دیگران به نفع رژیم مشغول است . همه چیز حکایت از یک سکون سیاسی وحشتناک دارد . در این بن بست سیاه که همه فریاد میکنند و کسی صدای دیگری را نمیشنود حقیقت وقتی آشکار خواهد شد که از پشت  سرمان را با شمشیر بزنند . اما اگر لحظه ای ساکت شوید و بشنوید صدای سم اسب  را که می آیند خواهید شنید . این طنز تلخ تاریخ ما ایرانی هاست . با شور و شوق جنبش به وجود می آوریم ، فداکاری میکنیم ، دنیا را به تعجب وا میداریم اما هرگز ان را به مقصد نمیرسانیم . سیاست ما عین فوتبال و رانندگی ماست . در این میان اما کم نیستند کسانی که مثل حرمسرای شاه سلطان حسین یا مقامات امپراتوری ساسانی منتظر هستند تا محمود افغان یا اعراب بیایند ان ها را نجات دهند . شب به خیر .