حسین ستوده، با اشاره سابقه تاریخی نامه‌نگاری‌های اخیر بین مدیرعامل خانه سینما و معاونت سینمایی وزارت ارشاد، آن را آتش زیر خاکستر جریانات پس از انتخابات سال 88 می‌داند.

نامه نگاری‌های اخیر بین مدیرعامل خانه سینما و معاونت سینمایی وزارت ارشاد را می‌توان بخشی از آتش زیر خاکستری دانست که بعد از انتخابات دهم ریاست جمهوری شکل گرفته است. در این دوره زمانی گروه رقیب محمود احمدی‌نژاد «گروه فتنه‌گران» نام گرفت و عملا باعث شد تا خطوط قرمز سیاست که تا پیش از این دوره عبور از آنها ممنوع تلقی می‌شد به دوایر قرمزی تبدیل شود که خروج از آن دوایر به هر حالتی همراهی با سران فتنه سبز تلقی گردد. ممنوعیت مقطعی تولید فیلم اصغر فرهادی از زمره همین محدودیت‌های دوایر قرمز است. 

در روزهای آغازین دولت دهم انتخاب افرادی مناسب وزارت ارشاد و مجموعه معاونت‌های آن از دلمشغولی‌های عمده مشاوران دولت احمدی‌نژاد بوده است، چرا که بخش عمده‌ای از هنرمندان در اصناف گوناگون از هواداران جدی و مبلغان رسمی کسانی بودند که اینک سران فتنه لقب گرفته بودند. مدیریت و کتنرل چنین بخشی از جامعه هنری چندان آسان به نظر نمی‌رسید. به همین دلیل تنها کاندیداهایی می‌توانستند مناسب چنین پست‌هایی باشند که از هر گونه انعطاف سیاسی مبرا بوده و همانند سربازی جان برکف در خط مقدم جبهه فتنه فرهنگی مبارزه کنند.

به عبارتی، مهمترین وظیفه مدیران فرهنگی دولت دهم نه پیشبرد و ارتقا کارهای فرهنگی هنری، بلکه کنترل و ممیزی بر محصول هنرمندانی بود که در یک چرخش سیاسی در محدوده دوایر قرمز گرفتار آمده بودند. در چنین شرایطی نهادهای صنفی از اهمیت و کارکرد خاصی برای حمایت از هنرمندان برخوردار خواهند شد، هر چند مدیران حکومتی در تلاش خواهند بود که سیطره کنترل خود را بر چنین مراکزی گسترده کنند.

در چنین شرایطی، محمد مهدی عسگرپور، مدیر عامل خانه سینما که به زعم وزیر ارشاد از سفره نظام تغذیه می‌کند و می‌توانست از دایره خودی‌ها محسوب شود، به دلیل علایق سیاسی متفاوت و همچنین مدیریت یک واحد صنفی بسیار گسترده، در نوک حمله قرار می‌گیرد و ذکر نام فیلمسازان خارج از کشور توسط اصغر فرهادی در جشن خانه سینما بهانه‌ای برای این حمله می‌شود.

این روزها نامه نگاری‌های وزارت ارشاد و خانه سینما تنها بخشی از دایره محدودیت‌های قرمزی است که توسط کارگزاران فرهنگی بر بدنه جامعه هنری تحمیل شده است. غافل از این نکته که هنر می‌تواند همچون جوی باریکی با تغییر مسیر از کنار سدهای بزرگ سیاسی عبور کرده به حرکت خود ادامه دهد.