رضا ولی‌زاده، نویسنده وبلاگ ایستگاه، می‌پرسد که اگر خبر مواد کشف مواد محترقه ایرانی در افغانستان، «اشتباه پلیس افغانستان» باشد، آنطور که سفیر ایران ادعا می‌کند، چرا ایران به این امر و پراکنده شدن این خبر، اعتراض جدی نکرده است.
پس از 24 ساعت سکوت، سفیر ایران در افغانستان، به نقل از مقامات افغان، اعلام کرد (++) محموله 19 تنی مواد منفجره متعلق به چین است و اصلا مواد منفجره‌ای هم در کار نبوده بلکه «مواد محترقه» و «ابزار شادی» بوده است.
این بار این خبرگزاری‌های ایران بودند که یکی پس از دیگری این خبر را به عنوان خبر داغ خود منتشر کردند و خبرگزاری‌های خارجی که دیروز از کشف 19 تن مواد منفجره و انتساب آن به ایران خبر می‌دادند چیزی ننوشتند.
البته قاعدتا این پایان ماجرا نیست. حقیقت این رویداد در لابه‌لای چند احتمال می‌تواند بررسی شود:
1- در خوشبینانه‌ترین حالت، خبر نخست که حکایت از کشف 19 تن مواد منفجره که از سوی ایران به افغانستان ارسال شده بود، می‌تواند حاصل سوءتفاهم و اشتباه پلیس افغانستان باشد که اکنون رفع شده است. در چنین حالتی که رسانه‌های خارجی چهره‌ای تروریستی و خطرناک از ایران برای افکار عمومی جهان ساخته‌اند وظیفه‌ی اخلاقی و حرفه‌ای آن‌ها در قبال ایران چیست؟
2- ممکن است این ماجرا از آغاز توطئه‌ای طراحی شده از سوی ایران بوده تا با تکذیب آن باورپذیری اخبار مربوط به تنش‌زایی ایران در منطقه را برای افکار عمومی جهان سخت کند و از زیر بار اتهام همکاری با القاعده، طالبان و گروه‌های تندروی اسلام‌گرا شانه خالی کند.
3- حالتی دور از ذهن هم وجود دارد که صرفا برای عادت ذهن مخاطب به هویت چندگانه‌ی احتمالی یک خبر مطرح می شود: شاید این انتساب این محموله به ایران و تمامی ماجرا پروژه‌ی خبری غرب برای متهم کردن ایران به حمایت از تروریسم بوده است. در این صورت نباید این خبر به این سادگی قابل تکذیب باشد.
4- سفیر ایران در افغانستان در تکذیب این خبر گفته است: «اعلام خبر از ابتدا مشکوک بود و ما این موضوع را مورد بررسی قرار دادیم. طبق اعلام مقامات افغانستان و یکی از مقامات ولایت نیمروز این محموله متعلق به یک افغانی بوده که از چین به افغانستان ترانزیت شده است.»
آیا تشخیص این که محموله از چین به افغانستان ترانزیت شده یا ایران و این که مواد محترقه بوده یا منفجره تا این حد سرسری بوده که بلافاصله در قالب خبری جهانی منتشر شده و فردای آن روز هم تحقیقات همان مقامات افغانی به این نتیجه می رسد که 19 تن مواد منفجره فشفشه از کار درآمده است؟
جالب این که سفیر ایران در تکذیب خبر روز گذشته از پلیس افغانستان که حیثیت ایران را در دنیا به بازی گرفته گلایه‌ای نمی کند و آن را دسیسه‌ی غرب می‌خواند. این بی‌مبالاتی به پلیس افغانستان بازمی‌گردد یا متوجه رسانه‌هایی است که آن را منتشر کرده‌اند؟ واکنش خبرگزاری‌ها و رسانه‌های غربی و برخورد آن‌ها با ادامه‌ی این خبر جالب خواهد بود.
ظاهرا آقای ولی زاده شما به خوبی بازتاب های خبر را دنبال نکردید. در رسانه های فارسی زبان بعدتر ذکر شد که فرمانده پلیس ایالت نیمروز بر وجود مواد منفجره تاکید کرد و صحبت از مین های 2.5 کیلویی نمود. اما اتفاق جالب تر آن بود که رسانه های مهم غربی به استثنای سی.ان.ان اصلا این خبر را پوشش نداده و حتی می توان گفت با همدستی بر آن سرپوش نهادند. معیار این گفته برای من آن است که تعداد بازتاب های این خبر بعد از قریب 30 ساعت در گوگل نیوز فقط 24 عدد بود در حالیکه در همان زمان اخبار دیگری مثل مسابقه در پیش روی ایران -برزیل بیش از 400 بازتاب دریافت کرده بودند. برداشت شخص من این بود که علیرغم کشف مواد منفجره غرب و ناتو با توجه به اختلافات شدید اخیر با پاکستان تمایلی به باز کردن جبهه ای جدید ( حتی از نوع فشار سیاسی و نه نظامی)درباره مساله افغانستان ندارند یا علاقه ای به مواجهه جمهوری اسلامی را در زمان حاضر بر سر موضوع افغانستان را ندارند.