مدير كل مطبوعات داخلی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی گفت مطبوعاتی كه به راهپیمایی طرفداران حکومت نپرداختند «انتظار حمايت و يا دريافت يارانه مطبوعات» را نداشته باشند.
مدير كل مطبوعات داخلی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی که نحوه پرداخت يارانه به مطبوعات را «نوعی كمک» به این نوع از رسانهها دانسته، تاکید کرد که «قرار نيست این حمایت برای هميشه ثبات و بقا داشته باشد».
روز گذشته، 24 مهرماه، احسان قاضیزاده، در تازهترین موضعگیری خود، در نشستی با مدير مسئولان نشريات و مديران خبرگزاریهای استان كرمان، با اشاره به اینکه همه نشريات با طيفهای سياسی مختلف، يارانه مطبوعات دريافت میكنند، گفت: «نشريات بايد بدانند كه حمايت و نظارت ما در مطبوعات لازم و ملزوم يكديگرند.»
به گزارش خبرگزاری جمهوری اسلامی، ایرنا، احسان قاضیزاده تاکید کرد که مطبوعاتی كه «حتی درحد يک خط» به راهپیمایی طرفداران حکومت به وقایع نهم دیماه، روز قدس و ساير اصول نظام نپرداختهاند، «انتظار حمايت و يا دريافت يارانه مطبوعات» از این وزارتخانه نداشته باشند.
مدير كل مطبوعات داخلی، تاکید کرد نشرياتی كه هنوز پس از «جريان فتنه» به انتشار بيانيه و عكس «سران فتنه» میپردازند، «بر اساس قانون مطبوعات پس از تذكر و در صورت تداوم توقيف و لغو امتياز نيز خواهند شد».
احسان قاضیزاده، در ادامه سخنان خود تاکید کرد در برخی استانهای كشور در جريان حوادث یکسال گذشته، چند نشریه «به دليل توهين به اصول نظام» و «اهانت به ولايتفقيه» لغو مجوز شدهاند.
این موضعگیری در حالی صورت گرفته است که چندی پیش، سیدمحمد حسینی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، در اولين روز از بيست و يكمين گردهمايی ائمه جمعه كشور، اعلام کرد يارانهها با توجه به موضعگيری نشريات مختلف به آنها اختصاص خواهد يافت و وزارت ارشاد نمیتواند به نشريهای كه «خلاف جهت اهداف نظام حركت میكند» كمک كند.
سیدمحمد حسینی همچنین از قوه قضائيه ابراز گلایه کرده بود که «وقتی یک نشریه را توقیف میکنیم، فردا یک قاضی آن را رفع توقیف میکند.»
به گفته سازمان های مدافع آزادی بیان، در یک سال گذشته، محدودیتهای بیسابقهای بر مطبوعات و روزنامهنگاران ایرانی اعمال شده است.
تعطیلی و توقیف پیدر پی مطبوعات و رسانههای مستقل و منتقد، زندانی شدن روزنامهنگاران و نگرانی مدیران روزنامهها از ادامه همکاری با آنان پس از آزادی، از جمله دلایلی است که منجر شده تا متوسط طول کار مداوم برای یک روزنامهنگار ایرانی در یک رسانه، کمتر از سه ماه باشد.
صدور احکام سنگینی چون زندان، تبعید و حتی شلاق برای روزنامهنگاران در ماههای گذشته، بیانگر فضای رعب و وحشت رسانهای و محدود شدن فعالیت روزنامهنگاری در ایران است.
در جریان حوادث پس از انتخابات سال گذشته، بیش از سه هزار نفر از روزنامهنگاران شغل خود را از دست دادهاند و سردبیران رسانهها از استخدام روزنامهنگاران بیکاری که برای نشریات اطلاحطلب و یا توقیف شده کار کردهاند، واهمه دارند.
فشار و محدودیت در حالی برای فعالیت آزاد و مستقل روزنامهنگاران داخل ایران اعمال میشود که رسانههای رسمی و رادیو و تلویزیون ایران در انحصار و کنترل کامل حکومت جمهوری اسلامی است.