نویسنده وبلاگ سرمه از تصمیم وزارت بهداشت از خبر انحلال دانشکده علوم پزشکی ایران گلایه می‌کند.
من راستش هنوز از شوک خبر بیرون نیامده‌ام. هرچه فکر می‌کنم نمی‌توانم بفهمم چطور یک موجود عاقل با فرایند ذهنی طبیعی میتواند یک دانشگاه سی‌وپنج‌ساله را برای تقویت یک دانشگاه سه ساله (دانشکده‌ی پزشکی کرج) منحل کند. مگر امکان تغییر نام، تغییر محل، تغییر کادر، تغییر مناطق تحت پوشش، نمی‌دانم، هر تغییری که بتواند تا حد امکان اعتبار به زحمت به‌دست‌آمده‌ی دانشگاه را (طی سالیان طولانی با تلاش آن همه استاد و دانشجو) حفظ کند، از دولت گرفته بودند؟
من نه از جریان سیاست‌گذاری‌های وزارت بهداشت سر در می‌آورم و نه می‌توانم روند فکری این آدم‌های یک‌شبه را درک کنم. فرض را می‌گذارم بر اینکه مخاطب این نمایش نه ما ذینفعان (ذیضرران)، که عامه مردم‌ند، وگرنه حتما خودشان بهتر می‌دانند این رفتار از سوی افرادی که سابقه سال‌ها تحصیل و تدریس و کار اجرایی در این حیطه را دارند چطور تعبیر می‌شود. وزیری که در طول یک سال روی کار آمدنش یک‌بار مهم‌ترین آزمون وزارت بهداشت را یک‌شبه لغو کرده (بی آنکه به روی خودش بیاورد که مسئول تقلب‌های انجام شده در آزمون است) و یک‌بار یکی از سه دانشگاه اول کشور را بدون هیچ اعلام و پیش‌زمینه‌ای منحل کرده ... همه دنیا نگاهم کنند که من جرات گرفتن هر تصمیمی _ ترجیحا تصمیمی که بیشترین شوک را به جامعه وارد کند _ دارم. این ژست آشنا نیست؟
خانم لغو و انحلال،
دید عامه را نمی‌دانم. برای من اما شما وزیر خلف این دولت الله‌بختکی هستید. با این تصمیمات عجیب و غریب باید گفت خلف‌ترین‌شان.
مشخص است. اینها با این اقدام خود، سعی در ترفیع مصنوعی موقعیت دانشگاه‌های تهران و علوم پزشکی تهران در رتبه بندی های بین المللی را دارند. زشت است برای نظامی که دم از مدیریت جهانی میزند، حتی یک دانشگاهش در میان چهارصد دانشگاه اول جهان نباشد، و در عوض اسرائیل و عربستان سعودی هر کدام دو سه تا دانشگاه در لیست برترینهای جهان داشته باشند. با جذب شدن سرمایه های علوم پزشکی ایران در علوم پزشکی تهران، هم رتبه بندی تهران بالا تر میرود، و هم نظام آنوقت میتواند ادعا کند که در علم در جهان از یکه تازان میدان است. گور بابای نفع و ضرر دانشگاهیان. مهم تبلیغ برای این نظام است. :-(