پنجاهمین جشنواره بین‌المللی فیلم وین یا «ویناله» به مدت 14 روز از 21 اکتبر تا سوم نوامبر (29 مهر تا 12 آبان) در شهر وین، پایتخت اتریش برگزار شد.
پنجاهمین جشنواره بین‌المللی فیلم وین یا «ویناله» به مدت 14 روز از 21 اکتبر تا سوم نوامبر (29 مهر تا 12 آبان) در شهر وین، پایتخت اتریش برگزار شد.
فیلم منتخب برای مراسم افتتاحیه جشنواره امسال «مردان و خدایان» به کارگردانی خاویر بوووا بود که در جشنواره فیلم کن فرانسه جوایز متعددی را به خود اختصاص داده بود.
امسال سینمای ایران بر خلاف سال‌های گذشته، حضور بسیار کم‌رنگی در ویناله داشت. اگر از فیلم «دنیای دیوانه اوته بوک» کار هوشنگ الهیاری، کارگردان و روان‌پزشک ایرانی‌تبار مقیم وین بگذریم، فیلم «شکارچی» به کارگردانی و با بازیگری «رفیع پیتز» تنها نماینده واقعی سینمای ایران بود.
فیلم شکارچی که پیش از این در جشنواره‌های مختلفی از جمله جشنواره فیلم تورنتو و جشنواره فیلم «برلیناله» هم به نمایش در آمده بود، در دو سانس و با حضور کارگردان به نمایش درآمد.
«شکارچی» چهارمین فیلم رفیع پیتز، بعد از فیلم‌های «فصل پنجم»، «صنم» و «زمستان است» طی 14 سال گذشته است. بودجه فیلم با سرمایه‌گذاری کانال تلویزیونی «آرته» تامین شده و تهیه‌کننده آن هم یک یونانی ایرانی‌تبار مقیم آلمان است.
شکارچی، داستان زندگی مرد جوانی به نام علی است که به تازگی از زندان آزاد شده و در یک کارخانه به عنوان نگهبان شب کار می‌کند. یکی از روزها، هنگامی که علی به خانه بازمی‌گردد، متوجه غیبت زن و دخترکوچک خود می‌شود. او جست‌وجوی خود را برای پیدا کردن آنها آغاز می‌کند و بالاخره معلوم می‌شود که هردوی آنها در اثر درگیری افراد مسلح با پلیس، به ضرب گلوله کشته شده‌اند. پس از این واقعه، علی تصمیم به انتقام شخصی و پلیس‌کشی می‌گیرد.
آقای پیتز نقش علی و میترا حجار نقش همسر وی را به عهده دارد. «ملک‌جهان خزاعی» طراح مشهور صحنه و لباس سینمای ایران، مادر رفیع پیتز، هم نقش کوتاهی در این فیلم ایفا می‌کند.
رفیع پیتز این فیلم را در روزهای پیش از انتخابات ریاست جمهوری ایران در خرداد ماه 88 ساخته و تدوین فیلم نیز پس از انتخابات انجام شده است. او در سخنان کوتاهی پیش از نمایش فیلم گفت که وقایع این دوره از تاریخ ایران تاثیر به سزایی بر روی فضای فیلمی که ساخته، داشته است.
او همچنین از همکاران خود در سینمای ایران که به دلایل رویدادهای سیاسی روز امکان شرکت در جشنواره‌های خارجی را ندارند یاد کرد. او گفت که یکی از این افراد، جعفر پناهی کارگردان نامدار سینمای ایران است.
شاید همین موضوع باعث شد که بسیاری از تماشاگران، به خصوص ایرانی‌ها، توقع خاصی از بازتاب وقایع سال گذشته در فیلم داشته باشند که البته این چنین نبود. فیلم شکارچی، مثل بیشتر فیلم‌های دیگر رفیع پیتز، دارای یک شخصیت محوری بود که به تعبیر تماشاگران و منتقدان هم‌خوانی چندانی با شخصیت واقعی یک نگهبان شب در تهران نداشت.
آقای پیتز، در مصاحبه‌هایی که پیش از این در برلین و تورنتو انجام داده بود، درباره این فیلم گفته بود: «علی نماد جامعه مدرن است که دیگر زمانی برای از دست دادن ندارد، نماد مردمی که اکنون پاسخ می‌خواهند. برای مثال در ایران سن 70 درصد مردم کم‌تر از 30 سال است. آنها بیمار نیستند؛ آنها نسل بدون آینده‌اند که از شرایط وخیم اقتصادی رنج می‌برند. بین تنش‌های موجود در فیلم من و اتفاقاتی که بعد از انتخابات در ایران افتاده است، شباهت عجیبی وجود دارد.»
در سال‌های گذشته، سینمای ایران همیشه نقشی خاص در جشنواره ویناله بازی کرده است.
حتی سال گذشته، که تعداد فیلم‌های ایرانی به نمایش درآمده انگشت‌شمار بودند، فیلم «درباره الی» توانست جایزه «فیلم منتخب تماشاگران» را به خود اختصاص دهد. در سال‌های پیش از این بخش‌های مختلفی از این جشنواره به ستایش از آثار کارگردانان بزرگ سینمای ایران چون «بهرام بیضایی» و «محسن مخلمباف» اختصاص داده شده بود.
