نشست نگاه به زن درترانه های زیرزمینی (رپ ) با سخنرانی افسرافشارنادری ازسوی گروه مطالعات زنان انجمن جامعه شناسی ایران درسالن موسسه فرهنگی نیکوکاری صبا برگزارشد.

نشست نگاه به زن درترانه های زیرزمینی (رپ) با سخنرانی افسر افشارنادری ازسوی گروه مطالعات زنان انجمن جامعه شناسی ایران درسالن موسسه فرهنگی نیکوکاری صبا برگزارشد.

ترانه‌های زیرزمینی درایران به ترانه‌هایی اطلاق می‌شود که ازسوی وازت فرهنگ و ارشاد مجوز انتشار پیدا نمی‌کنند و به صورت غیرمجاز ازطریق شبکه‌های اینترنتی وگروه دوستان منتشرمی‌شوند و در بسیاری از موارد نام سراینده و خواننده این ترانه‌ها برای مخاطبان این آثارناشناس باقی می‌ماند؛ این تعریف با تعریف موسیقی زیر زمینی درغرب متفاوت است.

به گفته افسر افشار نادری، رابطه تنگاتنگی میان تولیدات فرهنگی و مناسبات اجتماعی وجود دارد، موسیقی نیز به عنوان یکی از کالاهای فرهنگی مصرفی درمیان اقشار جامعه، مورد توجه جامعه شناسان قرارمی‌گیرد، ترانه‌ها، خرده‌فرهنگ‌ها، نا به هنجاری‌ها، ساختارهای اجتماعی وبسیاری ازمسائلی که درجامعه به شکلی خودشان را نشان می‌دهند در خود بازتاب می‌دهند.

این پژوهشگر، برای انجام این تحقیق 45 ترانه زیرزمینی را به صورت اتفاقی انتخاب کرده و این ترانه ها رابراساس معیارهایی چون؛ خود توصیفی خلاقانه مردان، تجربیات مربوط به متن جامعه، توصیف ارزش‌گذرانه، تشبیهات، توصیف محاسن، ابرازعشق، الگوهای اجتماعی، حس مالکیت زنان، توقعات از زنان، نگاه زنان به خودشان و ارتباط موجود میان زن و مرد مورد بررسی قرار داده است.

به گفته افشار نادری، درگذشته تولید کنندگان و مخاطبان موسیقی را افراد خاصی تشکیل می‌دادند اما امروزبا رشد وسائل ارتباط جمعی وابرازهای تولید وپخش موسیقی، تمام افراد جامعه هرروزساعت‌های طولانی درگیرموسیقی هستند و به نوعی مصرف کننده موسیقی محسوب می‌شوند.

این جامعه‌شناس معتقد است با توجه به اقبالی که نسبت به موسیقی درجامعه به‌وجود آمده است هیچ فرهنگ‌سازی درسطح کلان برای موسیقی صورت نگرفته و ازاین رو مرزهای میان «موسیقی پر منزلت» و «کم منزلت» در جامعه فرو ریخته است.

با توجه به اینکه موسیقی با کمترین امکانات درهر زمان و مکانی قابل شنیدن است، ازاین رو با مخاطبان بی‌شماری روبه‌رواست. این درحالی‌ست که درایران دانش آموزان درمدارس و دبیرستان هرگز با موسیقی آشنا نمی‌شوند و آشنایی با موسیقی صرفا مختص به شرکت درآموزشگاه‌های موسیقی آزاد و انتخاب رشته موسیقی دردانشگاه است.

براساس آمارموجود تنها 16 درصد از افراد جامعه در کلاس‌های موسیقی شرکت می‌کند.

به گفته این جامعه‌شناس در ترانه‌های زیرزمینی، با کاربرد واژه‌های توصیفی و پرخاشگری عام و خاص نسبت به زن و جایگاهش روبه‌روهستیم و ازارتباط کلامی که میان شخصیت زن و مرد دراین ترانه‌ها به وجود می‌آید، می‌توانیم به جایگاه زن و نگاهی که به عشق درمیان گروه خاصی از افراد وجود دارد، پی ببریم.

در این ترانه‌های زیرزمینی، توصیف‌ها بیشتر جنبه توهین پیدا می‌کنند و این توهین‌ها به صورت پرخاشگری خودشان را نشان می‌دهند.

به گفته افشار نادری، نگاه زنان به خودشان درترانه‌های زیر زمینی، آن چیزی است که مرد به آنها یاد می‌دهد و در این ترانه‌ها تنها زنانی شایسته دریافت نمره 20 هستند که ایرانی نباشند. در واقع زن ایرانی گاه تا این حد در ترانه‌های زیر زمینی تحقیر می‌شود.

درترانه‌های زیرزمینی صفات زنانه با افرادی چون آنجلینا جولی، جسیکا آلبا و زنان هالیودی مقایسه می شود و معیاریک زن خوب خوش‌لباس و مارک داربودن، شیطنت، «های‌کلاس» بودن، پوست برنزه، داشتن دماغ کوچولو، ماشین آخرین سیستم و داشتن پدر و برادر مورد تایید است.

همچنین درترانه‌های زیرزمینی، برای یک مرد خوب بودن ازنگاه زنان، پولدار بودن، داشتن حساب جاری قابل تامل، ماشین سواری، پاسپورت کانادا و آمریکا، داشتن ویلا درشمال و خارج از کشور و ... عنوان می‌شود.

به گفته این جامعه‌شناس، موسیقی زیرزمینی درایران به صورت ضد فرهنگ عمل می‌کند و بی‌اعتنایی که نسبت به زن در جامعه توسط این ترانه‌ها ترویج داده می‌شود، نشات گرفته از بی‌اعتنایی نسبت به زن در جامعه است.

درترانه‌های زیرزمینی همواره زن تنها ازنظر جسمی و جنسی مورد توجه قرارمی‌گیرد و زن با صفاتی چون مکاری، حیله‌گری و شیطان صفتی معرفی می‌شود.

این جامعه‌شناس گفت: درترانه‌های زیر زمینی تصویری که از زن ارائه می شود زنی است که بارها خود را مورد عمل ساکشن قرارداده و لب‌ها و گونه‌ها را پروتز کرده چنین مواردی موجب می‌شوند که زن تنها کالایی برای مصرف مردان فرض شوند.

به گفته شهلا اعزازی، جامعه شناس، درجامعه ما دیگر کسی نگاه ستایشگرانه نسبت به روابط خانوادگی وعاطفی ندارد، همین موضوع موجب می شود که درجامعه و آثارهنری از جمله ترانه نیز چنین نگاه زن‌ستیزی و مصرف‌گرایانه‌ای نمود پیدا کند.