در گزارش پژوهشی جدید نشان داده شد که سیگارکشیدن با افزایش شدت درد در انواع مختلف سرطان همراه است.
سیگار کشیدن می‌تواند درد بیماران مبتلا به سرطان را در انواع مختلف بیماری و مراحل متفاوت پیشرفت آن افزایش دهد.
براساس مطالعه منتشرشده در مجله «درد» که نسخه چاپی آن در ژانویه 2011 انتشار خواهد یافت، محققان نشان دادند افرادی که با وجود تشخیص سرطان به سیگارکشیدن ادامه می‌دهند در مقایسه با غیرسیگاری‌ها درد بیشتری را تجربه می‌کنند که گاهی به حدی است که در زندگی روزمره آن‌ها اختلال ایجاد می‌کند.
یافته‌ها در دامنه وسیعی از انواع سرطان و نیز در باره همه مراحل پیشرفت بیماری مصداق داشت.
درد در بیماران سرطانی به علت خود بیماری یا فرایند تشخیص بیماری با شیوهای معین و یا از جمله اثرات جانبی برخی از شیوه‌های درمانی است که می‌تواند گاهی آنقدر شدید باشد که منجر به کناره‌گیری بیمار از ادامه درمان یا استفاده از شیوه تشخیصی معین می‌گردد.
جوزف دبلیو.دیتره، پروفسور روان‌شناس در دانشگاه تکزاس در آمریکا روشن‌کردن رابطه مهم بین درد و سیگارکشیدن در میان افراد مبتلا به سرطان، و تعیین اهداف مشخص برای مداخله در این امر را هدف انجام این پژوهش توصیف کرد.
به نظر او بررسی وضعیت سیگارکشیدن و گزارش درد از سوی بیماران در طیف وسیع افراد مبتلا به سرطان با جزئیات بیشتر و نیز توجه به مزایای بالقوه ترک سیگار در این زمینه ضروری بوده است.
فرضیه محققان این بود که در میان بیماران مبتلا به انواع مختلف سرطان، افرادی که سیگار می‌کشند درد بیشتری را گزارش می‌دهند، درد در زندگی آن‌ها بیشتر اختلال ایجاد می‌کند و ناراحتی مرتبط با درد بیشتری را نیز تجربه می‌کنند.
آن‌ها هم‌چنین به بررسی رابطه بین درد و سایر عوامل مرتبط با سیگارکشیدن مانند مدت زمان پس از ترک سیگار در گذشته پرداختند.
در این مطالعه عرضی، پژوهشگران 224 فرد را بررسی کردند که تشخیص نوعی از سرطان در باره آن‌ها داده شده بود. آن‌ها پرسشنامه‌های مختلف در باره میزان و شدت درد و ناراحتی ناشی از آن و نیز میزان مداخله‌ای که درد در زندگی روزانه آن‌ها می‌کند را تکمیل کردند.
افراد نمونه این مطالعه باید شدت درد بدنی خود را در یک دامنه 1 تا 6 و درجه مداخله درد در زندگی روزمره را در دامنه 1 تا 5 ارزیابی می‌کردند.
سیگاری‌های مبتلا به سرطان، درد بیشتری گزارش کردند
یافته‌ها نشان داد افراد مبتلا به سرطان که در زمان تحقیق سیگار می‌کشیدند در مقایسه با کسانی که اصلا سیگاری نبودند درد بیشتری را گزارش کردند.
ضمنا سیگاری‌های کنونی در مقایسه با غیرسیگاری‌ها و سیگاری‌های سابق گفتند که درد در زندگی روزمره آن‌ها اختلال بیشتری ایجاد می‌کند.
یافته جالب دیگر رابطه معکوس بین درد و مدت زمان ترک سیگار در گذشته فرد بود. به عبارت دیگر در میان سیگاری‌های سابق، کسانی که مدت زمان بیشتری از ترک سیگارشان می‌گذشت درد کمتری احساس می‌کردند.
دکتر لوری باستیان که حاشیه‌ای بر این تحقیق نوشته براین باور است که متخصصان بالینی باید به بیماران مبتلا به سرطان کمک کنند تا پس از تشخیص سرطان، سیگارکشیدن را ترک کنند.
او با اشاره به پیچیدگی‌های رابطه بین درد، تشخیص سرطان و اعتیاد به نیکوتین، نقطه قوت این تحقیق را یافتن این رابطه در انواع مختلف سرطان و مراحل مختلف بیماری در افراد دانست.
فهم مکانیزم‌های رابطه بین نیکوتین و درد، نکته‌ای است که تحقیقات آینده باید آن‌ها را روشن کند. یافته‌های اولیه در این باره نشان می‌دهد که ترک سیگار، پاسخ عمومی فرد به درمان و کیفیت زندگی او را بهبود می‌بخشد.
منابع درد در بیماران سرطانی
درد در بیماران مبتلا به سرطان گاهی ناشی از خود بیماری است که میزان آن بستگی به نوع سرطان، مرحله بیماری و آستانه درد فرد بیمار دارد. این درد عمدتا زمانی ایجاد می‌شود که غده سرطانی به استخوان‌ها، سلول‌های عصبی یا اندام‌های مختلف بدن فشار می‌آورد. افرادی که بیماری آن‌ها در مراحل پیشرفته است بیشتر دچار درد هستند.
گاهی نیز درد در بیمار سرطانی ناشی از استفاده از شیوه‌های تشخیصی یا آزمون‌هایی است که در باره بررسی میزان اثربخشی درمان بیماری انجام می‌شود. در این گونه موارد درد در حین انجام آزمون یا پس از آن با شدت متفاوت وجود دارد.
از این گذشته، برخی از اثرات جانبی شیوه‌های درمان سرطان مانند شیمی درمانی یا پرتودرمانی نیز می‌‌توانند موجب درد شوند. این درد گاهی آنقدر شدید است که در صورت عدم کنترل آن، بیمار از ادامه درمان سرباز می‌ِزند.
با توجه به منابع برشمرده‌شده درد در بیماران مبتلا به سرطان، کنترل آن امری اجتناب‌ناپذیر است که به خصوص از جهت لزوم ادامه درمان اهمیت پیدا می‌کند.
درصورتی که ترک سیگار بتواند باعث کاهش درد بیماران سرطانی شود باید مورد توجه جدی دست‌اندرکاران درمانی قرار گیرد، به خصوص در مواردی که فرد به علت غیرقابل تحمل بودن درد مجبور به ترک درمان می‌شود یا درد در زندگی روزمره او اختلال ایجاد می‌کند.
