حلقه محدودیت‌های ایجاد شده برای رهبران «جنبش سبز»، روز به روز تنگتر می‌شود و گزارش‌ها از حصر خانگی میرحسین موسوی و مهدی کروبی بالا گرفته است.
برپایه آخرین گزارش‌ها، میرحسین موسوی آخرین بار، 30 آذرماه برای دیدار با مهدی کروبی، که به گفته همسرش در «حصر موقت» به سر می‌برد، از منزل خارج شده است.
موضوع محدودیت و حصر خانگی رهبران جنبش سبز به شامگاه 22 خرداد 1388 و رای‌گیری‌های دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری ایران باز می‌گردد. زمانی که آراء صندوق‌های اخذ رای شمارش شده بود و محمود احمدی‌نژاد به عنوان پیروز این انتخابات معرفی شد. از همان روزها بود که خبرهایی مبنی بر «محدودیت‌ها و مزاحمت‌های امنیتی» برای میرحسین موسوی و مهدی کروبی، دو نامزد ریاست جمهوری به گوش می‌رسید.
حتی دو روز بعد از اعلام نتایج انتخابات، شایعه‌هایی مبنی بر حصر خانگی میرحسین موسوی و مهدی کروبی، دبیر کل حزب اعتماد ملی، منتشر شد؛ این شایعه‌ها اما از سوی سخنگوی ستاد آقای کروبی و منابع نزدیک به آقای موسوی تکذیب شد.
محدودیت‌ها و مزاحمت‌ها ادامه پیدا کرد به طوری که در ماه‌های پس از انتخابات مهدی کروبی بارها درمجامع عمومی، مورد ضرب و شتم نیروهای موسوم به لباس شخصی قرار گرفت، چندین بار نیز گزارش شد که کسانی با تجمع مقابل منزل مهدی کروبی، شعارهایی علیه مهدی کروبی، میرحسین موسوی و محمد خاتمی، رئیس‌جمهوری پیشین، سردادند، پنجره‌ها را شکستند و به ساختمان محل زندگی او رنگ پاشیدند، بدون این که با برخورد پلیس مواجه شوند.
در تندترین این حملات، چهار ماه پیش و در آستانه آخرین جمعه ماه رمضان -موسوم به روز قدس- عده‌ای از مخالفان آقای کروبی، به مدت پنج شب در مقابل منزل کروبی تجمع کردند؛ تجمعی که بارها به خشونت کشده شد و در نهایت سرتیم محافظان آقای کروبی، به علت درگیری با این افراد، راهی بیمارستان شد.
میرحسین موسوی، دیگر رهبر مخالف دولت نیز شرایطی مشابه داشت. طی ماه‌های اخیر اما خبرها حاکی از تشدید برخوردهای خیابانی با میرحسین موسوی و همسرش، زهرا رهنورد بود. محدودیت‌ها به جایی رسید که حتی نیروهای امنیتی با حضور در اطراف دفتر آقای موسوی، بسیاری از کسانی را که برای دیدار به نزدیکی منزل آنها می‌رفتند، بازداشت کردند و مانع از ورود آنها شدند. عده‌ای نیز مجبور به دادن «تعهد کتبی» شدند تا دیگر قصد دیدار با رهبران مخالف دولت در ایران را نکنند.
این محدودیت‌ها به جایی رسید که نیروهای امنیتی 25 شهریور ماه با هجوم به دفتر میرحسین موسوی، تمام وسایل، کتاب‌ها و کامپیوترهای دفتر را جمع کرده و با خود بردند و از آن پس دفتر آقای موسوی را در تصرف خود در آوردند.
سه روز پیش از آن نیز حمید محسنی، مسئول دفتر میرحسین موسوی، به دست ماموران امنیتی بازداشت شد که پس از ماه‌ها بی‌خبری سرانجام در نخستین روز آذرماه با تودیع وثیقه آزاد شد.
حصر خانگی یا حفظ امنیت
گمانه‌زنی‌ها در مورد حصر خانگی مهدی کروبی و میرحسین موسوی اما همچنان به قوت خود باقی است. خبرهای منتشر شده در چند ماه اخیر نیز این موضوع را تایید می‌کند. حتی زهرا رهنورد، فعال سیاسی و همسر میرحسین موسوی، اواخر آذرماه با خانواده علی تاجرنیا، نماینده سابق مجلس و از اعضای مرکزی جبهه مشارکت که به تازگی از زندان آزاد شده بود، به تنهایی دیدار کرد.
خانم رهنورد در این‌باره گفته بود که او و آقای موسوی قصد داشتند با هم برای دیدار با علی تاجرنیا از منزل خارج شوند اما ماموران امنیتی جلوی آنها را گرفته و مانع خروج میرحسین موسوی شده بودند.
این شرایط -به گفته خانم رهنورد- به بهانه حفظ امنیت و جان میرحسین موسوی و خانواده‌اش ایجاد شده است.
پیش از آن نیز پایگاه خبری کلمه، که اخبار مربوط به میرحسین موسوی را منتشر می‌کند در گزارشی اعلام کرده بود که ماموران امنیتی از شرکت میرحسین موسوی در مراسم ختم یکی از اقوام نزدیکش جلوگیری کرده‌اند.
آقای موسوی سوم آذرماه قصد شرکت در مراسم سومین روز درگذشت پدر همسر یکی از دختران خود را داشته که با ممانعت ماموران امنیتی از حضور او در مسجد مواجه می‌شود. حتی نام میرحسین موسوی از فهرست جمعی تسلیت دهندگان که برای انتشار در روزنامه‌ها فرستاده شده بود، حذف شد.
این در حالی است که اوایل آذرماه، فاطمه کروبی، همسر مهدی کروبی نیز در گفت‌وگو با پایگاه خبری «روز» شرایط مشابهی را برای همسرش توصیف کرده و از «حصر موقت» خانگی آقای کروبی سخن گفته بود.
او در این گفت‌وگو تاکید کرده بود که گاهی در روزهای عادی هم منزل آقای کروبی در محاصره است و از ورود افراد به داخل منزل جلوگیری می‌شود و محدودیت‌ها فقط مختص روزهای تعطیل و مناسبت‌های مذهبی نیست.
اخباری که پیش از این، در پایگاه خبری «سحام نیوز»، ارگان رسمی حزب اعتماد ملی منتشر شده بود، گفته‌های خانم کروبی را تایید می‌کرد.
ملاقات رهبران در شرایط امنیتی و پیچیده‌تر شدن شرایط
محدودیت‌های ایجاد شده و ممانعت‌های نیروهای امنیتی، شرایط را برای ملاقات‌های دو نفره این دو رهبر مخالف دولت، نیز سخت‌تر کرده و موجب شده دیدارهای آنها در شرایطی خاص انجام گیرد. در یکی از این دیدارها، در روز نهم آبان‌ماه، نیروهای امنیتی تلاش کردند مانع ورود آقای کروبی به منزل میرحسین موسوی شوند اما آقای موسوی با خودروی شخصی خود مهدی کروبی و فرزند او را به داخل مجموعه برد.
در همین حال وقتی آیت‌الله بیات زنجانی، از مراجع تقلید منتقد دولت نیز قصد داشت 16 آبان ماه برای دیدار با مهدی کروبی به منزل او برود، با برخورد و ممانعت نیروهای امنیتی مواجه شد.
پایگاه خبری «سحام نیوز» همچنین در گزارشی اعلام کرد که نیروهای امنیتی که پیشتر همزمان با عید قربان در محل منرل آقای کروبی مستقر شده بودند، از روز دوم آذرماه نیز بار دیگر با حضور در این محل مانع ملاقات مهدی کروبی با دوستان و آشنایان می‌شوند.
اما با وجود اعمال تمام سختگیری‌ها و ایجاد شرایط امنیتی، این دو چهره سرشناس مخالف دولت، در آخرین روز آذرماه نیز یک بار دیگر با هم دیدار کردند.
در این دیدار که در منزل مهدی کروبی انجام شد، میرحسین موسوی و مهدی کروبی، درباره تهدیدهایی که اخیرا متوجه آنها شده، اعلام کردند که «در راهی که انتخاب کرده‌اند، محکم می‌ایستند» و برای آنها بین «زندان بزرگی» که در آن هستند و «زندان کوچکی» که زندانیان سیاسی «به ناحق» در آن به سر می‌برند، تفاوتی ندارد.
تقاضا برای سرکوب
علاوه بر تمام سختگیری‌ها و اعمال محدودیت‌ها برای رهبران مخالف دولت، بسیاری از حامیان دولت و برخی مقامات دولتی بارها در ماه‌های اخیر از سرکوب «جریان فتنه» سخن گفته‌اند.
حتی عباس جعفری دولت‌آبادی، دادستان تهران در این روزها از قطعی‌بودن «محاکمه سران فتنه» خبر داد و در همین حال حیدر مصلحی، وزیر اطلاعات گفت که «سران فتنه آرزو می‌کنند دستگیر شوند زیرا آنها در پی قهرمان‌بازی هستند». با این وجود محسن اژه‌ای، سخنگوی قوه قضائیه در واکنش به سخنان آقای دولت‌آبادی، اعلام کرد که هنوز مقدمات دستگیری این افراد مهیا نشده و دستگاه قضائی قطعا برای برخورد با آنها که قانون‌شکنی کرده‌اند و به نظام ضربه زده‌اند، خود را آماده خواهد کرد.
مهدی کروبی نیز در واکنش به گفته‌های مقامات برای محاکمه، در نامه‌ای که متن آن روی خروجی «سحام نیوز» قرار گرفت، اعلام کرد که برای برگزاری هر گونه دادگاهی که علنی برگزار شود، آمادگی دارم. او در بخشی از نامه خود، نوشت: «برای همه مواضعم ادله محکمی دارم و از این بیدها نیستم که با این بادها بلرزم».
