داریوش همایون، روزنامهنگار، فعال سیاسی و وزیر اطلاعات و جهانگردی حکومت محمدرضا پهلوی، شب گذشته در پی ضایعه مغزی در سن 82 سالگی در ژنو سوئیس درگذشت.
او بنیانگذار حزب مشروطه ايران و از چهره‌های سرشناس اپوزيسيون سلطنت‌طلب مشروطه‌خواه بود.
داریوش همایون از آغاز جوانی که هم‌زمان با وقوع جنگ جهانی دوم و اشغال نظامی ایران بود، وارد گروه‌های تندروی سیاسی شد و سپس با راه یافتن به دانشگاه تهران، با مدرک دکترای علوم سیاسی از آنجا فارغ‌التحصیل شد.
آقای همایون، فعالیت مطبوعاتی خود را در سال‌های پس از کودتای 28 مرداد شروع کرد و در روزنامه اطلاعات شروع به کار کرد. سپس از سال 1341 مدیریت کتاب‌های جیبی و انتشارات فرانکلین را بر عهده گرفت.
او همچنین در پايه‌گذاری سنديکای نويسندگان و خبرنگاران سهیم شد و برای گذراندن بورسیه‌ای مربوط به دوره روزنامه‌نگاری، راهی دانشگاه هاروارد در آمریکا شد.
این روزنامهنگار پس از بازگشت از آمریکا، روزنامه آيندگان را در سال 1346 بنیان‌گذاری کرد و مدتی مدیرمسئول و سردبیر آن بود. این روزنامه صبح ایران، چند ماه پس از انقلاب‌اسلامی توقیف شد.
پيوستن او به حزب رستاخيز که به فرمان محمدرضا شاه پهلوی در زمستان سال 1353 تشکیل شده بود، به پذيرش پست قائم‌مقامی دبيرکلی این حزب منجر شد.
در اواخر دهه پنجاه، وی با هما زاهدی، دختر سرلشگر فضل‌الله زاهدی ازدواج کرد. پس از آن، داریوش همایون یک سال پیش از وقوع انقلاب اسلامی، پست وزارت اطلاعات و جهانگردی در دولت جمشيد آموزگار را برعهده گرفت.
در آبان سال 1357 و بحبوحه انقلاب اسلامی، او دستگیر شد و سپس یک روز مانده به پیروزی انقلاب در ایران، از پادگانی که در آن بازداشت بود فرار کرد و پس از 15 ماه زندگی پنهانی، در اردیبهشت‌ماه سال 1359 از ایران خارج شد.
داریوش همایون خارج از کشور به فعالیت‌های سیاسی خود علیه جمهوری‌اسلامی ادامه داد، او بنیانگذار حزب مشروطه ايران بود و از چهره‌های سرشناس اپوزيسيون به شمار می‌رفت.
از جمله آثار این نویسنده، کتاب‌های «تازه‌تر، ديروز و فردا»، «نگاه از بيرون»، «گذار از تاريخ»، «صد سال کشاکش با تجدد»، «هزار واژه»، «من و روزگارم» و «پيشباز هزاره سوم» است که خارج از ایران انتشار يافته‌اند.
